Η συγκατοίκηση των δύο

Στην πολιτική -αλλά και στη ζωή θαρρώ- από μια αναμέτρηση δύο ανθρώπων, ο νικητής τα παίρνει όλα, ο δεύτερος δεν παίρνει τίποτα.

Ακόμα και αν η διαφορά νικητή με ηττημένο είναι οριακή. Ο Α. Σαμαράς βέβαια, κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές στη Ν.Δ.με μια διαφορά που ξεπερνάει το 10%, ωστόσο και πολύ μικρότερη να ήταν η διαφορά αυτή, δεν θα σήμαινε απολύτως τίποτα. Ας μην ξεχνάμε την περίπτωση Σημίτη-Τσοχατζόπουλου-Αρσένη. Οριακά εκλέχθηκε ο πρώτος, ωστόσο αυτό δεν τον εμπόδισε να κυριαρχήσει στο ΠΑΣΟΚ και να κυβερνήσει για περίπου οκτώ χρόνια και οι υπόλοιποι διεκδικητές να εξαρτώνται από τις δικές του προθέσεις. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τη Ν.Δ. σήμερα. Η Ντόρα Μπακογιάννη πράγματι συγκέντρωσε ένα μεγάλο ποσοστό που αγγίζει το 40% των ψηφοφόρων της Ν.Δ., ωστόσο αυτό μάλλον δεν της ανοίγει τον δρόμο για να διεκδικήσει ανάλογο μερίδιο στη διοίκηση του κόμματος. Της δίνει όμως το δικαίωμα να αρνείται θέσεις που τις προσφέρει ο νυν πρόεδρος (όπως έκανε χθες) και ίσως οχυρωμένη πίσω από αυτό το ισχυρό ποσοστό να συνεχίσει να συμπεριφέρεται ως ένας εναλλακτικός πόλος στο εσωτερικό του κόμματος. Ανεξάρτητα από την παρούσα συγκυρία ωστόσο, από την οποία σαφώς και ευνοείται ο κ. Σαμαράς, εκεί απ' όπου πραγματικά θα εξαρτηθεί η συγκατοίκηση των δύο, θα είναι η πορεία του κόμματος. Αν στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση (όποιο χαρακτήρα και αν έχει αυτή) η Ν.Δ. καταφέρει ν' αυξήσει τη μειωμένη επιρροή της στο εκλογικό σώμα, η κ. Μπακογιάννη θα παραμείνει αδύναμη. Αν συμβεί το αντίθετο, τότε θα ψηλώσει περισσότερο..