Δεν είναι μονόδρομος

Η κυβέρνηση «τα δίνει όλα», προκειμένου να πείσει τη μια κατηγορία εργαζομένων μετά την άλλη ότι δεν την αφορούν τα μέτρα. Ελπίζει ότι με το κλασικό «διαίρει και βασίλευε» η επέλαση στα εργατικά δικαιώματα θα περάσει χωρίς μεγάλες αβαρίες.

Ομως, η καθημερινότητα τόσο πυκνή σε εξελίξεις βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

***

Μια σύντομη καταγραφή δείχνει πως δεν μένει κανένας στο απυρόβλητο.

Σε μια βδομάδα μέσα η κυβέρνηση: Επέκτεινε το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές για να ισχυροποιηθούν ακόμα περισσότερο τα μεγαλομάγαζα του χώρου σε βάρος εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων. Επέβαλε νέους φόρους στα λαϊκά στρώματα που τους εμφανίζει σαν νοικοκύρεμα, ενώ συνεχίζει την παράδοση της φοροελάφρυνσης των επιχειρήσεων. Αποφάσισε την τριχοτόμηση της ΔΕΗ σε όφελος των ανερχόμενων μονοπωλίων του κλάδου και παραδίδει τα Αμυντικά Συστήματα στο ιδιωτικό κεφάλαιο για να εξασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας, δηλαδή η ισχυροποίηση των 2-3 τραστ που ελέγχουν το χώρο. Κλείνει σχολεία, συρρικνώνει νοσοκομεία, απολύει καθηγητές και ποιος ξέρει πόσα ακόμα κρυμμένα στα ψιλά των διαφόρων τροπολογιών που περνούν απ' τη βουλή χωρίς να τις πάρει χαμπάρι μάτι ανθρώπου και που όμως όλα έχουν κοινό παρονομαστή την εμπορευματοποίηση και τη μεταφορά κόστους από το κράτος στην πλάτη των μονίμων υποζυγίων.

***

Οι κυβερνητικές αποφάσεις δίνουν αέρα στα πανιά των καπιταλιστών που εντείνουν την επίθεσή τους. Με καταιγιστικό ρυθμό καταγράφονται φαινόμενα απληρωσιάς σε μεγάλες επιχειρήσεις, με τους εφοπλιστές «πρωτοπόρους» στην καρδιά της σαιζόν να εξασφαλίζουν την κίνηση των πλοίων με δικαστικές αποφάσεις και απλήρωτους ναυτεργάτες, ενώ παράλληλα ο υπουργός τους περνά νύχτα απόφαση για κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων.

Παρ' όλα αυτά, σημάδια ανάκαμψης από την καπιταλιστική κρίση με δυσκολία εμφανίζονται που και που στον ορίζοντα. Κλάδοι ισχυροί όπως η χαλυβουργία παρουσιάζουν εικόνα νεκροταφείου και στα 7 εργοστάσια που λειτουργούν στη χώρα μας, κατάσταση που με τη σειρά της αξιοποιείται από την κυβέρνηση για να σκοτώσει επιχειρήσεις με μονοπωλιακό προϊόν όπως το νικέλιο της Λάρκο.

***

Παρά το γεγονός ότι από σήμερα αρχίζουν και τα μπάνια της κυβέρνησης, η περίοδος δεν προσφέρεται για εφησυχασμό. Το κλείσιμο σχολείων απαιτεί συντονισμό από τώρα (θετικό το παράδειγμα στο Ηράκλειο της Κρήτης). Τα χτυπήματα στα δικαιώματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων απαιτούν απάντηση τώρα (τον Σεπτέμβρη θα είναι αργά). Η κατάσταση στο εμπόριο απαιτεί επίσης άμεση κινητοποίηση αυτοαπασχολούμενων και εργατών πριν γίνει καθεστώς το 7 μέρες ανοιχτά. Οι εξελίξεις στα νοσοκομεία δεν αφορούν μόνο τις μονάδες που συγχωνεύονται, αλλά το κύριο πρόβλημα που είναι η εμπορευματοποίηση της Υγείας και στο εσωτερικό του δημόσιου τομέα του κλάδου.

***

Το γεγονός ότι σε σειρά συνδικάτων, όπου κυριαρχούν νέοι και παλιοί εργοδοτικοί και κυβερνητικοί συνδικαλιστές, ο εκφυλισμός έχει πιάσει πάτο, αντί για απογοήτευση πρέπει να γίνει αφορμή για άμεση ανάληψη δράσεων που θα ζωντανέψουν τα συνδικάτα, θα οργανώσουν εργαζόμενους, θα αλλάξουν συσχετισμούς, θα οδηγήσουν σε οργάνωση αγώνων, θα εξασφαλίζουν συμμαχίες απέναντι στον κύριο αντίπαλο τα μονοπώλια και τη στρατηγική τους που υπηρετεί η κυβερνητική πολιτική, θα ανοίγουν δρόμο για αμφισβήτηση της εξουσίας των μονοπωλίων στον πυρήνα της άσκησής της, στην ιδιοκτησία τους στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.

***

Το μοντέλο από τη Γερμανία με το «ένα ευρώ την ώρα» είναι εικόνα από το κοντινό μέλλον, από μια εργατική τάξη που τη θέλουν στα γόνατα. Κι αυτό δεν είναι μονόδρομος.