Τέλη Αυγούστου, ώρα 5 το πρωί. Η μέρα έχει αρχίσει να μικραίνει. Τα πρώτα φώτα στη Μαλεσίνα αρχίζουν να ανάβουν. Ετοιμάζεται η πρωινή βάρδια της ΛΑΡΚΟ. Ο Άγγελος, κοντά στα 55 σήμερα, μετράει πάνω από 20 χρόνια στο εργοστάσιο. Τα πρώτα βήματα είναι να φτιάξει καφέ, να φορέσει – έστω και κατακαλόκαιρο – τις αρβύλες και το σκληρό παντελόνι της δουλειάς, ενώ από μέσα του, όπως κάθε μέρα μετράει τις μέρες και τα χρόνια, ελπίζοντας στη σύνταξη.
Κι όμως τα βήματα του σήμερα είναι πιο βαριά. Και η σκέψη σε έναν ακόμα συνάδελφο του που άφησε την τελευταία του πνοή την ώρα της δουλειάς, τον Ιούλιο. Ήταν μόλις 36 χρονών. Σκοτώθηκε την ώρα που έκανε ρύθμιση και δοκιμές στο σύστημα ζύγισης της γερανογέφυρας. Τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι. Ο πατέρας του δούλευε κι αυτός στη ΛΑΡΚΟ, συνταξιούχος σήμερα και ο αδερφός του συνεχίζει. Πριν μερικές μέρες ήταν τα 40 στη Λάρυμνα. Ένα χωριό στα μαύρα. Για ακόμα μια φορά.Γιατί δεν είναι η μοναδική απώλεια στη ΛΑΡΚΟ.
«Ξέρεις τι είναι να ξεκινάς για δουλειά και να μην ξέρεις αν θα γυρίσεις;» μου λέει ένας ακόμα Άγγελος της ΛΑΡΚΟ. «Ξέρεις τι είναι να κάθε μέρα να φιλάς τα παιδιά σου σαν να είναι η τελευταία φορά;»…
Λάρυμνα, Μαρτίνο, Μαλεσίνα, πάνω από 650 εργαζόμενοι, όλοι στη ΛΑΡΚΟ. Μανάδες, πατεράδες, γιοι και κόρες. Με τη δουλειά να φαίνεται στα χέρια, στο κουρασμένο σώμα και στα μάτια. Με τη φωτιά από τα καμίνια να καίει τα μάτια…
«Κανείς δεν ασχολείται πια με τη ΛΑΡΚΟ. Κανείς δεν ενδιαφέρεται τι θα γίνει. Οι περισσότεροι λένε να κλείσει. Και τι θα γίνουν 650 εργαζόμενοι; Όλα τα χωριά εδώ ζουν από τη ΛΑΡΚΟ. Κανείς δεν μιλάει για την απαξίωση. Για τη συστηματική απαξίωση, εδώ και δεκαετίες. Κάνουμε μια δουλειά που ίσως δεν έχουμε αύριο για ένα χιλιάρικο. Καθυστερούν τους μισθούς»…
Τα πάντα στην περιοχή κινούνται γύρω από τη ΛΑΡΚΟ και συνδέονται με τις εξελίξεις σε αυτή. Ακόμα και τα σούπερ μάρκετ. Εάν καθυστερήσει να πληρώσει η ΛΑΡΚΟ, η πελατεία «κόβει», μέχρι να μπουν οι μισθοί. Οι εργαζόμενοι στα χωριά γύρω από τη Λάρυμνα, ενημερώνονται ο ένας με τον άλλο για το πότε θα πληρωθούν και ανάλογα κανονίζουν τη ζωή τους. Τα ενοίκια των παιδιών που σπουδάζουν σε άλλη πόλη, το γιατρό, τις μετακινήσεις, τα πάντα. Και δεν υπάρχει σπίτι που να μην έχει έστω και έναν εργαζόμενο στη ΛΑΡΚΟ.
Το τι μέλλει γενέσθαι απασχολεί όλη την περιοχή… Οι φήμες οργιάζουν και η αλλαγή της κυβέρνησης σημαίνει αλλαγή διοίκησης, ίσως και πορείας της επιχείρησης.

Η ιστορία

Η ΛΑΡΚΟ βγάζει σιδηρονικέλιο, με την ιστορία στην περιοχή να χάνεται στο χρόνο. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το μετάλλευμα εξαγόταν από τις δυνάμεις κατοχής στη