Η καταπολέμηση του εφιάλτη

ΠΡΟΚΑΛΕΙ σοκ η πρόβλεψη του υπουργού Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδου, ότι είναι πιθανό το 2010 η ανεργία να εκτιναχθεί στο 12% (21% του εργατικού δυναμικού), δηλαδή οι άνεργοι της χώρας να φτάσουν στο ένα εκατομμύριο, αριθμός-ρεκόρ.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ στατιστικό νούμερο η ανεργία. Είναι ένας κοινωνικός εφιάλτης με πολλαπλές δυσμενείς επιπτώσεις στη ζωή, την οικονομία, την ανάπτυξη και την προοπτική μιας χώρας. Σε μια δημοκρατική κοινωνία αλληλεγγύης, δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας πολίτης άνεργος και εξαθλιωμένος.

ΠΛΗΤΤΕΙ η ανεργία στις μέρες μας τους νέους, αχρηστεύοντας τις ατομικές τους προσπάθειες και τις οικογενειακές θυσίες για να σπουδάσουν. Σβήνουν τα νεανικά όνειρα στο κυνήγι μιας όποιας δουλειάς για το χαρτζιλίκι, στην οποία δεν μετράνε ούτε το πτυχίο, ούτε οι ξένες γλώσσες, ούτε καν οι μεταπτυχιακοί τίτλοι.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ τριβές και μεταξύ υπουργών η διαφορετική μέτρηση της ανεργίας, αλλά τίποτε δεν αλλάζει όταν είναι μερικές μονάδες παρακάτω ή παραπάνω στο διψήφιο νούμερο, που είναι εφιαλτικό για όποια κοινωνία και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης, δηλαδή όταν δεν υπάρχει προοπτική για αύξηση της απασχόλησης.

ΓΥΡΩ ΣΤΟ 10% υπολογίζεται η ανεργία για φέτος και τα προσεχή τρία χρόνια, τόσο με το αισιόδοξο όσο και με το δυσμενές σενάριο του υπουργού Οικονομικών, που στηρίζεται σε στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Ο υπουργός Εργασίας την ανεβάζει στο 12%, δηλαδή στο 1 εκατομμύριο άτομα, ενώ η ΓΣΕΕ στις 850.000.

ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ στοιχεία δεν αλλάζουν την πραγματικότητα, η οποία είναι οδυνηρή. Το ποσοστό ανεργίας κατεβαίνει ελάχιστα, όταν δεν περιλαμβάνονται στους ανέργους οι μερικώς απασχολούμενοι. Οποιος, όμως, κάνει το Σαββατοκύριακο δύο μεροκάματα ως σερβιτόρος είναι εργαζόμενος;

ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ δεν είναι μια συμφωνία για τη μέτρηση της ανεργίας, αλλά μια πολιτική και κοινωνική συμφωνία για την αντιμετώπισή της το ταχύτερο δυνατό, πριν φτάσουμε σε κοινωνική έκρηξη, που να είναι αναπόφευκτη.

ΟΡΙΣΤΗΚΕ το 2010 ως «έτος φτώχειας» και καταρτίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ενωση πρόγραμμα καταπολέμησής της. Δεν είναι άμοιρη ευθυνών η Ε.Ε. για το υψηλό ποσοστό φτώχειας στις χώρες-μέλη της, αλλά και για την ανεργία, που συντηρεί αυτό το ποσοστό. Δυστυχώς, πριν από την κρίση, όταν η θύελλα ερχόταν, δεν έγινε τίποτε για την απασχόληση, για την ενίσχυση της εργασίας με τη χρηματοδότηση προγραμμάτων.

ΦΤΑΣΑΜΕ έτσι, αισίως, στο «2010 έτος φτώχειας». Πώς θα αντιμετωπιστεί; Η κυβέρνηση θα χορηγεί εκπτωτικά κουπόνια αξίας 60-65 ευρώ τον μήνα σε ανέργους για να προμηθεύονται είδη πρώτης ανάγκης, όπως και μειωμένα εισιτήρια για τις αστικές συγκοινωνίες.

ΠΟΙΟΣ θα το 'λεγε ότι το 2010 θα είχαν αναστηθεί ο Πειναλέων και η Ανεργίτσα του Μποστ; Καιρός να μάθουν και οι νεότερες γενιές τους ήρωες της εξαθλίωσης.