Το ροκ του μέλλοντός μας…

Πότε αλλάζουν τα «ρεύματα της Ιστορίας»;
–Όταν αλλάζουν οι πολιτικοί συσχετισμοί διεθνώς…
–Όταν αλλάζουν οι ιδεολογικοί συσχετισμοί διεθνώς…
–Όταν αλλάζουν και οι εγχώριοι συσχετισμοί – ιδεολογικοί και πολιτικοί…
–Και κυρίως – όταν εξ αιτίας μιας κρίσης, ή μιας αλυσίδας από κρίσεις, διεθνείς και εγχώριες – όλα αυτά συμπίπτουν σε μια χρονική στιγμή…
Ε, αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα…
Διεθνώς η Αριστερά ηττήθηκε στρατηγικά το 1989.
Αυτή η διεθνής ανατροπή δεν έφτασε στην Ελλάδα παρά μόνον τώρα!
Με την «πρώτη φορά Αριστερά» στην εξουσία! Όταν όλοι οι Έλληνες είδαν το μέγεθος της εξαπάτησης, του κυνισμού, της ολοκληρωτικής νοοτροπίας και της κομματικής ιδιοτέλειας των ΣΥΡΙΖΑιων.

Που δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να «διδάσκουν» ΚΑΙ στους Έλληνες, αυτό που άλλοι ομοϊδεάτες τους «δίδασκαν» επί δεκαετίες σε πολλούς άλλους λαούς.
Ότι ΑΥΤΗ είναι η Αριστερά!
Δεν «απογοήτευσε» τους πάντες ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή τάχα «πρόδωσε» τις Αριστερές ιδέες.
Το αντίθετο ακριβώς: υπηρέτησε πιστά αυτό που πάντα ήταν η Αριστερά:
–Εχθρός της ιδιωτικής πρωτοβουλίας!
–Εχθρός της Ανάπτυξης, που μόνο η άνθιση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας μπορεί να φέρει.
–Εχθρός της μεσαίας τάξης, που πασχίζει να την… προλεταριοποιήσει! Τώρα πια, απλώς να τη φτωχοποιήσει…
–Εχθρός και των «λαϊκών στρωμάτων», που η φτωχοποίηση των πάντων θίγει περισσότερο…
Όλους αυτούς προσπαθεί να τους «ελέγξει» μέσω του κρατισμού.
Κι επειδή δεν μπορεί, τελικά αποδεικνύεται και εχθρός της δημοκρατίας.
Την οποία υπονομεύει, φτιάχνοντας δικά της ΜΜΕ και δικό της «παρακράτος» (με δικούς της ακραίους που συχνά της «ξεφεύγουν», βέβαια) και επιβάλλοντας τη δική της «τρομοκρατία» – ιδεολογική και όχι μόνο…
Αυτά πολλοί τα ξέραμε…
Τώρα τα είδαν με τα μάτια τους live, και τα ένιωσαν στο πετσί τους όλοι οι Έλληνες.
Και ένα κομμάτι της εγχώριας ελίτ – που ως τώρα, πίστευε σε «αριστερά ιδεώδη», ή τα ανεχόταν, ή απλώς δεν τολμούσε δημόσια να τα αποκηρύξει – βγαίνει και καταγγέλλει την Αριστερά γενικότερα, και την υποκρισία της και τον αυταρχισμό της και τα μέσα που χρησιμοποιεί για να ανέβει και να παραμείνει στην εξουσία.
Κι επειδή η Αριστερά γενικά δεν έχει να πει κάτι και να πείσει, όταν χάνει τη «διανόηση», δύο πράγματα μπορούν να συμβούν:
–Είτε να χρησιμοποιήσει τα όπλα για να παραμείνει στην εξουσία, προκαλώντας αιματοκύλισμα.
–Είτε να συντριβεί!
Κι επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ το πρώτο δεν το μπορεί του μένει το δεύτερο.
