Το θαύμα της κ. Δραγώνα

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr

Την καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών, πρώην βουλευτή και νυν ειδική γραμματέα του υπουργείου Παιδείας, Θάλεια Δραγώνα, δεν τη γνωρίζω προσωπικά.

Το μόνο που γνωρίζω γι' αυτήν είναι οι απόψεις και οι κατά κανόνα τεκμηριωμένες θέσεις που έχει εκφράσει, κυρίως μέσα από τα γραπτά της, για μια σειρά από ζητήματα.

Επίσης, εκείνο που γνωρίζω με πλήρη βεβαιότητα είναι πως κατάφερε με την τοποθέτησή της στο υπουργείο να ενώσει εχθρούς των απόψεών της, οι οποίοι προέρχονται θεωρητικά από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Και μόνο γι' αυτό πρέπει να τη συγχαρούμε. Χωρίς τη θέλησή της, ανέδειξε ένα υπαρκτό φαινόμενο στην ελληνική πολιτική, το οποίο συνδέεται με τη σύγχυση των εννοιών Αριστερά-Δεξιά. Στον κοινό αγώνα κατά της καθηγήτριας, βρίσκονται οι ακραίοι βουλευτές και στελέχη του ΛΑΟΣ και ίσως μερικοί της Νέας Δημοκρατίας, από τη μία πλευρά, και πολλοί καθηγητές, αρθρογράφοι και άλλοι που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί, από την άλλη. Από αυτούς που, με μπόλικες δόσεις ειρωνείας, χαρακτηρίζονται ως... υπερπατριώτες. Από αυτούς για τους οποίους πίσω από κάθε γεγονός που αφορά εθνικά θέματα κρύβεται κάποια συνωμοσία, που αποβλέπει σε εθνικές υποχωρήσεις, ίσως και σε απώλεια εθνικών εδαφών! Η καθηγήτρια κατάφερε ακούσια να κάνει ένα μικρό «θαύμα»: να φέρει τόσο κοντά τους «μεν» με τους «δε». Τόσο, ώστε να κατανοήσουμε με σαφήνεια πως ο ιδεολογικός αυτοπροσδιορισμός κάποιου δεν είναι αυτονόητος. Και να προσθέσουμε πως δεν είναι απαραίτητο να είσαι ό,τι δηλώνεις. Με δεδομένο ότι η Αριστερά δεν έχει σχέση με την πατριδοκαπηλία, είναι εύκολο να κατανοήσουμε ποιοι βρίσκονται σε λάθος χώρο...