Θα τα φάει η λεγάμενη...

ΓΙΑ να πάρει κάποιος σύνταξη τρεις είναι οι προϋποθέσεις.

Πρώτον, να έχει συμπληρώσει κάποια χρόνια ασφάλισης. Δεύτερον, να είναι μιας κάποιας ηλικίας και, τρίτον, και σημαντικότερον να μην έχει αποθάνει.

ΟΤΑΝ αυτός ο κάποιος δουλεύει μια ζωή σαν χαμάλης, ένα μεγάλο μέρος του μισθού του παρακρατείται υποχρεωτικά κάθε μήνα από ένα ασφαλιστικό ταμείο το οποίο ανήκει ή ελέγχεται από το κράτος. Για να 'χει κι ο χαμάλης περίθαλψη όταν αρρωστήσει και να πάρει μια σύνταξη άμα προλάβει και γεράσει.

ΤΙ πρέπει λοιπόν να ισχύει, καλά μου παιδάκια της τρίτης Δημοτικού, για να εμπιστευτεί τα χρήματά του κάθε μήνα ο τίμιος εργαζόμενος στο ταμείο του κράτους; Πες εσύ Τοτέ...

ΠΡΩΤΟΝ, κυρία, να μην κάνουν φτερά τα λεφτά απ' το ταμείο του κράτους. Αυτοί που εκλέγουμε με την ψήφο μας και εκείνοι που διορίζουν στα ταμεία να μην τα κλέβουν, να μην τα παίζουν σε δομημένα ομόλογα και να μην τα σπαταλάνε προσλαμβάνοντας αγενείς κυρίες που πλέκουν πουλοβεράκια. Κι όταν κάποιοι το κάνουν θα πρέπει, κυρία, να τιμωρούνται πολύ αυστηρά, να μπαίνουν φυλακή και να μην ξαναβγαίνουν ποτέ των ποτών από κει.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: αν για κάποιο... περίεργο λόγο δεν εμπιστεύεσαι το ασφαλιστικό ταμείο και το κράτος, τότε να μην υποχρεούσαι να καταβάλλεις εισφορές, ούτε για ασθένεια ούτε για σύνταξη. Να παίρνεις όλο τον μισθό χωρίς κρατήσεις κι όπου θες να τον γλεντήσεις. Δικαίωμά σου να πεθάνεις στην ψάθα.

ΕΝ ΠΑΣΗ περιπτώσει, αν δεν έχεις να κάνεις με τη μαφία, για να εμπιστευτείς στο ασφαλιστικό ταμείο του κράτους κάθε μήνα ένα σημαντικό μέρος του μισθού σου, είναι αυτονόητο ότι κάποιος εκπρόσωπός του πρέπει να σου υπογράψει συμβόλαιο που να αναφέρει τι σύνταξη θα σου δώσει, μετά από πόσα χρόνια δουλειάς και σε ποια ηλικία. Κι αν αυτό το συμβόλαιο δεν τηρηθεί κατά γράμμα, να δικαιούσαι να πάρεις πίσω εντόκως όσα χρήματα τους έδωσες να σου... φυλάνε για τα γηρατειά σου όλα αυτά τα χρόνια που εργαζόσουν. Μήπως λέω κάτι παράλογο; Τι θα πει «αλλάζουμε τους όρους και τα όρια»;

ΔΕΝ μπορεί να μπαίνουν στον ίδιο κουμπαρά τα λεφτά που δίνεις για να 'χεις περίθαλψη όταν αρρωστήσεις μ' εκείνα που βάζεις στην άκρη για σύνταξη. Για την περίθαλψη μακάρι να μην τα χρειαστείς ποτέ εσύ και να δοθούν για έναν συνάνθρωπο που περνάει μεγάλη περιπέτεια υγείας... Αυτή είναι η αρχή της αλληλεγγύης.

ΟΜΩΣ, ο δεύτερος κουμπαράς όπου βάζεις λεφτά για τη σύνταξή σου, δεν είναι δίκαιο ν' ανοίξει και να μοιραστεί σ' όλους τους αναξιοπαθούντες και μη. ΟΚ, να τσοντάρεις κάτι σ' ένα καρντάσι που 'χε πιο λίγα μεροκάματα ή στη χήρα με τα πέντε ορφανά. Ομως αυτός ο κουμπαράς είναι δικός σου και η σύνταξη που θα πάρεις θα πρέπει να 'ναι ανάλογη των αποταμιεύσεών σου. Αυτό είναι το δίκαιο.

ΑΣ αφαιρεθεί ένα ποσοστό, ας πούμε 20%, από τις αποταμιεύσεις όσων έχουν δουλέψει πάνω από 30 χρόνια για να πάρουν μια κατώτατη σύνταξη κι εκείνοι που δεν δούλεψαν τόσο στη ζωή τους επειδή δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν. Από κει και πέρα δικός σου είναι ο κουμπαράς, όποτε θέλεις τον ανοίγεις, παίρνεις αυτό που δικαιούσαι και αν κουραστείς σταματάς να δουλεύεις. Γιατί όρια ηλικίας; Για να πεθάνεις και να τα φάει η λεγάμενη με τον γκόμενο; Με κόβεις εμένανε, ρε κλεφτάρα, να φτάνω 65;