Έχουμε καταλάβει σε τί κατάσταση βρισκόμαστε;

Εαν δεν έχουμε πέσει όλοι θύματα ενός πρωτοφανούς παιχνιδιού, φαίνεται να βρισκόμαστε σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους στην οικονομική ιστορία της Ελλάδας.

Με απλά λόγια το κράτος είναι σαν μία οικογένεια με έχει άδειο πορτοφόλι, μηδενικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, υπέρογκα φορτωμένες πιστωτικές κάρτες και πολύ μεγάλα πάγια έξοδα. Και το κυριότερο με ένα διεθνές τραπεζικό περιβάλλον που τρίβωντας τα χέρια αυξάνει υπέρογκα τους τόκους των δανείων προς την συγκεκριμένη οικογένια είτε γιατί πιστεύει πως κινδυνευει να μην δει ποτέ τα λεφτά του πίσω είτε επειδή παίζονται κάποια περίεργα παιχνίδια. Και την ίδια στιγμή τα "μέλη" αυτής της οικογένιας ζητούν από τον πατέρα να μοιράσει επιπλέον χρήματα.

Την ίδια ώρα ακούω γύρω μου:

Να ψάχνουν τον λόγο για να απαιτήσουν αποδείξεις, ακόμα και εκεί όπου η αποδείξη δεν σημαίνει επιπλέον χρέωση. Πολύ απλά κύριοι γιατί παίρνοντας μία απόδειξη 100 € προσφέρετε στο κράτος 30 € φόρο εισοδήματος και 20 € ΦΠΑ.

Να αμφισβητούν ότι υπάρχει θέμα λες και μία νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση (όταν αρχή όλων των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων είναι η κυκλοφορία του χρήματος) αρέσκεται να γελοιοποιείται όταν μόλις 2 μήνες μετά το αμίμητο "λεφτά υπάρχουν..." διαπιστώνει ότι δεν υπάρχουν

Να θεωρούν ότι ενώ και άλλες χώρες έχουν οικονομική κρίση περίπου οι ξένοι "μας ζηλεύουν και μας πολεμούν γιατί είμαστε ... ωραίοι". Πολύ απλά κύριοι οι "ξένοι" βλέπουν να υπάρχει πρόβλημα στην Ισπανία και την Ιρλανδία λόγω μείωσης της βιομηχανικής παραγωγής που γεννά ανεργία, ενώ στην Ελλάδα απλά χρεωκοπούμε γιατί ξοδεύουμε σαν κράτος ασύστολα και είμαστε ειδικοί στο να φοροδιαφεύγουμε να εισφοροδιαφεύγουμε, να παίρνουμε μίζες. Και όσοι δεν παίρνουμε (ή δεν παίρνουμε όσο θα θέλαμε) μίζες φοροδιαφεύγουμε γιατί απλά "εδώ οι άλλοι τρώνε εκκατομμύρια"

Και κλείνω με τους αγρότες:

Κύριοι αγρότες, μία παραδοσιακή καλτσοβιομηχανία μειώνει την παραγωγή κάλτσας ή παράγει άλλα προϊόντα όταν δεν υπάρχουν αγορές. Δεν απαιτεί ούτε να αγοράζει το κράτος επ' άπειρον και να θάβει κάλτσες, ούτε να επιδοτεί επ' άπειρον την τιμή της κάλτσας για να μην φτωχύνει ο επιχειρηματίας.

Μας έχετε οργίσει. Δεκαετίες πληρώνουμε εισφορά στον μισθό μας υπερ ΟΓΑ, δεν πληρώνετε ποτέ φόρους, επιμένετε (πάρα πολλοί από σας) να παράγετε χαμηλής ποιότητας προϊόν από ότι σπόρο σας καπνίσει αφού το μόνο που σας νοιάζει είναι η επιδότηση που ούτως ή άλλως πληρώνεται ανα δέντρο και μετά μας κλείνετε τους δρόμους γιατί δεν σας αγοράζονται τα προϊόντα. Ε λοιπόν αν δεν σας βολεύει αλλάξτε δουλειά, βαρέθηκα να σας ακούω να γκρινιάζετε. Είτε σας αρέσει είτε όχι είμαστε σε μία ενιαία αγορά που ζητά συγκεκριμένα προϊόντα σε συγκεκριμένες ποσότητες. Οι επιδοτήσεις σκοπό έχουν να στηρίξουν αναδιάρθρωση παραγωγών και όχι συντήρηση παθογένειας.

Αν σε κάτι από αυτά είμαι λάθος, θα με ωφελούσε πολύ σαν πολίτη να ακούσω αντίλογο. Και θα ήταν και παραγωγικό για όλους μας. Γιατί στις εποχές που ζούμε η σιωπή δεν είναι χρυσός...