«Αυτός είναι ένας πρόχειρος οδηγός του σύγχρονου κόσμου: Περισσότερη αποτελεσματικότητα, λιγότερος ανθρωπισμός. Η τεχνολογία τίθεται αξιωματικά στην υπηρεσία της παραγωγικότητας, οι πράξεις παράλογης εύνοιας δεν την αφορούν, γιατί δεν έχουν αλγόριθμο» γράφει ο Roger Cohen σε άρθρο του στους New York Times, και τονίζει ότι η Ελλάδα τον έκανε να σκεφτεί όλα αυτά που δεν μας λέει η στατιστική. «Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει δεχθεί τόσο μεγάλα πλήγματα τα τελευταία χρόνια. Καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει απαντήσει με τόσο συνεπή και σταθερό ανθρωπισμό στην προσφυγική κρίση» γράφει ο Cohen.
Ο αρθρογράφος βρέθηκε στη Λέσβοο και γράφει για την προσφυγική κρίση. «Περισσότεροι από 200.00 πρόσφυγες, κυρίως από τη Συρία, έφθασαν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του χρόνου, σχεδόν οι μισοί έφθασαν στη Λέσβο, η οποία βρίσκεται μόλις έξι μίλια από την Τουρκία. Ήρθαν σε μία χώρα με το ένα τέταρτο του πληθυσμού στην ανεργία, με το ΑΕΠ να έχει κατρακυλήσει κατά 23% από την έναρξη της κρίσης, το εύθραυστο τραπεζικό σύστημα και την πολιτική αστάθεια. Η Ελλάδα με αυτά τα δεδομένα θα μπορούσε να περάσει στα εγχειρίδια ως η χώρα με την πιθανή μεγαλύτερη βία απέναντι στις μαζικές ροές ξένων. «Σε γενικές γραμμές η υποδοχή των προσφύγων ήταν καλή. Υπήρξαν συγκρούσεις και στη Λέσβο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν παρατηρήθηκε η άθλια μισαλλοδοξία, οι μικροπρεπείς υπολογισμοί, η αμνησία και η στενομυαλιά που προέρχονται από τις χώρες του Ευρωπαϊκού βορά και κυρίως από την Ουγγαρία.
Για πολλές ώρες διέσχιζα τους δρόμους της Λέσβου, με οδηγό τον Μιχάλη Παπαγρηγορίου, που εθελοντικά βοηθούσε στη μεταφορά των προσφύγων από το Μόλυβο, στο λιμάνι της Μυτιλήνης, σε μία απόσταση 45 χιλιομέτρων. Το λεωφορείο του, το χρησιμοποιούσε για τη μεταφορά Βορειοευρωπαίων τουριστών που έρχονταν για να απολαύσουν τον Μεσογειακό ήλιο. Τώρα έχει μισθωθεί από τον International Rescue Committee για να βοηθήσει στη μεταφορά προσφύγων.
Πολιορκημένος από τηλεφωνήματα για να παραλάβει πρόσφυγες από όλα τα σημεία του νησιού ήταν σε ασταμάτητη διάθεση. Παντού συναντούσαμε πρόσφυγες, παιδιά, ηλικιωμένους, εγκύους που βάδιζαν με κόπο ανάμεσα στα πεύκα. Σήκωναν τα χέρια. Παρακαλούσαν. Προσπαθούσαν να αντισταθούν στο βάρος των σακιδίων τους. Τα άδεια μπουκάλια νερό έδειχνα την πορεία τους. Ο Παπαγρηγορίου, είχε ένα ακόμη ραντεβού για να παραλάβει πρόσφυγες. Δεν μπορούσε να τους εξυπηρετήσει όλους άμεσα, αλλά για κάθε ομάδα που άφηνε πίσω, ακολουθούσε ένας μονόλογος για την αδικία και τις αξίες του ανθρωπισμού. Στο δρόμο της επιστροφής, αν και η πλήρης, θα σπάσει τους κανόνες για να μεταφέρει ακόμη μία γυναίκα με το παιδία της. Έλαβε ακόμη μία κλήση από το χωριό Μανταμάδο, ανταποκρίθηκε αν και αυτό σημαίνει ότι θα συνεχίσει να δουλεύει μέχρι αργά τα ξημερώματα.