Πράγματι, αυτό που βλέπουμε γύρω μας τον τελευταίο καιρό – κι όχι μόνο τις τελευταίες μέρες – δηλαδή να χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ μεγάλο μέρος της διανόησης η οποία στρέφεται πια εναντίον του, είναι αληθινή «τεκτονική αλλαγή»!
Που θα αποδειχθεί μοιραία για το ΣΥΡΙΖΑ και ελπιδοφόρα για τον τόπο…
Φτάνει βέβαια, κι εμείς – η φιλελεύθερη παράταξη – να ξεπεράσουμε την αμηχανία μας και τις χρόνιες αναπηρίες μας, και να προσπαθήσουμε να οραματιστούμε την Ελλάδα του μέλλοντός μας στην Ευρώπη του μέλλοντός μας.
Να γράψουμε τη δική μας Ιστορία, όπως είπε προχθές ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κι όχι να αναμασάμε τις ιστορίες άλλων…
Ή όπως το είχε πει κάποτε ο Αντώνης Σαμαράς:
Έχουμε κάθε δυνατότητα, εμείς οι Έλληνες, αντί να αναπολούμε με νοσταλγία τη «δόξα των προγόνων μας» να χτίσουμε τη δόξα του μέλλοντός μας!
Την ώρα που συμβαίνουν όλες αυτές οι «τεκτονικές μετακινήσεις» μέσα στο έδαφος και στο υπέδαφος της Ελληνικής κοινωνίας, αντίστοιχες «τεκτονικές μετακινήσεις» συμβαίνουν και διεθνώς:
* Η «αριστερή διανόηση» μετά την κατάρρευση του Κομμουνισμού μετακινήθηκε προς μιαν άλλη καταπιεστική δυστοπία: την «Πολιτική Ορθότητα».
Την αποκαθήλωση των εθνικών πολιτισμών και των εθνικών ταυτοτήτων, το ξερίζωμα της θρησκευτικότητας, τη μετατροπή των εθνικών κοινωνιών σε πολυπολιτισμικούς «πληθυσμούς», την ισοπέδωση των μεσαίων τάξεων κάθε κοινωνίας (που αποτελούν στυλοβάτη κάθε δημοκρατίας) προς όφελος των «μειονοτήτων» και των πάσης φύσεως «διαφορετικών». Που αναπόφευκτα κατακερματίζουν την κοινωνία σε αντίπαλα γκέτο.
Και τελικά αποδυναμώνουν τις δημοκρατίες.
Κι όλα αυτά εμφανίστηκαν ως μια μορφή «φιλελευθερισμού», που όμως δεν είχε καμιά σχέση με τα προτάγματα Ελευθερίας και Ανταγωνιστικότητας.
Η ουτοπία του Μάρξ, αντικαταστάθηκε, στα μυαλά κάποιων, πρώην διανοουμένων της Αριστεράς, από τη δυστοπία του John Rawls.
–Η «ανοχή» στη μειονοτική διαφορετικότητα μετατράπηκε σε Τυραννία επί της πλειοψηφίας!
–O σεβασμός στη διαφορετικότητα (η στις διαφορετικές επί μέρους «ταυτότητες») μετατράπηκε σε προσπάθεια διάλυση της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας κάθε λαού.
–Το άνοιγμα των οικονομιών μετατράπηκε σε άνοιγμα των συνόρων.
–Η ανάγκη συνεργασίας μεταξύ των κρατών ή σταδιακής ένωσης κρατών (με ελευθερία και δημοκρατία) μετατράπηκε σε απόπειρα διάλυσής των κρατών προς όφελος «υπερεθνικών οργανώσεων» που, όμως, δεν έχουν δημοκρατική νομιμοποίηση και δεν ελέγχονται από πουθενά!
–Και η «συζήτηση» για όλα αυτά, μετατράπηκε σε προσπάθεια τρομοκράτησης κάθε διαφορετικής άποψης.
* Πριν το 2011, όποιος τολμούσε να πει πως τα κύματα λαθρομεταναστών απειλούν την Ευρώπη, αντιμετωπιζόταν από κάποιους περίπου ως… «φασίστας»!
Απαγορευόταν και η «πολιτικώς μη ορθή» λέξη: λαθρομετανάστες.
