ΕΝΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ.

Γράφει ο Νίκος Σάνσης
(οικονομολόγος)
nisansis@hotmail.com

Πέρασαν εκατό μέρες, από τις 4 Οκτωβρίου, που το κυβερνών κόμμα κέρδισε τις εκλογές, και απέκτησε άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Δεν θα κάνω απολογισμόοικονομικού και κοινωνικούέργου. Αυτό ανήκει σε όσους έχουν σπουδάσει πολιτικές επιστήμες και γνωρίζουν να παρουσιάζουν τις...αντίστοιχες πολιτικές αναλύσεις. Σπούδασα απλά οικονομικά, και εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα, σε αρκετά νευραλγική θέση για πολλά χρόνια. Στην ζωή μου έχω μια αρχή. Όλα στο πέρασμα του ανθρώπου, στον κόσμο τούτο είναι ένα αλγεβρικό άθροισμα. Και πόσο μάλλον, όταν η κοινωνική, οικογενειακή, εργασιακή, αποτελεσματικότητα έχουν θετικό πρόσημο, νομίζω ότι ο καθένας νοιώθει απόλυτα ήρεμος. Γιατί η καθημερινότητα στον άνθρωπο, είναι μια συνεχής αντιπαράθεση θετικών μα και αρνητικών ενεργειών. Γι αυτούς που παλεύουν και νοιάζονται για όλα όσα τους απασχολούν. Πρέπει συνέχεια να μάχονται και βρίσκουν πάντα λύσεις. Όποιες και να είναι. Και με όποιο κόστος. Στον ιδιωτικό τομέα, όταν σου ανατίθεται καθήκοντα σε νευραλγική και υπεύθυνη θέση, κάνεις τα πλάνα σου, απλώνεις τα χρονοδιαγράμματα σου, επιλέγεις η υφίστασαι την ομάδα συνεργατών σου και ξεκινάς. Εκ προοιμίου δεν ξέρεις ποτέ το αποτέλεσμα. Απλά το στοχεύεις, το αναλύεις το σχεδιάζεις, το προσδοκάς και κάνεις αυτά που έχεις σκεφτεί μέχρι το τέλος αναπροσαρμόζοντας ενίοτε με τις δυσκολίες, και κάποιες προκαθορισμένες κινήσεις σου. Με ότι βέβαια δυσκολίες και αν συναντήσεις. Συνήθως στον χώρο των επιχειρήσεων, τα θέματα που διαπραγματεύεσαι αφορούν επίτευξη αριθμητικών στόχων, μεγεθών, βελτίωση αποτελεσμάτων και κερδών. Τα στοιχεία που χρησιμοποιείς δεν σχετίζονται άμεσα με την ζωή των ανθρώπων. Μπορεί όμως, κάποιες φορές και έμμεσα.
Η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε, δειλά το έργο της, με νέα σχετικά και άπειρα στελέχη, μαζί με πολιτικούς μάνατζερς, παλιές πολιτικές καραβάνες, για να ελέγχουν και να μεταλαμπαδεύουν στους νέους εμπειρία, για αποφυγή πολιτικών σκοπέλων. Είδαμε ένα ολιγομελές, σε σχέση με το παρελθόν, σχήμα υπουργικού συμβουλίου. Αντικρίσαμε μια άμεση αναδιοργάνωση υπουργείων, με πιο σύνθετα αντικείμενα για διαφορετική αντιμετώπιση θεμάτων αλλά και πιο κοντά στις νέες ανάγκες και τις τάσεις της κοινωνίας. Είδαμε να προκηρύσσονται θέσεις γενικών γραμματέων, για την επάνδρωση της κρατικής μηχανής, μέσα από το διαδίκτυο, με τον πρωτάκουστο αριθμό αιτήσεων να ανέρχεται τελικά σε 23.000 βιογραφικά. Ούτε η ίδια η κυβέρνηση πίστευε σε αυτό που έβλεπε με αυτό που προσδοκούσε. Άρχισαν με προτροπή του πρωθυπουργού προσχέδια νόμων να αναρτώνται στο διαδίκτυο και να ερωτάται η γνώμη και η γραπτή άποψη του καθενός μας. Αντικρίσαμε συνεδριάσεις των υπουργικών συμβουλίων ανοικτά στον πολίτη μέσω τηλεόρασης. Και σ αυτά, υπουργοί, σαν απλά στελέχη ιδιωτικών επιχειρήσεων, να παρουσιάζουν σε power point τα σχέδια τους τις εισηγήσεις τους πάνω σε πίνακες. Ακούσαμε τον μεταξύ υπουργών διάλογο και την ανταλλαγή απόψεων. Καθώς και υπουργικά συμβούλια να γίνονται, ενώ εμείς ξεκουραζόμαστε στο σπίτι μας, Κυριακάτικα μεσημέρι παρακαλώ. Και όλα αυτά, για έναν που έχει εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα, μοιάζει πρωτάκουστο μια ομάδα κρατικών λειτουργών να εργάζεται σαν ιδιωτική επιχείρηση. Ασφυκτικά συνεχώς και με ένταση και άγχος. Μέσα από όλα αυτά είμαι σίγουρος πως σε κάποια Tasks του Outlook στην πρωθυπουργική ατζέντα, υπάρχει πλάνο παρακολούθησης και αποτελεσματικότητας κυβερνητικού έργου ανά υπουργείο. Αντικρίσαμε στην οθόνη της τηλεόρασης μας, στις κρίσιμες ώρες οικονομικής δυσπραγίας και εσωτερικής αμφισβήτησης, ο υπουργός οικονομικών 8 η ώρα το πρωί με ευγένεια, υπομονή, πραότητα, απλότητα και σαφήνεια να δίνει, για τον πολύ κόσμο, συνεντεύξεις για να εξηγήσει τι πρόκειται να γίνει.
