«Καημένε Αλέξη Τσίπρα»

«Καημένε Αλέξη Τσίπρα»… Με τη φράση αυτή αρχίζει άρθρο του Politico που υπογράφει ο Matthew Karnitschnig και εξιστορεί τα τελευταία γεγονότα εν όψει Eurogroup. Και όπως γράφει και ο τίτλος, πλέον «Η Ελλάδα είναι de facto αποικία της Γερμανίας».

«Επί μέρες, ο Έλληνας ηγέτης προσπαθεί με τηλεφωνήματα να εξασφαλίσει τους καλύτερους δυνατούς όρους για τη χώρα του, καθώς εισέρχεται στην τελευταία ευθεία του φαινομενικά ατελείωτου κύκλου διάσωσης. Μέχρι στιγμής, οι προσπάθειές του έχουν αποφέρει μάλλον χλευασμό, παρά σεβασμό – ειδικά στη Γερμανία» γράφει. Είναι άσκοπες οι προσπάθειές του να πείσει τη Μέρκελ, επισημαίνει. Όπως επανειλημμένα του έχει τονίσει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «είναι ένα θέμα που αφορά τους υπουργούς Οικονομικών».

Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης πρόκειται να αποφασίσουν σε συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο την Πέμπτη αν θα αποδεσμεύσουν περισσότερα από 7 δισ. ευρώ στην Ελλάδα. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η Αθήνα θα πάρει τα χρήματα. «Αλλά ο Τσίπρας θέλει κάτι ακόμα πιο πολύτιμο: την ελάφρυνση του χρέους. Κανένας σοβαρός οικονομολόγος δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα θα βγει ποτέ από το χρέος της που υπερβαίνει τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ χωρίς σημαντική διαγραφή από τους πιστωτές της. Αυτό σημαίνει να πεισθεί η Γερμανία, η χώρα στην οποία χρωστάει περισσότερα η Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη σταμάτησε να ακούει την Ελλάδα εδώ και πολύ καιρό. Για μεγάλο μέρος της σχεδόν δεκαετούς ύφεσης της Ελλάδας, η χώρα ήταν όμηρος της εγχώριας πολιτικής της. Τώρα, είναι όμηρος των Γερμανών» γράφει το άρθρο.

Το Βερολίνο αρνείται να συνεισφέρει. Εν όψει εθνικών εκλογών, Μέρκελ και Σόιμπλε είναι απίθανο να υποχωρήσουν σύντομα. Οι ελληνικές διασώσεις είναι ένα τοξικό ζήτημα στη Γερμανία και οποιαδήποτε υποχώρηση θα φανεί ότι γίνεται εις βάρος των Γερμανών φορολογούμενων. Ο Τσίπρας θέλει την ελάφρυνση του χρέους τώρα για να ενταχθεί η χώρα στην ποσοτική χαλάρωση. Αλλά αυτό δεν φαίνεται πιθανό προς το παρόν. Ακόμα και αν ο Τσίπρας μεταφέρει το ζήτημα στη Σύνοδο Κορυφής την επόμενη εβδομάδα, τίποτα δεν θα αλλάξει, γράφει το άρθρο.

Στη συνέχεια κάνει μια αναδρομή στην εποχή που το Grexit ήταν στο τραπέζι, το δημοψήφισμα και την εποχή του «ροκ σταρ» υπουργού Οικονομικών Βαρουφάκη. «Και μετά ήρθε η πραγματικότητα. Αντιμέτωπος με την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της Ελλάδας, την έξοδο από την ευρωζώνη και ένα μέλλον ακόμα πιο ζοφερό από το παρόν, ο Τσίπρας και η παρέα των αριστερών υποδαυλιστών του συμβιβάστηκαν. Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης, ο οποίος υποστήριξε κάποτε ‘ότι θα σηκώσει το μεσαίο δάχτυλο στη Γερμανία’, αναγκάστηκε να φύγει. Από τότε, ο Τσίπρας σε μεγάλο βαθμό συμμορφώθηκε με τα αιτήματα των πιστωτών για περαιτέρω περικοπές του προϋπολογισμού και οικονομικές αναθεωρήσεις. Το Βερολίνο και οι συνεργάτες του αντιμετώπισαν τις περιστασιακές περιόδους αντοχής του με απλή υπομονή. Τελικά, ήξεραν ότι ο Έλληνας ηγέτης δεν θα είχε άλλη επιλογή παρά να υποχωρήσει».

Και αποδείχτηκε ότι είχαν δίκιο. Οι Γερμανοί πάντα ήθελαν να δείξουν ότι η Ελλάδα είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή. «Η Ελλάδα είναι de facto μια αποικία», ανέφερε ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών Βίτολντ Βαζικόφσκι σε συνέντευξή του στο POLITICO, εξηγώντας την αντίσταση της χώρας του στην ένταξη στο ευρώ.

Και καταλήγει το άρθρο: «Παρά τις προκλήσεις, η Ελλάδα διατηρεί την ελπίδα ότι τελικά θα πάρει ό,τι θέλει. Εξάλλου, το ΔΝΤ είναι στο πλευρό της, αρνούμενο να συμμετάσχει στη διάσωση, εκτός και αν υπάρχει ελάφρυνση του χρέους. Το κοινοβούλιο της Γερμανίας ενέκρινε το σχέδιο διάσωσης το 2015 σε σχέση με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, το οποίο οι βουλευτές θεωρούν ως εγγυητή. Αυτό έχει οδηγήσει σε παρατεταμένη απόκλιση. Την περασμένη εβδομάδα, η διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, πρότεινε μία χείρα βοηθείας που θα επέτρεπε να προχωρήσει η διάσωση. Το ΔΝΤ θα προσχωρούσε επίσημα, αλλά δεν θα απελευθέρωνε κανένα κονδύλι μέχρι οι Ευρωπαίοι να εξηγήσουν τι είδους ελάφρυνση χρέους θα δεχθούν. Αν συμβεί αυτό, θα είναι μετά τις γερμανικές εκλογές. Εν τω μεταξύ, ο Τσίπρας δεν έχει άλλη επιλογή παρά να λάβει υπόψη τις επιθυμίες των ‘αποικιοκρατών’ αφεντών του».