Οι πολίτες “παράπλευρη απώλεια” για την Ευρώπη των πολυεθνικών

Σοκαρισμένη η Ελλάδα είδε πριν λίγες μέρες την 1η ετήσια έκθεση του ΚΕΠΕ, με την οποία προτείνει την κατάργηση του κατώτατου μισθού για νέους ανέργους ηλικίας 15-29 ετών και για έως και ένα έτος από την πρόσληψή τους.

Σχεδόν ταυτόχρονα εμφανίστηκε η είδηση ότι η Σουηδική πολυεθνική Electrolux ζήτησε μείωση αποδοχών 50% (από περίπου 1400€ σε λίγο πάνω από 700€/μήνα “για να μην κλείσει 4 εργοστάσια στην Ιταλία και μεταφέρει την παραγωγή στην Πολωνία ή την Ουγγαρία, όπου οι μισθοί είναι χαμηλότεροι”. (Μετά το σάλο η Electrolux ανακοίνωσε ότι η μείωση θα είναι “μόνο” 130€/μήνα).

Δεν φέρνουν κάτι το νέο τέτοιες ειδήσεις. Πρόσφατα είδαμε να βγαίνουν μπροστά εργαζόμενοι στο Αλουμίνιο και να ζητούν ό,τι θέλει ο Μυτιληναίος “για να μην κλείσει το εργοστάσιο”, είδαμε να βγαίνουν μπροστά εργαζόμενοι σε εργοστάσια Φ/Β και να ζητούν αδειοδοτήσεις πάρκων “για να μη κλείσουν τα εργοστάσια”, βλέπουμε κάθε τόσο την ΕΒΙΚΕΝ να φωνάζει για φθηνή ενέργεια “για να μην κλείσουν τα εργοστάσια”.

Μόνιμος κοινός παρονομαστής κάθε φορά που εμφανίζεται μια παρόμοια είδηση σαν του ΚΕΠΕ ή της Electroluxείναι ότι γίνεται “για να …βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα”, “να μειωθεί το κόστος”, “να γίνουν οικονομίες κλίμακας”, “να διασφαλισθεί η βιωσιμότητα”. Μας τα είπαν κι εδώ πριν από τρία χρόνια, αλλά έπεσαν οι μισθοί 35-70% κι οι “επενδυτές” ακόμα αναμένονται, αφού δεν τους αρκεί η μείωση των μισθών, περιμένουν την πλήρη διάλυση της αγοράς εργασίας. Όπως αναμένονται βέβαια και σχεδόν σ’ όλα τα υπόλοιπα Βαλκάνια, όπου οι μισθοί είναι χαμηλότερα κι απ’ την Ελλάδα. (Αν προσέξατε, έγραψα τη λέξη “σχεδόν”: υπάρχει μια χώρα όπου μια περιοχή της εμφανίζει ανάπτυξη 10%, ναι, μεγαλύτερη κι απ’ την Κίνα, κι αυτή είναι η ζώνη της πρωτεύουσας της Ρουμανίας, ο νομός Ilfov, το γράψαμε άλλωστε και στις αρχές του μήνα).  

Έχουμε συνηθίσει πια τους βιομήχανους να κλαίγονται, αλλά να μην εξηγούν γιατί οι επιχειρήσεις τους υποφέρουν ενώ οι ίδιοι όχι. Το είχαμε ξαναδεί άλλωστε το έργο στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης: τα λεφτά στην Ελβετία και οι επιχειρήσεις σκέτα “σαπάκια”, να μπαίνουν μία-μία στον αλήστου μνήμης Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων που έφτιαξε το Πασοκ και ανασυγκρότησε μόνο τις τσέπες όσων ανέβηκαν γρήγορα στο τρένο. Σήμερα που υπάρχουν οι χάρτες Google ή Bing μπορείτε να καθήσετε στον υπολογιστή σας και να κάνετε μια βόλτα στο Παλαιό Ψυχικό και τη Φιλοθέη, στην Πολιτεία και την Εκάλη, για να θαυμάσετε πόσο αναξιοπαθούντες είναι οι βιομήχανοι στην Ελλάδα: θα σας πεταχτεί η τρίχα κάγκελο με τα ανάκτορα που θα δείτε.Κι αν σας άρεσαν αυτά που είδατε στο Ψυχικό και την Εκάλη, κάντε και μια βόλτα στα αργολικά παράλια απέναντι από Ύδρα-Σπέτσες, να δείτε τι έχει μαζευτεί εκεί. Ναι, καλά καταλάβατε, είναι οι οφσόρ που είναι δηλωμενες στο Κρανίδι. Αν υπήρχε Κτηματολόγιο στην Ελλάδα, θα ήξερε και το κράτος σε ποιον ανήκει το κάθε θηριώδες συγκρότημα, σε φυσικό πρόσωπο, σε εταιρεία ή σε οφσόρ που δεν ελέγχονται ποτέ. Αλλά η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα της Ευρώπης που δεν έχει Κτηματολόγιο. Τυχαίο; Δεν νομίζω!. 

Οι αναρτήσεις του ιστολόγιου “Λιγνίτης: ο δικός μας μαύρος χρυσός” βρίσκονται πλέον και στο Facebook, στη διεύθυνση Greeklignite !
Δείτε μας λοιπόν τώρα και στο Facebook και κάντε Like στη σελίδα μας! 

