Να ζεις σημαίνει να είσαι Αντάρτης...

Από το "PRESS-GR"

Σημειώνει ο Νίκος Κλειτσίκας
http://nikosklitsikas.gr/

«Μισώ τους αδιάφορους τους απαθείς...

Να ζεις σημαίνει να είσαι Αντάρτης...»

Αντόνιο Γκράμσι

(22 Γενάρη 1891 – 27 Απρίλη 1937)

27 Απρίλη 2017... πέρασαν 80 χρόνια και ο μεγάλος Ιταλός διανοητής παραμένει επίκαιρος όσο ποτέ.
Δυστυχώς, αυτή η "επικαιροποίηση" μας βρίσκει με μια"ευρωπαϊκή  αριστερά" υποταγμένη κι εξαγορασμένη από την υπερεθνική ελίτ, κι είναι το πιο δολοφονικό όπλο της παγκοσμιοποίησης εναντίον των λαών και των εθνών.
Η Αριστερά δεν αρκεί να επικαλείται την αρετή, οφείλει να είναι ενάρετη η ίδια• δεν αρκεί να στηλιτεύει το κακό, πρέπει η ίδια να το τιμωρεί παραδειγματικά...
Σήμερα η "μεταρρυθμιστική αριστερά", η ιμπεριαλιστική "αριστερά" έγινε υπέρμαχη του λεγόμενου ευρωπαϊσμού και θεοποιεί ένα ιδιωτικό νόμισμα (ευρώ)...

Σήμερα αυτή η "δικαιωματική και κοσμοπολίτικη αριστερά" έβγαλε στο προσκήνιο τους απαθείς, τους άχρωμους, τους απολιτικούς, τους "ουδέτερους τεχνοκράτες" κι έγινε η "αριστερά" των πρόθυμων υπαλλήλων τραπεζιτών που καθοδηγούν την εξαθλίωση των λαών, της κοινωνίας...

Έγραφε ο Γκράμσι:

«Η κοινωνία έχει καταντήσει ένας απέραντος στρατώνας και σέρνεται από την ανευθυνότητα στο χάος και το μαρασμό: όλες οι δραστηριότητες των πολιτών ελέγχονται, ξεψαχνίζονται συστηματοποιούνται (!) και καταστρέφονται από το επίσημο κράτος….

Μισώ τους αδιάφορους τους απαθείς... Να ζεις σημαίνει να είσαι Αντάρτης...».

 

Στην πατρίδα του Αντόνιο Γκράμσι, χθες τη μεγάλη εθνική γιορτή της Ιταλίας για την Εθνική Αντίσταση το ιταλικό ΕΑΜ, το "Δημοκρατικό Κόμμα", πρώην Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας (πάλαι ποτέ το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα της δύσης), στις περισσότερες πόλεις της Ιταλίας που έγιναν οι καθιερωμένες διαδηλώσεις για να τιμηθεί η Εθνική Αντίσταση απείχε. Όπου συμμετείχε, για πρώτη φορά τη θέση των κόκκινων σημαιών πήραν εκείνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι λόγοι της διαφωνίας του "Δημοκρατικού Κόμματος" (πρώην κομμουνιστικό) ήταν η άρνηση των μαζικών κινημάτων να διαδηλώσουν κι υπέρ του Ισραήλ...

Εκατοντάδες μέλη και στελέχη του κόμματος, για πρώτη φορά είπαν όχι στις ηγεσίες, μιας και τώρα υπάρχει αριστερή και κεντροαριστερή συνιστώσα στον πολιτικό χώρο της ιταλικής "ανανεωτικής αριστεράς". Είπαν το δικό τους ΟΧΙ στο κόμμα που καλούσε να μην διαδηλώσουν στις 25 Απρίλη όπως διαδήλωναν από το 1945, αλλά ως "Ευρωπαίοι Πατριώτες" και μάλιστα αποκλείοντας τη στήριξη στο λαό της Παλαιστίνης, προβάλλοντας το "δικαίωμα" του κατοχικού σιωνιστικού ισραηλινού ναζιστικού καθεστώτος, ως εξής:

