Ανθρωποι και κουνέλια...

ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ, με τις δεκεμβριανές και χριστουγεννιάτικες λιακάδες, παρελθόν η εικόνα του τραγουδιού των ημερών «Χιόνια στο καμπαναριό, που Χριστούγεννα σημαίνει».

Το πρόβλημα δεν είναι η χιονισμένη εικόνα, αλλά η άμεση απειλή καταστροφής του πλανήτη, αν τελικά δεν ληφθούν δραστικά μέτρα για να περιοριστεί η άνοδος της θερμοκρασίας στη Γη-το σπίτι μας, ώστε να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

ΓΝΩΡΙΖΑΝ αυτή την απειλή οι 192 ηγέτες των χωρών που μετείχαν στη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης, όπου, παρά τις πιέσεις από το παγκόσμιο οικολογικό κίνημα, δεν κατέληξαν σε μία σοβαρή συμφωνία, αλλά υποκύπτοντας σε συμφέροντα περιορίστηκαν σε ένα κείμενο φλύαρου ευχολογίου.

Η ΦΥΣΗ προειδοποιεί και εκδικείται τους βιαστές της, σκοτώνει όσους την αφανίζουν και την καταστρέφουν. Αυτή την αλήθεια φαίνεται πως δεν την αποδέχθηκαν τελικά οι μεγάλοι εκμεταλλευτές του πλανήτη, επικεφαλής των οποίων είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα, οι δύο οικονομικές αυτοκρατορίες.

Η ΦΥΣΗ δεν εκδικείται μόνο με ακραία καιρικά φαινόμενα, που σαρώνουν τον πλανήτη, με λιώσιμο των πάγων, με άνοδο της στάθμης των θαλασσών. Εκδικείται με απλούς τρόπους. Πριν από μερικές δεκαετίες κυνηγοί της Νισύρου είχαν τη φαεινή ιδέα να μεταφέρουν μερικά ζευγάρια κουνέλια στη Στρογγυλή, ένα μικρό καταπράσινο νησί, για να εξασφαλίσουν άκοπο κυνήγι. Πολλαπλασιάζονταν τα κουνέλια και το κυνήγι εξασφαλίστηκε.

ΜΕ ΤΙΣ θαλασσοταραχές του χειμώνα, οι κυνηγοί δεν μπορούσαν να πάνε με τις βάρκες στη Στρογγυλή, όπου τα κουνέλια είχαν γίνει κοπάδια αδηφάγα. Μέρα με τη μέρα οι Νισύριοι αντίκριζαν ένα νησάκι να αποψιλώνεται και στο τέλος να γίνεται εντελώς φαλακρό, αυτό που ήταν άλλοτε καταπράσινο. Δεν έμεινε ίχνος πρασινάδας. Την αφάνισαν τα κουνέλια.

ΟΤΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ οι θαλασσοταραχές και οι κυνηγοί πήγαν με τις βάρκες στη Στρογγυλή, αντίκρισαν ένα εφιαλτικό θέαμα. Σε όλο το νησάκι ήταν διάσπαρτοι σκελετοί κουνελιών. Δεν είχε μείνει ούτε ένα ζωντανό. Η φύση εκδικήθηκε με εξόντωση τον βιασμό της και τον επόμενο χρόνο το νησάκι ξαναπρασίνισε.

ΑΥΤΗ Η ΑΠΛΗ ιστορία, που είναι πραγματική, τα λέει όλα. Δείχνει τον δρόμο της «πράσινης ανάπτυξης», που από τη θεωρία πρέπει να γίνει πράξη όχι μόνο με πρωτοβουλίες αλλά και με πίεση στους ισχυρούς της Γης, πριν οι άνθρωποί της βρουν την τύχη των κουνελιών της Νισύρου.

ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ με τη «Συμφωνία της Κοπεγχάγης» ούτε ένα βήμα προόδου, δηλαδή να αποφασιστούν μέτρα, αλλά και να εφαρμοστούν, για να μην έχουν την τύχη των μέτρων του Κιότο. Η επόμενη σύνοδος για τη σωτηρία του πλανήτη θα γίνει στο Μεξικό τον Δεκέμβριο του 2010, υπό το βάρος της αποτυχίας της Κοπεγχάγης. Θα αφήσουν οι λαοί την τύχη τους στα συμφέροντα της απληστίας ή θα κάνουν αυτοί την πράσινη επανάσταση της μεγάλης ανατροπής;