Ο Παπανδρέου και ο Μιτεράν όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου είχαν κάνει λόγο για «γερμανική Ευρώπη»

Η Ελλάδα τα έχει «δει και τα έχει ζήσει όλα» τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτό που δεν έχει δει είναι οι ηγέτες. Κατώτεροι των περιστάσεων και στην σκιά των τελευταίων ηγετών Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου, όσοι βρέθηκαν στο τιμόνι τα τελευταία χρόνια, μόνο κομματάρχες μπορούν να χαρακτηριστούν.

Σε όποιο στρατόπεδο κι αν ανήκεις και με τα λάθη που έκαναν και οι δύο, δεν μπορείς να μην τους αναγνωρίσεις ότι ήταν ηγέτες και ότι επί των ημερών τους οι Έλληνες είχαν αξιοπρέπεια. Και οι δύο πέρα από τα λάθη τους αγωνίστηκαν για την υπεράσπιση των υποθέσεων της χώρας.
Σήμερα, από πού να πιάσεις τα απολειφάδια της πολιτικής και που να τελειώσεις.
Θα τολμούσαν ποτέ οι Τούρκοι ή οι Ευρωπαίοι να έχουν τέτοια συμπεριφορά, απέναντι σε Ανδρέα Παπανδρέου ή Κωνσταντίνο Καραμανλή; Θα τολμούσαν οι Τούρκοι να αλωνίζουν στα νησιά μας -που κοντεύουν να φτάσουν έξω από τα σπίτια μας;