Τα 2013, κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας, όταν είχαν αρχίσει τα κύματα των λαθρομεταναστών να πιέζουν την Ευρώπη από την πλευρά της Ιταλίας (Λαμπεντούζα) – τότε τα ελληνική σύνορα ήταν σφραγισμένα ακόμα – ο Σαμαράς επέβαλε στους Ευρωπαίους τη διάκριση ανάμεσα στους «πρόσφυγες» (που είναι λιγότεροι και απολύτως διαχειρίσιμοι) από τους λαθρομετανάστες που είναι πολλαπλάσιοι και πρέπει να κρατηθούν απ’ έξω. Ή να επαναπατριστούν.
Στις προσπάθειες της τότε Ελληνικής κυβέρνησης Σαμαρά συμπαραστάθηκαν οι κυβερνήσεις Ιταλίας, Μάλτας, Κροατίας, Κύπρου, Βουλγαρίας, Ισπανίας και Γαλλίας. Οι μισές σχεδόν με Κεντροαριστερές κυβερνήσεις τότε! Καθόλου μα καθόλου «φασίστες» έτσι;
Αλλά η μεγάλη αλλαγή έγινε δύο χρόνια αργότερα. Όταν ήλθε ο Τσίπρας κι άνοιξε τα σύνορα της Ελλάδας που είχε «σφραγίσει» προηγουμένως ο Σαμαράς…
Τότε, λοιπόν, ήλθε στην Ευρώπη μέσω Ελλάδας, ένα αληθινό τσουνάμι λαθρομεταναστών κυρίως (και κάποιων προσφύγων), με αποτέλεσμα μόλις το πρόβλημα χτύπησε «τη δική τους πόρτα», οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι να καταλάβουν πως η Ευρώπη δεν μπορεί να γίνει ξέφραγο αμπέλι!
Και υιοθέτησαν τη διάκριση «παράνομων μεταναστών» από τη μια και «προσφύγων» από την άλλη, κλείνοντας ταυτόχρονα και τα σύνορα με την… Ελλάδα (που με ευθύνη της κυβέρνησης Τσίπρα είχε ήδη γίνει «ξέφραγο αμπέλι»)!
* Μέχρι το 2011, όποιος τολμούσε στην Ευρώπη να μιλήσει για τον κίνδυνο του τζιχαντισμού αντιμετωπιζόταν από την «πολιτική ορθότητα» στην καλύτερη περίπτωση ως «ισλαμοφοβικός» (και στη χειρότερη ως «φασίστας»!).
Μετά το 2013, όταν άρχισαν να καταφθάνουν στη Δύση εικόνες από αποκεφαλισμούς αιχμαλώτων on camera από τους ισλαμιστές του ΙΣΙΣ, τα πράγματα άλλαξαν…
Από το 2015, όταν άρχισαν τα αλλεπάλληλα αιματηρά χτυπήματα μέσα σε χώρες της δυτικής Ευρώπης από τζιχαντιστές, τα πράγματα άλλαξαν ακόμα περισσότερο…
Οι βλακείες περί «ισλαμοφοβίας» εξακολουθούν κι ακούγονται, αλλά όλοι και περισσότεροι κατανοούν και παραδέχονται δημόσια, πως το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται πια από… «ολονυκτίες με κεριά» μετά από κάθε αιματηρό χτύπημα «μοναχικών λύκων του Ισλάμ» σε ευρωπαϊκές πόλεις…
Η «Πολύ-πολιτισμιτικότητα» αποκαλύφθηκε ένας εφιάλτης!
* Στο μεταξύ κόντρα σε όλες τις συμβατικές προβλέψεις, η Βρετανία ψήφισε να φύγει από την Ευρώπη το 2016. Ακριβώς λόγω του φόβου των Βρετανών να υποταχθούν σε «παγκόσμια διακυβέρνηση», αλλά και του φόβου να τους σαρώσουν ανεξέλεγκτα κύματα λαθρομεταναστών.
