Τους δύο λόγους για τους οποίους ο ίδιος θα ψήφιζε «όχι» στο ελληνικό δημοψήφισμα εξηγεί ο Πολ Κρούγκμαν, με ένα post που ανέβασε στο προσωπικό του blog.
Στο post αυτό ο νομπελίστας οικονομολόγος τάσσεται καθαρά πλέον υπέρ...
του Grexit, ενώ τονίζει πως η πρόταση της τρόικας είχε ως πραγματικό στόχο την πτώση και την αλλαγή της κυβέρνησης Τσίπρα.
Ολόκληρο το άρθρο του Κρούγκμαν είναι το εξής:
ΟΚ, είναι πραγματικότητα: Οι ελληνικές τράπεζες έκλεισαν, τα capital controls επιβλήθηκαν. To Grexit δεν είναι πια πάρα πολύ μακριά από εδώ – η μητέρα όλων των bank runs που πολλοί φοβόντουσαν ήδη άρχισε, άρα η ανάλυση κόστους - οφέλους που πλέον ξεκινά ευνοεί την έξοδο από το ευρώ πολύ περισσότερο από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.
Παρ’ όλα αυτά, είναι καθαρό ότι κάποιες αποφάσεις πρέπει να περιμένουν το δημοψήφισμα.
Εγώ θα ψήφιζα «όχι» για δύο λόγους.
Πρώτον, όσο κι εάν η προοπτική εξόδου από το ευρώ τρομάζει τους πάντες – εμού συμπεριλαμβανομένου – η τρόικα, στην πράξη, αξιώνει τώρα το πολιτικό καθεστώς της τελευταίας πενταετίας να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Πού μπορεί να υπάρχει ελπίδα σ’ αυτό;
Ίσως, μόνον ίσως, η προθυμία για έξοδο να προκαλεί να το ξανασκεφτούμε, αν και μάλλον όχι. Ακόμη κι έτσι όμως, η υποτίμηση δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερο χάος απ’ αυτό που ήδη υπάρχει, και θα άνοιγε τον δρόμο για την τελική ανάκαμψη, όπως ακριβώς έγινε πολλές φορές στο παρελθόν σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα δεν είναι διαφορετική.
Δεύτερον, οι πολιτικές επιπτώσεις ενός αποτελέσματος υπέρ του «ναι» θα ήταν βαθιά προβληματικές. Η τρόικα έκανε ξεκάθαρα στον Τσίπρα μια προσφορά που εκείνος δεν μπορούσε να δεχθεί και το έκανε, προφανώς, ενσυνείδητα. Άρα, εκ του αποτελέσματος, το τελεσίγραφο ήταν μια κίνηση που είχε ως στόχο την αλλαγή της ελληνικής κυβέρνησης. Κι ακόμη κι εάν δεν σου αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό πρέπει να ενοχλεί οποιονδήποτε εξακολουθεί να πιστεύει στα Ευρωπαϊκά ιδεώδη...
Τους δύο λόγους για τους οποίους ο ίδιος θα ψήφιζε «όχι» στο ελληνικό δημοψήφισμα εξηγεί ο Πολ Κρούγκμαν, με ένα post που ανέβασε στο προσωπικό του blog.
Στο post αυτό ο νομπελίστας οικονομολόγος τάσσεται καθαρά πλέον υπέρ...
του Grexit, ενώ τονίζει πως η πρόταση της τρόικας είχε ως πραγματικό στόχο την πτώση και την αλλαγή της κυβέρνησης Τσίπρα.
Ολόκληρο το άρθρο του Κρούγκμαν είναι το εξής:
ΟΚ, είναι πραγματικότητα: Οι ελληνικές τράπεζες έκλεισαν, τα capital controls επιβλήθηκαν. To Grexit δεν είναι πια πάρα πολύ μακριά από εδώ – η μητέρα όλων των bank runs που πολλοί φοβόντουσαν ήδη άρχισε, άρα η ανάλυση κόστους - οφέλους που πλέον ξεκινά ευνοεί την έξοδο από το ευρώ πολύ περισσότερο από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.
Παρ’ όλα αυτά, είναι καθαρό ότι κάποιες αποφάσεις πρέπει να περιμένουν το δημοψήφισμα.
Εγώ θα ψήφιζα «όχι» για δύο λόγους.
