Ας ξανασκεφτούμε μορφές εργατικών αγώνων

Του Γ. Γ.

Ο «Ρουβίκωνας» ανέβασε στο διαδίκτυο ένα βιντεάκι με τις παρεμβάσεις που είχε κάνει σε 4 καταστήματα της αλυσίδας Mymarket για την απόλυση (μέσω μη ανανέωσης σύμβασης) μιας εργαζόμενης όταν αυτή  βρέθηκε σε κατάσταση εγκυμοσύνης.

Δεν γνωρίζω τι αποτελεσματικότητα είχαν αυτές οι ενέργειες της αναρχικής ομάδας και αν έδρασαν σαν μοχλός πίεσης ώστε η εργοδοσία να ξαναπροσλάβει την υπάλληλο της.

Θυμήθηκα όμως ένα γεγονός που είχε συμβεί στις αρχές της δεκαετίας του ’80.
Το αναφέρω σαν έναυσμα για να ξανασκεφτούμε μορφές πάλης που πιθανόν να αποδειχθούν πολύ αποτελεσματικές ειδικά σήμερα, που για μια σειρά λόγους το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε περίοδο στασιμότητας και η αντίληψη της αναποτελεσματικότητας των αγώνων έχει παγιωθεί σε ένα μεγάλο μέρος των λαϊκών στρωμάτων.

Την εποχή, λοιπόν, που ανέφερα, κεντρικό βιβλιοπωλείο της Αθήνας είχε απολύσει έναν δραστήριο συνδικαλιστή.
Δυνατότητα απεργίας από τους εργαζόμενους του βιβλιοπωλείου δεν υπήρχε. Η συλλογικότητα που ανήκε τότε ο απολυμένος εργάτης, η «Β’ Πανελλαδική» –οργάνωση που προήλθε από διάσπαση της «ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος»- είχε προχωρήσει σε μια πρωτόγνωρη, για τα δεδομένα της εποχής, κίνηση.

Μέλη της οργάνωσης με βάρδιες είχαν στρατοπεδεύσει» έξω από το βιβλιοπωλείο καθ’ όλη την διάρκεια της λειτουργίας του. Είχαν αναρτήσει πανό, λίγο πριν την είσοδο του, και με ντουντούκα προέτρεπαν τους εν δυνάμει πελάτες του να μην προσέλθουν στο κατάστημα του «αδίστακτου εργοδότη» ο οποίος «ξεζουμίζει και απολύει εργάτες».
Όπως ήταν επόμενο το βιβλιοπωλείο νέκρωσε από αγοραστικό κοινό. Πανικόβλητος ο εργοδότης, βλέποντας την επιχείρησή του να οδεύει ολοταχώς προς την χρεοκοπία, μετά από δυο μέρες αναγκάστηκε να ξαναπροσλάβει τον απολυμένο εργάτη.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν. Αν στα καταστήματα της αλυσίδας Mymarket ή σε οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση, εφαρμοζόταν η ίδια ή παρόμοια  μορφή πάλης δεν θα είχε θετικά και άμεσα αποτελέσματα;