Όμως παρατηρήσαμε και καθυστέρηση έργου και λήψης αποφάσεων. Σε αντίθεση και με προεκλογικές υποσχέσεις. Καθώς επίσης έγιναν κινήσεις που απέπνεαν διστακτικότητα, αναβλητικότητα, επικαλύψεις ενεργειών και παλιμπαιδισμούς αποφάσεων. Ακόμα εντοπίσαμε να γίνονται λάθη επικοινωνίας, με αντικρουόμενες θέσεις υπουργών και βουλευτών σε θέματα της αρμοδιότητας τους. Όπως και αυτό που ποτέ δεν άρεσε στον Ελληνικό λαό, να καυτηριάζεται και τελικά να ανακαλείται, δηλαδή η κάκιστη συνήθεια υπουργών να προσπαθούν να περάσουν τσόντα νόμων, σε τροπολογία νύχτα, σε άσχετο νομοσχέδιο.
Και όλα αυτά σε ένα πλαίσιο από την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Ένωση δυσπιστίας, για τα οικονομικά στοιχεία που παρουσιάζουμε, και να μας κάνει να νοιώθουμε σαν γύφτοι για κρέμασμα με σχοινί που εκτελέστηκε ο Σαντάμ Χουσεΐν. Και ακούσαμε ότι πιθανόν να ζητηθεί και παραπομπή της χώρας στο ευρωπαϊκό δικαστήριο για προσκόμιση ψευδών κυβερνητικών οικονομικών στοιχείων την τριετία 2005 εως 2008. Με ένα πρωθυπουργό να σηκώνει το ανάστημα του και να προτάσσει – οσο βέβαια γίνεται – ένα ανθρώπινο πρόσωπο και να λέει άμεσα και έμμεσα όχι, στα πολύ σκληρά πολλάκις κυνικά μέτρα που θέλει να επιβάλλει η ΕΕ. Και όλα αυτά σε ένα συνεχή εξοντωτικό πλαίσιο πιέσεων και διαρκούς αμφισβήτησης, με επισκέψεις ξένων δημοσιονομικών επαγγελματιών auditors που ζητούσαν πεισματικά να μάθουν στοιχεία για την οικονομία μας.
Το έργο κάθε κρατικού κυβερνητικού επιτελείου, δεν είναι η μακροημέρευση των αριθμών. Είναι η κρυστάλλινη διαχείριση πόρων, για την προσφορά της ελάχιστης ποιοτικής ανθρώπινης ζωής στους πολίτες της, βελτιώνοντας παράλληλα το οικολογικό πλαίσιο διαβίωσης. Ας θυμηθούμε και το παλιό ρητό του Γεωργίου Παπανδρέου, που ανέφερε πως, όταν οι αριθμοί ενός κράτους ευημερούν συνήθως οι πολίτες του δυστυχούν και πτωχεύουν.
Εκείνο πάντως που διαπίστωσα είναι η κατά αρχή διαφοροποίηση νοοτροπίας εργασίας και διαφάνειας, σε σχέση με το παρελθόν.
Για τις πρώτες 100 μέρες λοιπόν, μέσα σε τέτοιο ασφυκτικό πλαίσιο εκκίνησης κυβερνητικού έργου, αλλαγής θεσμών και πολιτικής, επιτρέψτε μου να δώσω ένα πρώτο μικρό μεν, αλλά σαφώς θετικό αλγεβρικό άθροισμα ενέργειας.
Έτσι προσωπικά το κρίνω.
Εύχομαι δε και το τελικό αποτέλεσμα, για το καλό όλων μας, να χει το ίδιο πρόσημο.