Η κα Μέϊ, η νέα Βρετανίδα Πρωθυπουργός που ανέλαβε να διαχειριστεί το Brexit, αποδείχθηκε εντελώς κατώτερη των περιστάσεων μέχρι στιγμής, αλλά – «περιέργως» – η Βρετανική Οικονομία δεν κατέρρευσε. Αντίθετα, πάει πολύ καλύτερα απ’ ό,τι πίστευαν όλοι (ακόμα και οι οπαδοί του Brexit) πριν ένα μόλις χρόνο…
* Κι από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ εκλέχθηκε ο Τράμπ, επίσης κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, και παρά το γεγονός ότι όλο το μηντιακό «σύστημα» των ΗΠΑ στράφηκε φανατικά εναντίον του. Τέτοια εκλογική επικράτηση «κόντρα στο ρεύμα» δεν έχει προηγούμενο στην Αμερικανική Ιστορία.
Ο Ντοναλντ Τράμπ, που δεν είναι ούτε συμπαθής ούτε χαρισματικός, κέρδισε πολεμώντας την «Πολιτική Ορθότητα»! Φανταστείτε πόσο είχε εξοργιστεί η αμερικανική κοινωνία με τους «πολιτικώς ορθούς»…
Αλλά κι από την ώρα που εξελέγη ο Τράμπ, τα… «μούσκεψε» σε κάμποσες περιπτώσεις (όχι σε όλα, πάντως) και τσακώθηκε με κάμποσους από τους ίδιους τους συμβούλους του, αλλά η Αμερικανική Οικονομία πάει πολύ καλά μέχρι στιγμής, ενώ οι χρηματιστηριακοί δείκτες της Wall Street κάνουν το ένα «ιστορικό υψηλό» μετά το άλλο και γενικά δείχνει να «κρατιέται» παρά τις ανεπανάληπτες γκάφες του.
Τον κρατάει η αντίθεσή του στην «πολιτική ορθότητα».
* Τέλος και μέσα στην ίδια την Ευρώπη έχει δημιουργηθεί ήδη ένα συμπαγές μέτωπο κατά της «Πολιτικής Ορθότητας», στο οποίο συμμετέχουν όλες οι πρώην «σοσιαλιστικές χώρες», ενώ σε αρκετές από τις υπόλοιπες, οι ακροδεξιοί κερδίζουν κι εκεί έδαφος. Αλλού ελέγχθηκαν αποτελεσματικά (π.χ. στη Γαλλία και στην Ολλανδία) κι αλλού όχι ακόμα (π.χ. Ιταλία). Πάντως αν συνεχιστούν τα χτυπήματα των «μοναχικών λύκων του Ισλάμ», η κατάσταση μπορεί να γίνει ανεξέλεγκτη παντού.
Συμπέρασμα: η «Πολιτική Ορθότητα» που είναι υποκατάστατο της παλαιάς αριστερής ιδεολογίας με «φιλελεύθερη λεοντή», αλλά χωρίς καμία σχέση με τα φιλελεύθερα ιδανικά, χάνει έδαφος παντού!
Και οι φιλελεύθερες ιδέες κερδίζουν έδαφος παντού!
Γιατί, η «Πολιτική ορθότητα» δεν υπήρξε ποτέ «φιλελευθερισμός»! Ήταν μια απόπειρα της παγκόσμιας αριστερής διανόησης να μετακινηθεί από τον Μαρξισμό στο «φιλελεύθερο χώρο», μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Κι όχι μόνο να μετακινηθεί αλλά και να τον καπελώσει κι όλας…
Όμως, έχει ήδη χρεοκοπήσει! Κυρίως λόγω του τζιχαντισμού, αλλά όχι μόνο γι’ αυτό.
Έτσι κι αλλιώς, οι δημοκρατίες δεν στέκουν χωρίς σύνορα, ως «ξέφραγα αμπέλια». Οι κοινωνίες πλέον, μετακινούνται δεξιότερα.
