Από τα «απομεινάρια» του πολιτικού συστήματος στην «Εποχή των τεράτων»

Το γρήγορο σχέδιο Τσίπρα για αναβίωση του διπολισμού, η επερχόμενη διάλυση της Νέας Δημοκρατίας και η «φτώχεια» του Κέντρου
Το σχέδιο του κ.Τσίπρα είναι απλό, έως απλοϊκό και εξελίσσεται από καιρό.

Η ιδέα είναι συγκεκριμένη. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύεται την ανασύσταση ενός διπολικού συστήματος, ένα δίπολο δηλαδή μεταξύ Κεντροαριστεράς και Κεντροδεξιάς. Όπου αυτός θα ηγείται και θα ηγεμονεύει της Κεντροαριστεράς και απέναντι θα στηθεί ένα σχήμα της λεγόμενης συντηρητικής παράταξης, του οποίου, κατά προτίμηση, θα ήθελε να ηγείται ένας Καραμανλής.

Στην αρχή, μετά την εκλογική νίκη του Σεπτεμβρίου, το θεωρούσε σχεδόν δεδομένο. Υπολόγιζε ότι τα ενδιάμεσα «φτωχά» κόμματα, που σήμερα κινούνται στο χώρο του Κέντρου, θα παρέδιδαν το πνεύμα τους και θα εντάσσονταν στο δικό του σχήμα.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι κατά τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, όταν ετέθη ζήτημα προσέγγισης με την Φώφη Γεννήματα και εκείνη αρνήθηκε, ο Πρωθυπουργός είχε μεταδώσει ότι «η κ.Γεννήματα έχει εσωκομματικά προβλήματα και δεν μπορεί να συμμετάσχει τώρα στην κυβέρνηση», αφήνοντας να εννοηθεί ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει αργότερα.

Περίπου το ίδιο είχε συμβεί και με την Ένωση Κεντρώων του κ.Λεβέντη. Το σημείωμα του κ.Φλαμπουράρη που φανερώθηκε από τις κάμερες υψηλής ευκρίνειας της Βουλής, δήλωνε αντίστοιχες προθέσεις.

Το σχέδιο σκάλωσε απλούστατα επειδή ανεδείχθησαν, ταχύτερα του αναμενόμενου, τα προβλήματα διακυβέρνησης και εμφανίσθηκαν γρηγορότερα μεγάλα κύματα φθοράς.

Επιπλέον η κρίση της Νέας Δημοκρατίας απεδείχθη σφοδρότερη και των πιο απαισιόδοξων προβλέψεων. Η Νέα Δημοκρατία αντιμετωπίζει πλέον το ενδεχόμενο της διάλυσης και επιβάλλει στην καραμανλική πτέρυγα ταχεία δράση.

Αν δεν κινηθεί γρήγορα ο Κώστας Καραμανλής θα χάσει το κόμμα που γέννησε ο θείος του και άλλοι θα είναι εκείνοι που θα επιχειρήσουν την αναγέννηση της Δεξιάς παράταξης.

Ο συνδυασμός δηλαδή αποσυντονισμού της κυβερνητικής παράταξης και διαλυτικών φαινομένων στη Νέα Δημοκρατία επέβαλαν στον κ.Τσίπρα να επιταχύνει τις διαδικασίες διεύρυνσης.

Το Ασφαλιστικό απειλεί ευθέως τη συνοχή της κυβερνητικής πλειοψηφίας και έτσι ο Πρωθυπουργός είναι αναγκασμένος να αναζητήσει και άλλους συμμάχους, πέραν του κ.Καμμένου.

Γι” αυτό και εκδηλώθηκε πριν την ώρα της η επιχείρηση της διεύρυνσης, η οποία όπως όλοι διαπιστώνουμε δεν είναι αμφίπλευρη, αφορά μόνο τις συγγενείς προς την Αριστερά ασθενείς κεντρογενείς δυνάμεις και αποκλείει εκείνες της Δεξιάς.

Τις αφήνει αυτές στη διάθεση των καραμανλικών, προς χάριν του ιδανικού δίπολου που θέλει στρατηγικά να χτίσει ο κ.Τσίπρας και ονειρεύεται επίσης ο ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου, ο οποίος κατά βάθος φιλοδοξεί να είναι αυτός που σε επόμενο στάδιο θα ορκίσει πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή.

Ωστόσο, η πραγματική ζωή αποδεικνύεται πιο περίπλοκη και υπονομευτική ακόμη και των καλύτερων σεναρίων.

Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση καίγεται, οι πολλοί εκπρόσωποι του Κέντρου είναι πονηρεμένοι και ενθαρρυμένοι από τα αδιέξοδα του κ.Τσίπρα και στη Δεξιά παράταξη έχει χαθεί στην κυριολεξία η μπάλα.

Η δεύτερη κυβέρνηση της Αριστεράς απειλείται με γρήγορη φθορά και κατάρρευση και η Δεξιά κινδυνεύει είτε να διαλυθεί, είτε να πέσει σε «ξένα» χέρια.

Υπό αυτές τις συνθήκες όλα μπορούν να συμβούν και όντως τα «απομεινάρια» του πολιτικού συστήματος να μην καταφέρουν το παραμικρό από αυτά που σχεδιάζουν και απλώς να ανοίξουν το δρόμο στην «Εποχή των τεράτων».