Από το πρώτο ευρώ;

Στην Ελλάδα οι φτωχοί ξεπερνούν το 30%. Δηλαδή, όπως προκύπτει από τις φορολογικές δηλώσεις, περίπου 2,7 εκατομμύρια Ελληνες επιβιώνουν, με ή χωρίς τις οικογένειές τους, με εισόδημα κάτω από 4.500 ευρώ τον χρόνο (εξαιρούνται οι ανήλικοι που δεν καταθέτουν φορολογικές δηλώσεις).

Ολοι αυτοί προφανώς δεν φορολογούνται επί του ουσιαστικά ανύπαρκτου εισοδήματός τους, παρά μόνο με έμμεσους φόρους που είναι και οι πιο άδικοι διεθνώς (ΦΠΑ στην κατανάλωση, διάφορα τέλη, χαρτόσημα ή φόρους υπέρ τρίτων).

Βεβαίως, υπάρχει περίπτωση να πληρώσουν ορισμένοι κάποιον (κλιμακούμενο) άμεσο φόρο, που πάντοτε προβλέπεται, αν είναι ειλικρινείς και δηλώνουν τα «τεκμήρια» της διαβίωσής τους με τις αληθινές αξίες τους, τα αυτοκίνητα, τα ακίνητα, τις καταθέσεις κ.ά. περιουσιακά στοιχεία.

Οι μισθωτοί (με τυπική σύμβαση εργασίας ορισμένου ή αορίστου χρόνου) όπως και οι συνταξιούχοι φορολογούνται μόνο για το υπέρτερο των 9.000 ή 12.000 ευρώ τμήμα του ετήσιου εισοδήματός τους (ανάλογα με τα κέφια των κυβερνήσεων) έως 26% και επίσης με τους προοδευτικούς φόρους επί των «τεκμηρίων» (της περιουσίας τους) καθώς και με τους ίδιους έμμεσους (ΦΠΑ, υπέρ τρίτων κ.λπ.), όπως το κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο.

Δηλαδή, ένας εργαζόμενος που πληρώνεται λ.χ. 800 ευρώ (καθαρά) τον μήνα, επί 14 μήνες = 11.200 ευρώ τον χρόνο, αν το αφορολόγητο βρίσκεται στα 12.000 τον χρόνο, δεν πληρώνει τίποτα. Και αν το αφορολόγητο βρίσκεται στα 9.000 τον χρόνο, τότε θα φορολογηθεί μόνο για τα υπέρτερα, δηλαδή για το ποσό των 2.200 με συντελεστή 22% = 484 ετήσιος φόρος εισοδήματος.

Οι «ελεύθεροι επαγγελματίες», όλων περίπου των ειδών, επιστήμονες, τεχνίτες κ.λπ. (εκτός από εκείνους που πληρώνονται και φορολογούνται σαν μισθωτοί, δουλεύοντας δηλαδή τακτικά με ΔΠΥ από συγκεκριμένους εργοδότες), όπως και όλων των κατηγοριών των εταιρειών (Α.Ε., Ε.Ε, Μονοπρόσωπες ΕΠΕ, Ο.Ε. κ.ά.) φορολογούνται μόνο επί των κερδών τους.

Δηλαδή έσοδα μείον έξοδα -που μπορούν να δικαιολογήσουν ως έξοδα λειτουργίας της «ελεύθερης» ατομικής επαγγελματικής ή της εταιρικής δραστηριότητάς τους. Εξοδα θεωρούνται προφανώς και τα ασφάλιστρα που πληρώνουν στον ΟΑΕΕ ή στα ειδικά Ταμεία Επιστημόνων κ.λπ.

Κακώς όλα τα δημοσιεύματα του Τύπου αναφέρονται παραπλανητικά σε φόρο των επιχειρήσεων και των ελευθέρων επαγγελματιών «από το πρώτο ευρώ», δίχως να διευκρινίζουν στους πολίτες ότι πρόκειται για φόρο επί των κερδών και όχι αορίστως επί των εσόδων.

Ενας επαγγελματίας ή μια οποιαδήποτε εταιρεία που δεν παρουσιάζει κέρδη, δεν πληρώνει φόρο. Φόρος από το πρώτο ευρώ, είναι σήμερα στο 26%, επιβάλλεται μόνο για τα κέρδη. Αν μια εταιρεία αποφασίσει να επανεπενδύσει τα καθαρά της έσοδα, τα κέρδη της, προσλαμβάνοντας επιπλέον προσωπικό για την επέκταση του κύκλου εργασιών της, επίσης δεν πληρώνει φόρους.

Ούτε λοιπόν από το πρώτο ούτε από το δεύτερο ούτε από κανένα ευρώ που μπαίνει στα ταμεία της επιχείρησης ή στις τσέπες του επαγγελματία. Ο κανόνας στις επιχειρήσεις είναι να μην εμφανίζουν τα πραγματικά τους κέρδη και να μην αποδίδουν, ως έχουν υποχρέωση, ολόκληρο τον ΦΠΑ, τον οποίο ωστόσο έχουν εισπράξει από τους πελάτες τους…

Αυτή είναι η πραγματικότητα των φόρων. Και με αυτή τη βάση, και όχι υποκύπτοντας σε τερατολογίες και παραπλανητικά ψέματα, πρέπει η κυβέρνηση να νομοθετήσει επιτέλους με δίκαιο και αναπτυξιακό παράλληλα τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη τη φοροδοτική ικανότητα των φυσικών και των νομικών προσώπων, τις πραγματικές αξίες των περιουσιακών στοιχείων-τεκμηρίων, αλλά κυρίως την επί 40 χρόνια άδικη ελληνική πραγματικότητα, όπου οι άμεσοι φόροι ως ποσοστό του συνόλου των φόρων να είναι οι λιγότεροι (λόγω φοροδιαφυγής) στην Ευρώπη, ενώ οι έμμεσοι (ΦΠΑ κ.λπ.) να βρίσκονται στο ίδιο ύψος με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

Να θυμάστε ότι η φοροδιαφυγή ανέρχεται στην Ελλάδα σε 30 δισ. ευρώ ετησίως, κάνοντάς την πρωταθλήτρια στην παραοικονομία, και η μείωσή της κατά 20 δισ. ευρώ θα μπορούσε να περιορίσει τους φόρους που πληρώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι κατά ποσοστό 30%.

Επίσης να ξέρετε ότι η Ελλάδα είναι ίσως η μοναδική χώρα της Ευρώπης όπου δεν υπάρχει έλεγχος «πόθεν έσχες» για την απόκτηση της λεγόμενης πρώτης κατοικίας, ούτε καν για τις αγορές χρηματοπιστωτικών προϊόντων. Οποιος θέλει ξεπλένει με αυτόν τον τρόπο άδηλους πόρους από άδηλες πηγές, προφανώς αφορολόγητους.