Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κληρονόμησε από τους προκατόχους της ένα τεράστιο πρόβλημα, και μοιάζει να έχει εγκλωβιστεί σε αυτό. Όλη η ενέργεια και η προσοχή της κυβέρνησης έχει απορροφηθεί από την ατέρμονη διαπραγμάτευση με την Μέρκελ, τον Σόϊμπλε και τον Ντράγκι. Ο,τιδήποτε άλλο, οποιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία, φαίνεται να έχει “παγώσει”.
Ασφαλώς δεν είναι ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης που η χώρα χρεωκόπησε. Αλλά είναι λάθος να θεωρεί ότι το πρόβλημα της χώρας εξαντλείται στην εξεύρεση λύσης με τους “εταίρους” μας.
Οι εταίροι, με άξονα το Βερολίνο, χρησιμοποιούν την κρίση χρέους γιά να μεταβάλουν την Ελλάδα σε αποικία ιθαγενών. Δεν πρόκειται να συμβάλουν στην πραγματική λύση του προβλήματος.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η εξεύρεση νέου δανεισμού. Ο δανεισμός θα δώσει μία προσωρινή “λύση”, αλλά δεν θα επιλύσει την ουσία του προβλήματος, που είναι η κατάρρευση του παραγωγικού μηχανισμού της χώρας. Απεναντίας, η “επιτυχία’ ενός νέου δανεισμού θα βυθίσει την χώρα ακόμα πιό βαθειά στην υπερχρέωση και, λόγω των προϋποθέσεων που θέτουν οι δανειστές, στην ύφεση.
Όσο διεξάγεται η διαπραγμάτευση, και ασχέτως της τελικής έκβασης (νέο μνημόνιο ή δραχμή), η κυβέρνηση πρέπει επειγόντως να δρομολογήσει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η παραγωγική ανασυγκρότηση θα απαιτήσει πιθανώς μέτρα με τα οποία θα διαφωνούν οι “εταίροι”, και επίσης θα απαιτηθούν κάποιες αποκλίσεις από τις κοινοτικές ρυθμίσεις (μπορεί, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, να ζητηθεί κάποια προσωρινή εξαίρεση).
Οι εταίροι, με άξονα το Βερολίνο, χρησιμοποιούν την κρίση χρέους γιά να μεταβάλουν την Ελλάδα σε αποικία ιθαγενών. Δεν πρόκειται να συμβάλουν στην πραγματική λύση του προβλήματος.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι η εξεύρεση νέου δανεισμού. Ο δανεισμός θα δώσει μία προσωρινή “λύση”, αλλά δεν θα επιλύσει την ουσία του προβλήματος, που είναι η κατάρρευση του παραγωγικού μηχανισμού της χώρας. Απεναντίας, η “επιτυχία’ ενός νέου δανεισμού θα βυθίσει την χώρα ακόμα πιό βαθειά στην υπερχρέωση και, λόγω των προϋποθέσεων που θέτουν οι δανειστές, στην ύφεση.
Όσο διεξάγεται η διαπραγμάτευση, και ασχέτως της τελικής έκβασης (νέο μνημόνιο ή δραχμή), η κυβέρνηση πρέπει επειγόντως να δρομολογήσει την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Η παραγωγική ανασυγκρότηση θα απαιτήσει πιθανώς μέτρα με τα οποία θα διαφωνούν οι “εταίροι”, και επίσης θα απαιτηθούν κάποιες αποκλίσεις από τις κοινοτικές ρυθμίσεις (μπορεί, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, να ζητηθεί κάποια προσωρινή εξαίρεση).
Οι βασικοί άξονες της παραγωγικής ανασυγκρότησης θα πρέπει να είναι αυτοί που προκύπτουν από τις δυνατότητές μας και τους πόρους που διαθέτουμε ως χώρα. Η Ελλάδα είναι, από πλευράς φυσικών πόρων, η γη της Επαγγελίας. Η γεωργία, στην βάση της παραγωγής και εξαγωγής βιολογικών προϊόντων με ονομασία προέλευσης, θα φέρει συνάλλαγμα και θα δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας. Η ανάπτυξη της βιοτεχνίας θα καλύψει μέρος της εγχώριας κατανάλωσης και θα βελτιώσει το εμπορικό ισοζύγιο.
Η ανασυγκρότηση κάποιων βασικών και στοχευμένων βιομηχανιών, γιά την κάλυψη μέρους της εγχώριας ζήτησης, θα μειώσει την ανεργία και θα συγκρατήσει τον πληθωρισμό.
Η οργάνωση τουριστικής υποδομής υψηλού επιπέδου και ο μετασχηματισμός του Πειραιά σε διεθνές ναυτιλιακό κέντρο ναυτικής εκπαίδευσης, επισκευών και ναυπηγείων θα οδηγήσει σε οικονομική αυτοδυναμία και άνθηση της χώρας. Αυτά όλα θα γίνουν αν τοποθετηθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις, αν υπερνικηθούν δυσκαμψίες και ιδεοληψίες, αν θεσπιστεί ο κατάλληλος φορολογικός νόμος και αν απελευθερωθεί από τα γραφειοκρατικά δεσμά της η επιχειρηματικότητα και το δαιμόνιο του Έλληνα, που διαπρέπει παγκοσμίως παντού, εκτός από την Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.