Και τα φιλελεύθερα – συντηρητικά κόμματα πρέπει να εγκαταλείψουν τις χρεοκοπημένες ανοησίες της «Πολιτικής ορθότητας»! Αμέσως…
Αλλιώς δίνουν χώρο σε αναβίωση της ακροδεξιάς. Έτσι κι αλλιώς, οι καλύτεροι… «χορηγοί» της ακροδεξιάς διεθνώς, είναι οι φανατικοί της «Πολιτικής Ορθότητας»!
Η Κεντροδεξιά του μέλλοντος μας, είναι δημοκρατική και πατριωτική ταυτόχρονα.
Είναι συντηρητική και φιλελεύθερη ταυτόχρονα.
Είναι Ευρωπαϊκή και Ελληνική ταυτόχρονα.
Επιτρέπει στους «διαφορετικούς» να αφομοιωθούν στην εθνική ταυτότητα. Δεν καταργεί την εθνική ταυτότητα για να… «χωρέσουν» οι διαφορετικοί!
Και οι περισσότεροι «διαφορετικοί» εξ άλλου, αυτό ακριβώς θέλουν: να ενσωματωθούν στην εθνική ταυτότητα. Όχι να γίνουν ένα «προνομιακό περιθώριο»!
Η στροφή στις φιλελεύθερες ιδέες είναι, σήμερα, τρία πράγματα:
–Πρώτον, παραμερισμός όλων των ολοκληρωτικών ιδεοληψιών. Και ολοκληρωτικές ιδεοληψίες δεν είναι μόνο ο φασισμός και ο κομμουνισμός. Είναι και η «Πολιτική Ορθότητα», που ελέγχει όχι μόνο τη σκέψη, αλλά και την έκφραση και τη γλώσσα και το υποσυνείδητο.
Λογοκρίνει το πώς μιλάμε και το πώς νιώθουμε…
–Δεύτερον, στροφή στο φιλελευθερισμό είναι επιστροφή στις καλύτερες παραδόσεις Ελευθερίας και Απελευθέρωσης κάθε λαού. Κι εμείς ως Έλληνες έχουμε – δόξα τω Θεώ – πολύ πλούσια παρακαταθήκη…
Φιλελευθερισμός δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η πολιτιστική λοβοτομή των εθνικών πολιτισμών!
–Και τρίτον Φιλελευθερισμός είναι η φυγή προς τα μπρός, η φυγή στο μέλλον.
Και η Ελλάδα έχει τεράστιο αναξιοποίητο δυναμικό, που αν το απελευθερώσει θα κατακτήσει το μέλλον! Φτάνει να απελευθερωθεί και η ίδια από τις αγκυλώσεις της.
Εξ ού και η μεταρρυθμιστική κοσμογονία που μας περιμένει! (Και δεν μπορεί να περιμένει άλλο…).
Όπως είχε πει κάποτε προφητικά ο Διονύσης Σαββόπουλος:
«Τι να φταίει η Βουλή,
τι να φταίνε οι εκπρόσωποι έρημοι κι απρόσωποι;
Αν πονάει η Κεφαλή φταίει η απρόσωπη αγάπη που ’χει βρει.
Μα η δικιά μου έχει όνομα, έχει σώμα και Θρησκεία
και παππού σε μέρη αυτόνομα, μέσα στην Τουρκοκρατία».
Αν αναρωτιέστε ποιος είναι ο Φιλελευθερισμός του μέλλοντός μας, κάντε ένα κόπο και ξανα-ακούστε το τραγουδάκι αυτό (του 1983):
«Το ρόκ του μέλλοντός μας» (γνωστότερο ως «ας κρατήσουν οι χοροί»)!
Θα βρείτε αυτά που δεν φανταζόσασταν, εκεί που δεν τα περιμένατε:
Απαντήσεις σε σημερινά ερωτήματα, σπαράγματα φιλελεύθερης «κυτταρικής μνήμης» και έμπνευση για σύγχρονους αγώνες Ελευθερίας, που ο ίδιος ο Σαββόπουλος σίγουρα δεν φανταζόταν τότε!
Κι ίσως ακόμα δεν υποψιάζεται…
«Όνομα και Σώμα και Θρησκεία και παππού σε μέρη αυτόνομα…».