Μπορεί οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να ψήφισαν νέο μνημόνιο, ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει μεταλλαχθεί σε σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα και ο Τσίπρας να χαριεντίζεται με τους Ευρωπαίους Σοσιαλδημοκράτες, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, αλλά ο άξονας Βρυξελλών-Βερολίνου και το ΔΝΤ δεν τον έχουν ακόμα «σιγουρέψει».
Είναι επόμενο, το συνονθύλευμα της πάλαι ποτέ λαϊκής δεξιάς και νυν νεοφιλελεύθερης, που αποτελείται από ακροδεξιούς μέχρι φανατικούς της ελεύθερης αγοράς, να ονειρεύεται επάνοδο στην εξουσία (ίσως και με κάποιο γνωστό δεκανίκι από το παρελθόν), τώρα που βλέπει τους ιδεολογικά ομογάλακτους να παίρνουν παράταση ζωής σε Γαλλία και Γερμανία, με την εκλογή του Εμμανουέλ Μακρόν και την Άνγκελα Μέρκελ να επανακάμπτει στις δημοσκοπήσεις.
Η πολιτική θρασύτητα της τωρινής αξιωματικής αντιπολίτευσης και του παλαιού ΠΑΣΟΚ σπάει κόκαλα. Διατυμπανίζουν διαρκώς ότι ο Τσίπρας είπε ψέματα και κορόιδεψε τον λαό, λες και αυτοί είναι οι υπέρτατοι υπερασπιστές της αλήθειας, άσχετα αν τα κόμματά τους έκαναν την πολιτική εξαπάτηση, επιστήμη. Επιμένουν στο αφήγημα ότι με το PSI κουρεύτηκε χρέος (περί τα 100 δισ.), αλλά δεν μας εξηγούν με ποιον μαγικό τρόπο αυτό εκτοξεύτηκε στο 180% του ΑΕΠ από το 120% που ήταν στην αρχή της κρίσης. Κραυγάζουν ότι ο Τσίπρας έφερε τέταρτο μνημόνιο, λες και αυτοί δεν χρεοκόπησαν τη χώρα, δεν ψήφισαν μνημόνια, δεν κούρεψαν σε μια νύχτα τα αποθεματικά πανεπιστημίων και νοσοκομείων με το PSI.
Και πέρα απ’όλα αυτά, επειδή στην ουσία δεν έχουν τίποτα απολύτως εναλλακτικό να προσφέρουν και το ξέρουν, έχουν εισάγει ένα νέο φρούτο στην επιχειρηματολογία τους, ένα είδος υποθετικής μελλοντολογίας: αν δεν έβγαινε ο ΣΥΡΙΖΑ και συνέχιζαν αυτοί, όλα θα ήταν καλά, η οικονομία θα είχε ομαλοποιηθεί, η χώρα θα είχε σωθεί. Και όλα αυτά, μέσα από έωλα επιχειρήματα βασισμένα στην στημένη έξοδο στις αγορές με τις πλάτες των δανειστών, στα πλαστά success stories του Σαμαρά, στο ότι δήθεν θα διαπραγματεύονταν καλύτερα και δεν θα έφερναν άλλα μνημόνια.
Και επειδή αυτά τα «θα» δεν ανήκουν στην κλασική υποσχετική μελλοντολογία που οι ίδιοι έκαναν επιστήμη, αλλά στην υποθετική μελλοντολογία, δηλαδή το νέο φρούτο που ανακάλυψαν για να επιβιώσουν πολιτικά, μπορεί να λένε ότι θέλουν. Διότι ο μόνος τρόπος για να διαπιστώσουμε πρακτικά αν όντως έχουν δίκιο, είναι να βρούμε έναν τρόπο να ταξιδέψουμε σε ένα παράλληλο σύμπαν στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κέρδισε τις εκλογές.
Όμως δεν σπάει κόκαλα μόνο η θρασύτητά τους, αλλά και η απαράμιλλη υποκρισία τους. Βγαίνουν στα κάγκελα επειδή ο Τσίπρας φέρνει νέα μέτρα, ενώ ξέρουμε ότι αυτοί θα ψήφιζαν τόσα και άλλα τόσα για να εξασφαλίσουν την εύνοια του εγχώριου τραπεζομιντιακού κατεστημένου, της ολιγαρχίας και των δανειστών, για να κρατηθούν στην εξουσία. Μιλάνε για ξεπούλημα, όταν ξέρουμε ότι η δική τους ιδεοληψία είναι αυτή που υπαγορεύει τις ισοπεδωτικές ιδιωτικοποιήσεις, έστω και έναντι πινακίου φακής. Δεν χρειάζονται κανένα ΔΝΤ για να ξεπουλήσουν στα μεγάλα αφεντικά, έχοντας στη φαρέτρα τους την κορυφαία τριάδα του νεοφιλελεύθερου εγχώριου πολιτικού ιερατείου: Μητσοτάκης-Χατζηδάκης-Γεωργιάδης.