Πρώτον, όσο κι εάν η προοπτική εξόδου από το ευρώ τρομάζει τους πάντες – εμού συμπεριλαμβανομένου – η τρόικα, στην πράξη, αξιώνει τώρα το πολιτικό καθεστώς της τελευταίας πενταετίας να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Πού μπορεί να υπάρχει ελπίδα σ’ αυτό;
Ίσως, μόνον ίσως, η προθυμία για έξοδο να προκαλεί να το ξανασκεφτούμε, αν και μάλλον όχι. Ακόμη κι έτσι όμως, η υποτίμηση δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερο χάος απ’ αυτό που ήδη υπάρχει, και θα άνοιγε τον δρόμο για την τελική ανάκαμψη, όπως ακριβώς έγινε πολλές φορές στο παρελθόν σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα δεν είναι διαφορετική.
Δεύτερον, οι πολιτικές επιπτώσεις ενός αποτελέσματος υπέρ του «ναι» θα ήταν βαθιά προβληματικές. Η τρόικα έκανε ξεκάθαρα στον Τσίπρα μια προσφορά που εκείνος δεν μπορούσε να δεχθεί και το έκανε, προφανώς, ενσυνείδητα. Άρα, εκ του αποτελέσματος, το τελεσίγραφο ήταν μια κίνηση που είχε ως στόχο την αλλαγή της ελληνικής κυβέρνησης. Κι ακόμη κι εάν δεν σου αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό πρέπει να ενοχλεί οποιονδήποτε εξακολουθεί να πιστεύει στα Ευρωπαϊκά ιδεώδη...
Στο post αυτό ο νομπελίστας οικονομολόγος τάσσεται καθαρά πλέον υπέρ...
του Grexit, ενώ τονίζει πως η πρόταση της τρόικας είχε ως πραγματικό στόχο την πτώση και την αλλαγή της κυβέρνησης Τσίπρα.
Ολόκληρο το άρθρο του Κρούγκμαν είναι το εξής:
ΟΚ, είναι πραγματικότητα: Οι ελληνικές τράπεζες έκλεισαν, τα capital controls επιβλήθηκαν. To Grexit δεν είναι πια πάρα πολύ μακριά από εδώ – η μητέρα όλων των bank runs που πολλοί φοβόντουσαν ήδη άρχισε, άρα η ανάλυση κόστους - οφέλους που πλέον ξεκινά ευνοεί την έξοδο από το ευρώ πολύ περισσότερο από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν.
Παρ’ όλα αυτά, είναι καθαρό ότι κάποιες αποφάσεις πρέπει να περιμένουν το δημοψήφισμα.
Εγώ θα ψήφιζα «όχι» για δύο λόγους.
Πρώτον, όσο κι εάν η προοπτική εξόδου από το ευρώ τρομάζει τους πάντες – εμού συμπεριλαμβανομένου – η τρόικα, στην πράξη, αξιώνει τώρα το πολιτικό καθεστώς της τελευταίας πενταετίας να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Πού μπορεί να υπάρχει ελπίδα σ’ αυτό;
Ίσως, μόνον ίσως, η προθυμία για έξοδο να προκαλεί να το ξανασκεφτούμε, αν και μάλλον όχι. Ακόμη κι έτσι όμως, η υποτίμηση δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερο χάος απ’ αυτό που ήδη υπάρχει, και θα άνοιγε τον δρόμο για την τελική ανάκαμψη, όπως ακριβώς έγινε πολλές φορές στο παρελθόν σε άλλες χώρες. Η Ελλάδα δεν είναι διαφορετική.
Δεύτερον, οι πολιτικές επιπτώσεις ενός αποτελέσματος υπέρ του «ναι» θα ήταν βαθιά προβληματικές. Η τρόικα έκανε ξεκάθαρα στον Τσίπρα μια προσφορά που εκείνος δεν μπορούσε να δεχθεί και το έκανε, προφανώς, ενσυνείδητα. Άρα, εκ του αποτελέσματος, το τελεσίγραφο ήταν μια κίνηση που είχε ως στόχο την αλλαγή της ελληνικής κυβέρνησης. Κι ακόμη κι εάν δεν σου αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό πρέπει να ενοχλεί οποιονδήποτε εξακολουθεί να πιστεύει στα Ευρωπαϊκά ιδεώδη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.