 |
| Το μνημόνιο απαγορεύει την Ελλάδα να δανειστεί από άλλες χώρες. |
Αρχικά ας πειραματιστούμε να ξεχάσουμε ποιοι λόγοι οδήγησαν την Ελλάδα σε αυτό το σημείο και η εκκίνηση της σκέψης γίνεται τη στιγμή που η χώρα δεν έχει κάποια άλλη διέξοδο και μοιραία οδηγείται στην υπογραφή του περιβόητου Νόμου 3845/10, γνωστός ως "μνημόνιο". Εννοείται πωςυπάρχουν προηγούμενες ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, αλλά καλό είναι να διδασκόμαστε και από το παρόν...
Νοερά μεταβαίνουμε στο Μάιο του 2010 και η νέα δανειακή σύμβαση με Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ., περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων και την απαγόρευση δανειακής σύμβασης της Ελλάδας με άλλες χώρες. Το αναγκαίο χρήμα δίδεται από τους δανειστές και η χώρα προς στιγμή αποφεύγει τη χρεωκοπία. Από αυτό το σημείο και έπειτα αρχίζει ένας κύκλος συνομωσιολογίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ίδια η συνομωσιολογία δεν έχει χρονικά σημεία ύπαρξης κατά τη σύναψη της εν θέματι σύμβασης.
Το φοβερό σενάριο λέει ότι προσήλθε αυθόρμητα η Κίνα και προθυμοποιήθηκε να μας χορηγήσει δάνειο με τις δικές της αξιώσεις ως αντάλλαγμα. Ορισμένες από αυτές έχουν ήδη γίνει γνωστές - πέραν της εκμετάλλευσης των λιμανιών που εκχωρήθηκαν σε προηγούμενο χρόνο-, όπως της παραχώρησης εκμετάλλευσης των σιδηροδρόμων σε κινεζικών συμφερόντων εταιρίες.
Το ίδιο και με τη Ρωσία, βεβαίως με πιο ιδιαίτερο τρόπο.. ΄΄Αναλαμβάνω το δημόσιο χρέος σας, αλλά δώστε μου μία περιοχή σε νησί σας ώστε να στήσω εκεί μία πολεμική ναυτική βάση. Έτσι και αλλιώς εκείνη των Αμερικάνων την έχετε παραχωρήσει για ψίχουλα΄΄.
Στην πρώτη περίπτωση η κυβέρνηση είπε όχι, γιατί το μνημόνιο δε μας το επέτρεπε, ενώ η δεύτερη περίπτωση ουδέποτε επιβεβαιώθηκε επίσημα. Αν πάλι, η πρόταση της Κίνας ήταν συμφέρουσα σε σύγκριση με το μνημόνιο, ποια θα ήταν η στάση της Ελλάδας; Θα πείραζε να καταγγείλουμε τη σύμβαση του μνημονίου και να λαμβάνουμε τα απαιτούμενα από την Κίνα;
Από τη στιγμή που πολλοί από εσάς καταγγέλλετε τα ευφάνταστα σενάρια, δώστε μία απάντηση γιατί φερόμαστε πολιτικά ως χώρα σε καθεστώς ομηρίας από το Δ.Ν.Τ.. Για ποιο λόγο να μην παρεκκλίνουμε των υποχρεώσεων μας σε περίπτωση εμφάνισης ευνοϊκότερης δανειακής συνθήκης;
Μήπως θα στενοχωρηθούν οι εταίροι μας της Ε.Ε. ή θα αποτελέσουμε το κακό παράδειγμα για τα συμφέροντα των διεθνών οίκων και πάλι το γερμανικό focus θα μας αποκαλεί ΄΄απατεώνες΄΄;
Μήπως κάποια παρεκκλίνουσα συμπεριφορά- όπως η συμφωνία για τον Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη- θα οδηγούσε σε νέο Δεκέμβρη του 2008;
Μήπως και πάλι θα έβγαιναν νέα σκάνδαλα στη φόρα τύπου Siemens(διακομματικά);
Μήπως τα εξωτερικής πολιτικής παιχνίδια με την ΑΟΖ θα μας έφερναν σε άσχημη θέση αναφορικά με μελλοντική της αξιοποίηση;
Μήπως σωρευτικά θα γίνουν όλα όσα προαναφέρθηκαν; Υπάρχει κάτι που δεν το βλέπουμε ή ο πολιτικός μας στρουθοκαμηλισμός δεν έχει πια όρια; Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν μόνο τα όσα μας παρουσιάζονται από τους τηλεοπτικούς διαύλους;
Από τη στιγμή που η οικονομική θέση μας επιδεινώνεται διαρκώς και οι απαιτήσεις, των ήδη δανειστών μας, γίνονται όλο και παρανοϊκότερες (π.χ. πώληση νησιών), ίσως η πολιτική ηγεσία πρέπει να αναζητήσει και το δεύτερο πόλο είσπραξης των απαιτούμενων κονδυλίων.