Είναι τόσο υποκριτές, που κραυγάζουν για το γεγονός ότι ο Τσίπρας έχει προσυπογράψει μέτρα για το 2019, ενώ από μέσα τους χοροπηδάνε από χαρά γι’αυτό το δωράκι που τους έδωσαν οι δανειστές. Διότι όταν έρθουν στην εξουσία θα έχουν το τέλειο άλλοθι: ‘τα ψήφισαν οι προηγούμενοι, δεν φταίμε εμείς’. Γι’αυτό και πανηγύρισαν όταν ο «κολλητός» τους Εμμανουέλ Μακρόν κέρδισε τις εκλογές στη Γαλλία και προσεύχονται να δουν ξανά τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε στο τιμόνι της Γερμανίας μετά τις Γερμανικές εκλογές. Διότι αυτοί θα τους βοηθήσουν να κρατηθούν στις καρέκλες και να εφαρμόσουν και τις τελευταίες λεπτομέρειες του βάρβαρου πειράματος – τις οποίες θα εφάρμοζαν έτσι και αλλιώς και αυτό το ξέρουμε χωρίς να χρειάζεται να ταξιδέψουμε σε ένα παράλληλο σύμπαν – πλασάροντας το γνωστό τους παραμύθι, ότι για όλα φταίνε οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Όλοι λοιπόν περιμένουν το επόμενο και πιο κρίσιμο σταυροδρόμι που θα καθορίσει πολλά για το μέλλον της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης: τις Γερμανικές εκλογές. Μια νέα νίκη της Μέρκελ θα δώσει παράταση ζωής στο εγχώριο παλαιοκομματικό κατεστημένο, το οποίο θα συνεχίσει τον πόλεμο φθοράς ενάντια στην παρούσα κυβέρνηση, πάντα σε αγαστή συνεργασία με Βερολίνο και Βρυξέλλες. Ο Τσίπρας θα αναγκαστεί να διαβεί το ίδιο μονοπάτι των μνημονίων κάνοντας την πιο δύσκολη δουλειά και μόλις τον χρησιμοποιήσουν και τον φθείρουν πολιτικά, θα έρθει η σειρά του Μητσοτάκη για να τα βρει όλα έτοιμα και απλά να συμπληρώσει τις τελευταίες πινελιές, όπως ακριβώς θέλει αυτός και οι νεοφιλελεύθεροι ομοϊδεάτες του.
Αλλά ακόμα και με νίκη του Μάρτιν Σουλτς δεν πρόκειται να αλλάξουν πολλά. Ο Τσίπρας θα περιμένει μάταια συμπαράσταση από τους νέους φίλους του, τους Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, έχουν υποστεί ιστορική πανωλεθρία στη Γαλλία, αλλά θα παίρνει πάντα τη γνωστή απάντηση: η Ελλάδα έκανε πολλά, αλλά πρέπει να κάνει κι’ άλλα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταποντιστεί ξανά και θα επιστρέψει στην πολιτική λήθη έχοντας διαπράξει τεράστιο έγκλημα εναντίον του λαού και της Αριστεράς. Το μόνο πράγμα που μπορεί να δικαιολογήσει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τώρα στην εξουσία, είναι να έχει υποχωρήσει, καθαρά για λόγους τακτικής. Δηλαδή, έχοντας κερδίσει χρόνο, να έχει ετοιμάσει, μυστικά και μεθοδικά, ένα σοβαρό σχέδιο για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Και φυσικά, πριν από τις επόμενες εθνικές εκλογές, να προχωρήσει σε νέο δημοψήφισμα που θα αφορά το ΝΑΙ ή ΟΧΙ για την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, εφόσον οι δανειστές συνεχίσουν να επιβάλουν τη μνημονιακή λαίλαπα.
Αυτό είναι το κορυφαίο, κρίσιμο ζήτημα. Τότε θα φανεί αν ο Σόιμπλε θα έχει τα κότσια να συνεχίζει τις μεγαλειώδεις μπλόφες του και τότε θα βλέπαμε ποιος φοβάται περισσότερο το Grexit. Τότε είναι που ο Ελληνικός λαός θα πάρει μια πραγματικά ουσιαστική και κρίσιμη απόφαση: υποταγή στα βάρβαρα μνημόνια της καταστροφής, ή, απελευθέρωση από τον ζυγό του χρέους, με τους όποιους κίνδυνους, που θα έδινε όμως ξανά ελπίδα και προοπτική για τη χώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.