"Εμείς οι Ευρωπαίοι πατριώτες του Δημοκρατικού Κόμματος τιμούμε την Απελευθέρωση από το ναζισμό και το φασισμό τιμώντας μια υπερεθνική ευρωκρατική δικτατορία, χειρότερη από τον ίδιο τον φασισμό, τιμώντας το Ισραήλ και τα σιωνιστικά λόμπι...

Σ' εμάς τους Ευρωπαίους πατριώτες του Δημοκρατικού Κόμματος η ιστορία μιλάει ξεκάθαρα μέσω 3 θεμελιωδών σημείων:

1). Η Εθνική Αντίσταση δεν οργανώθηκε για μια Κόκκινη και Σοσιαλιστική Ιταλία, αλλά αντιθέτως για μια Ευρωπαϊκή Ιταλία που σέβεται το μεγάλο χρηματοπιστωτικό σύστημα, αντί τους πολίτες.

2). Το Ισραήλ συγκεντρώνει σε μια περιοχή που δεν του ανήκει εκατομμύρια εβραίους που όμως είχαν εξοντωθεί στα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης κι εμείς ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΕΒΡΑΪΚΟ ΛΑΟ.

3). Ο Παλαιστινιακός Λαός ήταν ιστορικά στο πλευρό των ναζί κι είχε στο αίμα του, στο DNA τον αντισημιτισμό. Έτσι εμείς που θεωρούμε ότι το Ισραήλ κι εβραϊκός λαός είναι υπεράνω όλων στηρίζουμε την Εβραϊκή Ταξιαρχία* κι όχι τους ναζί-αντισημίτες που αγωνίζονται για τα δικαιώματα του Παλαιστινιακού Λαού."

* Το "Δημοκρατικό Κόμμα" απαιτούσε από τους διοργανωτές των διαδηλώσεων τιμής της Εθνικής Αντίστασης" να συμμετέχουν εβραίοι της "Εβραϊκής Ταξιαρχίας" και να μην υπάρχουν σημαίες της Παλαιστίνης.

 

Τις ίδιες ώρες στη Γαλλία η δεξιά κι η ιμπεριαλιστική "αριστερά", με πρώτη τη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ (Πρώτη η Μέρκελ και μετά ΟΛΟΙ ζητωκραυγάζουν: Εμπρός Εμμανουέλ Μακρόν!), αποφάσισαν για πρόεδρο της χώρας τον εκλεκτό του Ισραήλ κι υπάλληλο των Ρόντσιλντ.

Εύστοχα επισημαίνει ο αριστερός δημοσιογράφος και μελετητής Maurizio Blondet κι αναρωτιέται αν γνωρίζει ο γαλλικός λαός πως "εκχώρησε την εξουσία στη χρηματοπιστωτική εξουσία και τη δικτατορία των LGBT"! (στην αγγλική LGBT - ΛΟΑΤ - Λεσβία, Ομοφυλόφιλος, Αμφιφυλόφιλος και Τρανς).

Την ίδια ώρα το αριστερό πρόγραμμα της Λεπέν χλευάζεται κι όποιος τολμήσει να το υπερασπιστεί, τον κατατάσσουν στην "ακροδεξιά". Λοιπόν, ας σπάσουμε το ταμπού, υπάρχει ευρωπαϊκό κόμμα στην αριστερά που αποδέχεται το πρόγραμμα της Λεπέν;

Είναι ακροδεξιές οι κατακτήσεις των σοσιαλιστών του Μιτεράν, που σήμερα επαναλαμβάνει η Γαλλίδα υποψήφια για την προεδρία;

