Ένα μικρό σπουδαστικό όνειρο.. o ανοξείδωτος χάλυβας!

Ένα μικρό σπουδαστικό όνειρο της δεκαετίας του ‘80
κουβαλάω ακόμη μαζί στο γραφείο μου
Μια σταχτοθήκη από σκουριά της Λάρκο
που κλείνει μέσα της το σιδηρονικέλιο και το σιδηροχρώμιο
Τον ανοξείδωτο χάλυβα..

Μια επένδυση…που… αν ξεπερνούσε την εικοτολογία και γινόταν πραγματικότητα, θα συνδύαζε την δυνατότητα ταυτόχρονης παραγωγής σιδηρονικελίου και σιδηροχρωμίου (από τις Λάρκο και την τέως ΕΛ.ΣΙ αντίστοιχα) και μάλιστα από εγχώριες πρώτες ύλες, μια δυνατότητα μοναδική σε όλη την Ευρώπη.

Παράλληλα θα αποτελούσε μια ιδιότυπη μορφή «βιομηχανικής συμβίωσης» που θα περιόριζε τις απώλειες σε απόβλητα αλλά τα διαφυγόντα οφέλη από την συνολική διαχείριση του κάθε προϊόντος ξεχωριστά. Η επένδυση αυτή σχεδιάστηκε, ευχολογήθηκε αλλά ουδέποτε πραγματοποιήθηκε! Και βεβαίως μετά το οριστικό κλείσιμο της ΕΛ.ΣΙ*, εξανεμίστηκαν και οι τελευταίες ελπίδες για τη δημιουργία μιας ανάλογης μονάδας στον ελλαδικό χώρο.
Σήμερα οι μεγάλοι παραγωγοί χάλυβα, έχουν καταφέρει να παράγουν ανοξείδωτο χάλυβα με τις ιδιότητες του AISI 304, χωρίς νικέλιο..

Όμως το σπουδαστικό μας όνειρο παραμένει.. ανεκπλήρωτο.

*Υπενθυμίζεται εδώ (για τους νεώτερους) ότι η Ελλάδα παρήγαγε στο παρελθόν σιδηροχρώμιο στο εργοστάσιο της εταιρείας «Ελληνικά Σιδηροκράματα» (ΕΛΣΙ) στο Τσιγκέλι Αλμυρού. Tο εργοστάσιο αυτό, που ήταν δυναμικότητας περίπου 50.000 τόνων τον χρόνο, λειτούργησε για δέκα χρόνια και έκλεισε οριστικά το 1991.