Στο Μόλυβο οι πρόσφυγες φτιάχνουν μία γραμμή στο πλάι του δρόμου. Το λεωφορείο του Παπαγρηγορίου ήτα το τελευταίο για εκείνο το απόγευμα. Ο ήλιος βρισκόταν στη δύση του και οι υπεύθυνοι του IRC, προσπαθούσαν να πείσουν τους πρόσφυγες να μην επιχειρήσουν να κάνουν τη διαδρομή με τα πόδια, αλλά είναι ανυπόμονοι για να περιμένουν ακόμη ένα βράδυ.
Άρχισα να συζητάω με τον Taleb Hosein,ένα πρόσφυγα από το Αφγανιστάν. Βρισκόταν στο δρόμο για μεγάλο διάστημα, δεν μπορούσε να πει για πόσο ακριβώς. Το χειρότερο κομμάτι της πορείας του, ήταν η απόσταση που διένυσε χωρίς φαγητό από το Ιράν στην Τουρκία. Φαινόταν πολύ νέος. Δεν ήξερε ακριβώς την ηλικία του. Στο Αφγανιστάν είπε, συχνά δεν καταγράφεται η ημερομηνία γέννησης των παιδιών, νομίζω ότι είμαι 17 ή 18. Ήθελα ένα ασφαλή τόπο, δεν με ενδιαφέρει που, αλλά η Βρετανία θα ήταν εκεί που ήθελα να πάω γιατί σπουδάζω αγγλικά, πρόσθεσε.
Ένας 26χρονος Σύρος οδοντίατρος από τη Δαμασκό που μας άκουγε, είπε ότι παντρεύτηκε πριν από δύο εβδομάδες. Η γυναίκα του κοιμόταν ακουμπισμένη στον ώμο του «αυτό είναι το γαμήλιο ταξίδι μας»είπε.
Η νύχτα έπεσε. Οι ομάδες των προσφύγων που περπατάνε στο πλάι του δρόμου έχουν ανάψει φακούς, κάποιοι σταμάτησαν και προτίμησαν να κοιμηθούν δίπλα στο δρόμο. Ο Παπαγρηγορίου λέει πόσο ανάγκη υπάρχει σε τέτοιες καταστάσεις να δείχνουμε τον ανθρωπισμό μας, οτιδήποτε άλλο είναι καταδικαστέο.
Το λεωφορείο έφθασε στον προορισμό του. Ο Hosein και οι άλλοι Αφγανοί κατεβαίνουν σε ένα χώρο όπου είναι περιφραγμένος με συρματόπλεγμα. Ο χώρος υποδοχής των Σύρων έχει λιγότερες απαγορεύσεις. Οι ελληνικές αρχές τους δίνουν άδειες παραμονής για έξι μήνες. Οι περισσότεροι πρόσφυγες θέλουν να μετακινηθούν προς τα βόρεια στη Γερμανία, όπου πιστεύουν ότι θα βρουν δουλειά.
Θα είναι τυχεροί αν συναντήσουν κάπου την ανθρωπιά του Παπαγρηγορίου. Ο κόσμος σκληραίνει στη μέγγενη της τεχνολογίας. Η παραγωγικότητα της γενναιοδωρίας δεν μπορεί να μετρηθεί.
Ρώτησα τον Αλέξη Παπαχελά διευθυντή της εφημερίδας Καθημερινή, τι θα μπορούσε η Ελλάδα να διδάξει τον κόσμο: «Η αξιοπρέπεια και η ευπρέπεια μπορεί να διατηρηθούν, ακόμη και μέσα από τις δυσκολότερες στιγμές».
Είναι ένα ισχυρό, σημαντικό μάθημα που ο Αλέξης Τσίπρας, ο αριστερός πρωθυπουργός, ο οποίος επανεξελέγη στην Ελλάδα, θα πρέπει να το διαδώσει» καταλήγει ο αρθρογράφος των ΝΥΤ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.