Θα τολμούσε ποτέ ο Σόιμπλε να αποκαλέσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ή τον Ανδρέα Παπανδρέου «ανόητο» όπως αποκάλεσε στο Νταβός τον Τσίπρα;
Μάλλον αυτοί θα του έριχναν τίποτα «καντήλια» για να έρθει στα ίσα του.
Για να καταλάβει ο Σόιμπλε και η παρέα του -ουδεμία σχέση με την Ευρώπη του Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, του Μιτεράν- ότι είναι φασίστας, ναζιστής και θρασύτατος.
Θρασύτατος όταν δηλώνει ότι προωθεί συγκεκριμένα Γερμανικά συμφέροντα και κανένας δεν αντιδρά.
Ένα μάτσο παντελόνια μέσα στην Ευρωβουλή και τα σέρνει από την φούστα της η Μέρκελ, που ότι δεν επανέλαβε με τα τανκς η χώρα της το ζούμε τώρα με το ευρώ. Ποιοι και πού είναι η ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ακόμα και η Ευρώπη θα είχε καλύτερη τύχη. Γιατί όλοι οι ηγέτες (στις δεκαετίες ’80 με ’90) Καραμανλής, Παπανδρέου, Κολ, Μιτεράν, ακόμα και η Θάτσερ –η οποία πάντα διαφωνούσε έντονα- που καθόντουσαν στο ίδιο τραπέζι για να γεφυρώσουν τις διαφορές τους δεν έχουν καμία σχέση με σημερινούς Ευρωπαίους ηγέτες (που μάλλον φοράνε ζαρτιέρες μέσα από τα παντελόνια).
Ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Φρανσουά Μιτεράν όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου είχαν κάνει λόγο για «γερμανική Ευρώπη». Γιατί έτσι είναι οι ηγέτες. Προβλέπουν… Όπως η Θάτσερ είχε προβλέψει από την δεκαετία του ’80 το Βατερλώ του κοινού νομίσματος…
Η μονοκρατορία του ισχυρού και ο «φτωχός συγγενής» οξύνει σήμερα ακόμη περισσότερο τις αντιθέσεις και οδηγεί προς τα άκρα. Θα τολμούσε η Ευρωπαϊκή Ένωση επί των ημερών ηγετών να προσφέρει «αλά καρτ» αλληλεγγύη σε μέλη της;
Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διεκδικούσε να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και οι ηγέτες των μεγάλων χωρών ήταν εναντίον μας σε συνάντηση του με τον Σμιτ τότε Καγκελάριο της Γερμανίας, του είπε:«Εσείς που έχετε αιματοκυλήσει την Ευρώπη δύο φορές, έχετε το δικαίωμα να είστε μέσα στην Κοινότητα και εμείς που δώσαμε τα φώτα σε όλους εσάς, θα είμαστε εκτός; Να ξέρετε, αυτό που σας λέω μεταξύ μας, τώρα που θα σταθούμε μπροστά στους δημοσιογράφους που μας περιμένουν έξω, θα το πω δημοσίως!».
Βγήκαν έξω, σταθήκανε μπροστά στους δημοσιογράφους και ο Σμιτ δήλωσε «Είμαστε υπέρ της Ελλάδας, πρέπει να μπει στην Κοινότητα» (Την στιχομυθία περιγράφει η αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ). Γιατί έτσι είναι οι ηγέτες.
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε κάνει στην ιστορική Τουρκική κρίση του 1976 την δήλωση «Βυθίσατε το Χόρα» ήταν σε συνεννόηση με τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή (το επιβεβαίωσε εμμέσως ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος λέγοντας ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου «υπηρετούσε εθνικό σκοπό»).
Γιατί έτσι είναι οι ηγέτες, ενώνονται για την πατρίδα. Αν και σκληροί αντίπαλοι συνεργάστηκαν σιωπηλά και αποτελεσματικά για το εθνικό ζήτημα.
Την τότε κλιμακούμενη ένταση ζούμε και τώρα. Αλλά τσιμουδιά. Κάτι χλιαρές αντιδράσεις στο ΝΑΤΟ για τα τυπικά και τέλος.
Βρε ξεπουλημένοι Έλληνες πολιτικάντηδες αφού γνωρίζετε ότι όλες οι χώρες προσέφυγαν στην «δημιουργική λογιστική» για να προσαρμόσουν τα δημοσιονομικά τους στα κριτήρια του Μάαστριχτ, γιατί δεν τα «κάνατε λίμπα» για να υπερασπίζεστε την χώρα και τον λαό της;
Ο Νίκος Χριστοδουλάκης σε ανοικτή επιστολή του στην Μέρκελ πριν από δύο χρόνια της υπενθύμισε ότι «η Γαλλία έβγαλε τα ασφαλιστικά ταμεία από το δημόσιο, το Βέλγιο εξαγόρασε τον χρυσό της Κεντρικής Τράπεζας, η Γερμανία έβγαλε τα νοσοκομεία από τον προϋπολογισμό και απέκρυψε τα δημοσιονομικά ελλείμματα των Κρατιδίων».
Όλοι κατέφυγαν στην δημιουργική λογιστική, επειδή ακριβώς παρουσίαζαν υπερβάσεις – είτε στα ελλείμματα, είτε στα χρέη. Γιατί ξεπουληθήκαμε μόνο εμείς;
Ποιος Έλληνας ηγέτης θα αποδέχονταν την κατάπτυστη συμφωνία με την Τουρκία και έκανε την χώρα μας με αφορμή την προσφυγική κρίση μια απέραντη «αποθήκη ψυχών»;
Και μετά αναρωτιέστε για την άνοδο της ακροδεξιάς. Μα η έλλειψη ηγετών δίνει ευκαιρία σε ακροδεξιά και ξενοφοβικά κόμματα να εδραιώνονται αργά και σταθερά στο Κοινοβούλιο.
Καραμανλής και Παπανδρέου μία σχέση «μίσους και αγάπης»,που πέρασε από 40 κύματα. Αλλά τι κι αν τους χώριζαν διαφορές; Μπροστά στο συμφέρον της χώρας και οι δύο λειτούργησαν συμπληρωματικά στην θεμελίωση της Δημοκρατίας.
Αν και οι σχέσεις τους είχαν διαταραχτεί από το 1985 -που ο Ανδρέας είχε προτείνει για Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Σαρτζετάκη, ο Καραμανλής στο «βρώμικο ’89» που έχασε το ΠΑΣΟΚ την εξουσία παρενέβη εμμέσως, επιτρέποντας να του αποδοθεί η δήλωση ότι «έναν πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στη φυλακή, τον στέλνεις στο σπίτι του».
Το τι ακολούθησε μετά το ’89, όλοι το γνωρίζουμε…
Αχ, Καραμανλή και Παπανδρέου θα τρίζουν τα κόκκαλα σας βλέποντας από εκεί ψηλά τις κόπιες σας να άγονται και να φέρονται, φορώντας αντί για την τιμημένη στολή του τσολιά, αυτή της Αμαλίας.