Είναι ακροδεξιές οι θέσεις για 35 ώρες εβδομαδιαία εργασία, σύνταξη στα 60, συλλογικές συμβάσεις, εθνικοποίηση των βιομηχανιών που ξεπούλησε ο πλασιέ εμπόρων όπλων και σοσιαΛΗΣΤΗΣ Ολάντ;

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι υποκριτικές και "λαϊκίστικες"... Το σκίσιμο των δικών μας μνημονίων, ο 13ος μισθός, το ξεπούλημα των αεροδρομίων, των λιμανιών, των σιδηροδρόμων, της ΔΕΗ, του ΟΤΕ και τόσα άλλα, ήταν "λαϊκισμός";

Στην Ελλάδα έχουμε αγώνα δρόμου για την υποστήριξη του Μακρόν...

Οι Λαοί στη γωνία και χωρίς την "πρωτοπορία" (έγραφε τα "Τετράδια" στη φυλακή και η λογοκρισία δεν επέτρεπε την αναγραφή "κόμμα")), αναγκαία για να οδηγήσει τις λαϊκές μάζες, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει για το ρόλο του κόμματος ο Αntoni Grammsci.

Ο Λαός έρμαιο ενός αυθορμητισμού «αγανάκτησης» χωρίς πυξίδα, όραμα, οργάνωση, προοπτική…

Σήμερα ο Αντόνιο Γκράμσι "δικαιώνεται"... «οι απαθείς, οι άχρωμοι, οι απολιτικοί, οι "ουδέτεροι τεχνοκράτες" καθοδηγούν την εξαθλίωση των λαών, της κοινωνίας...».

Σήμερα εκείνο που πραγματικά εξοργίζει, είναι η αλητεία της επίκλησης του μεγάλου διανοητή Αντόνιο Γκράμσι... Χωρίς ίχνος ντροπής και με περίσσιο θράσος. Ως πότε;

Η ταξική πάλη, ο αγώνας των τάξεων;

Σήμερα δυναμώνει το στρατόπεδο της παγκοσμιοποίησης του υπερεθνικού κεφαλαίου κι έχει νέους συμμάχους κι εχθρούς των εργαζομένων, ταξικούς αντιπάλους των λαών: ιμπεριαλιστική "αριστερά", ΜΜΕ και δημοσιογραφία.

Ο Ουόρεν Μπάφετ, ο Αμερικανός μεγιστάνας, επενδυτής και "φιλάνθρωπος" -κι αυτός υπέρ των "ανοικτών συνόρων όπως ο Σόρος-, θα δικαιωθεί όταν τόνιζε: “Η πάλη των τάξεων υπάρχει και την κερδίσαμε εμείς. Εμείς οι δισεκατομμυριούχοι”.

Η απάντηση των λαών δεν είναι μια μακρινή υπόθεση. Τα μορμολύκεια της υποταγμένης "αριστεράς" θα είναι οι πρώτοι που θα πληρώσουν και θα πληρώσουν πολύ ακριβά -ας θυμηθούν αυτοί που είναι παλιότεροι, ακόμη κι υποταγμένοι σήμερα, το σύνθημα: "Θα πληρώσετε για όλα. Θα πληρώσετε ακριβά"- το τίμημα της προδοσίας των λαών.

Τιμώντας τον Αντόνιο Γκράμσι, μέρα που 'ναι σήμερα και μέρες που ‘ρχονται, ας θυμηθούμε τον ήρωα ποιητή μας Δώρο Λοΐζου…

"Δεν χρειάζεται να μιλάμε πολύ εμείς…

Ποτέ δε χρειάστηκε…

Αρκεί να με κοιτάς…

Αρκεί να σε κοιτώ…

Μ’ αυτό το καθάριο βλέμμα που δανειστήκαμε για λίγο από τον ήλιο…"

 

Εμείς θα βρεθούμε στους μπαξέδες και στα μετερίζια, δεν θα χαθούμε, δεν θα παραδοθούμε...