Νοερά μεταβαίνουμε στο Μάιο του 2010 και η νέα δανειακή σύμβαση με Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ., περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων και την απαγόρευση δανειακής σύμβασης της Ελλάδας με άλλες χώρες. Το αναγκαίο χρήμα δίδεται από τους δανειστές και η χώρα προς στιγμή αποφεύγει τη χρεωκοπία. Από αυτό το σημείο και έπειτα αρχίζει ένας κύκλος συνομωσιολογίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ίδια η συνομωσιολογία δεν έχει χρονικά σημεία ύπαρξης κατά τη σύναψη της εν θέματι σύμβασης.
Το φοβερό σενάριο λέει ότι προσήλθε αυθόρμητα η Κίνα και προθυμοποιήθηκε να μας χορηγήσει δάνειο με τις δικές της αξιώσεις ως αντάλλαγμα. Ορισμένες από αυτές έχουν ήδη γίνει γνωστές - πέραν της εκμετάλλευσης των λιμανιών που εκχωρήθηκαν σε προηγούμενο χρόνο-, όπως της παραχώρησης εκμετάλλευσης των σιδηροδρόμων σε κινεζικών συμφερόντων εταιρίες.
Το ίδιο και με τη Ρωσία, βεβαίως με πιο ιδιαίτερο τρόπο.. ΄΄Αναλαμβάνω το δημόσιο χρέος σας, αλλά δώστε μου μία περιοχή σε νησί σας ώστε να στήσω εκεί μία πολεμική ναυτική βάση. Έτσι και αλλιώς εκείνη των Αμερικάνων την έχετε παραχωρήσει για ψίχουλα΄΄.
Στην πρώτη περίπτωση η κυβέρνηση είπε όχι, γιατί το μνημόνιο δε μας το επέτρεπε, ενώ η δεύτερη περίπτωση ουδέποτε επιβεβαιώθηκε επίσημα. Αν πάλι, η πρόταση της Κίνας ήταν συμφέρουσα σε σύγκριση με το μνημόνιο, ποια θα ήταν η στάση της Ελλάδας; Θα πείραζε να καταγγείλουμε τη σύμβαση του μνημονίου και να λαμβάνουμε τα απαιτούμενα από την Κίνα;
Από τη στιγμή που πολλοί από εσάς καταγγέλλετε τα ευφάνταστα σενάρια, δώστε μία απάντηση γιατί φερόμαστε πολιτικά ως χώρα σε καθεστώς ομηρίας από το Δ.Ν.Τ.. Για ποιο λόγο να μην παρεκκλίνουμε των υποχρεώσεων μας σε περίπτωση εμφάνισης ευνοϊκότερης δανειακής συνθήκης;
Μήπως θα στενοχωρηθούν οι εταίροι μας της Ε.Ε. ή θα αποτελέσουμε το κακό παράδειγμα για τα συμφέροντα των διεθνών οίκων και πάλι το γερμανικό focus θα μας αποκαλεί ΄΄απατεώνες΄΄;
Μήπως κάποια παρεκκλίνουσα συμπεριφορά- όπως η συμφωνία για τον Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη- θα οδηγούσε σε νέο Δεκέμβρη του 2008;
Μήπως και πάλι θα έβγαιναν νέα σκάνδαλα στη φόρα τύπου Siemens(διακομματικά);
Μήπως τα εξωτερικής πολιτικής παιχνίδια με την ΑΟΖ θα μας έφερναν σε άσχημη θέση αναφορικά με μελλοντική της αξιοποίηση;
Μήπως σωρευτικά θα γίνουν όλα όσα προαναφέρθηκαν; Υπάρχει κάτι που δεν το βλέπουμε ή ο πολιτικός μας στρουθοκαμηλισμός δεν έχει πια όρια; Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν μόνο τα όσα μας παρουσιάζονται από τους τηλεοπτικούς διαύλους;
Από τη στιγμή που η οικονομική θέση μας επιδεινώνεται διαρκώς και οι απαιτήσεις, των ήδη δανειστών μας, γίνονται όλο και παρανοϊκότερες (π.χ. πώληση νησιών), ίσως η πολιτική ηγεσία πρέπει να αναζητήσει και το δεύτερο πόλο είσπραξης των απαιτούμενων κονδυλίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.