Δυστυχώς σήμερα το πρόβλημα με τις βιομηχανίες είναι πιο πολύπλοκο απ’ το 1981, τώρα υπάρχουν η ευρωζώνη και η παγκοσμιοποίηση. Κι επειδή το θέμα με το ΚΕΠΕ θα το είδατε στα πρωτοσέλιδα ή στα πρωινάδικα, θα δούμε 2 διαφορετικές απόψεις που λένε στην Ιταλία για την Electrolux. Όπως έγραψε ο Μπέπε Γκρίλο (Κίνημα 5 αστέρων), η Electrolux έχει 3.900 εργαζόμενους σε 4 εργοστάσια. Το ένα απ’ αυτά, στην Porcia -κοντά στο Pordenone- με 1200 εργαζόμενους, θα κλείσει σε οποιαδήποτε περίπτωση. Και θα κλείσει επειδή είναι πολύ ψηλό το εργοδοτικό κόστος: ο καθαρός μισθός 1400€, κοστίζει στην πραγματικότητα 3500€. 

Why would a foreign company want to come to Italy or stay here? To pay taxes to a State that squanders most of its income of 800 billion a year? If the cost of labour is lower elsewhere, companies will go to Poland, Ireland, Romania, Spain and even to Germany. Nearly everywhere in Europe the cost of labour and taxes are lower, the bureaucracy isn’t strangling people like it is in Italy, the justice system works better (in Italy there are 9 million unresolved trials) and the service industries really work, including those providing digital facilities, not just in government adverts. Electrolux should cut the wage bill going to the State, not to the workers. 

Σας θυμίζει μήπως κάτι αυτή η προσέγγιση; Στο διπλανό διάγραμμα βλέπουμε την απόκλιση στο κόστος εργασίας στην Ευρώπη στα χρόνια του ευρώ. Βλέπετε ότι αν το θέμα ήταν μόνο το εργατικό κόστος, όλοι θα ήθελαν να πάνε στη Γερμανία! Αλλά δεν πάνε εκεί, η Electrolux πάει στην Πολωνία. Και στην Ισπανία, (πού τη θυμήθηκε ο Γκρίλο), η ανεργία είναι ενδημική 30 χρόνια τώρα. Η ανακοίνωση της Φίατ ότιαλλάζει έδρα και πάει στην Ολλανδία δείχνει ότι η πιο χαμηλή φορολογία κινεί το κεφάλαιο πολύ περισσότερο απ’ το εργατικό κόστος. Αλλά αυτό μας οδηγεί σε μια Ευρώπη όπου οι μεγάλες επιχειρήσεις πληρώνουν όλο και λιγότερους φόρους : σας θυμίζει κάτι αυτό;

Η 2η άποψη είναι από ενημερωτικό σημείωμα στον ιστότοπο του Δήμου του Pordenone, που έχει συνταχθεί στις 16/1/14 από πρώην στέλεχος της εταιρείας και συνδικαλιστές. Συνοπτικά λέει ότι τον Οκτώβριο 2013 η Electrolux ανακοίνωσε πρόγραμμα περικοπών ύψους 380 εκατ. € για το 2014-15. Για να πετύχουν το στόχο έπρεπε να μεταφέρουν παραγωγή απ’ την Αυστραλία στην Ταϊλάνδη και “να μειώσουν τις δαπάνες” στα εργοστάσια της Ιταλίας. Το υπόμνημα εντοπίζει προβλήματα που σχετίζονται με απώλειες μεριδίων αγοράς σε διάφορες επιμέρους μάρκες του ομίλου Electrolux, με καθυστερήσεις στην ανάπτυξη νέων προϊόντων, με αποτυχία προγράμματος εξωτερικών εργολαβιών, καθώς και στον τρόπο που χειρίστηκε η πολυεθνική μεταφορές εργοστασίων από χώρα σε χώρα, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσει μποϋκοτάζ σε Γερμανία, Γαλλία και Ρωσία. Λένε χαρακτηριστικά:

The driver of this move is not only the economical crisis but rather the model rewarding those companies able to fire people and quickly relocate their sites.
If this is the scenario, the overall Italian production has to be moved to the Eastern countries, mainly due to a lack of product innovation and resulting market share losses in the high level range. Nowadays, we see an evident acceleration of these actions with a sort of breathless run.

Πρόκειται βέβαια για μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση απ’ αυτή που δίνει ο Γκρίλο.

Εδώ νομίζω ότι θα συμπλήρωνε το κάδρο μια είδηση που είδα το 2011 για την Κινέζικη Foxconn, την εταιρεία που κατασκευάζει τα πανάκριβα i-phone της Apple, στην οποία οι συνθήκες εργασίας ήταν τόσο εξοντωτικές που οι εργαζόμενοι το 2010 αυτοκτονούσαν πηδώντας απ’ τα παράθυρα! Αυτή λοιπόν η “εξαιρετική” εταιρεία έβαλε δίχτυα ασφαλείας και κάγκελα στα παράθυρα για να μη μπορεί κανείς υπάλληλος να πηδήξει και της χαλάσει τ’ όνομα, προσέλαβε ψυχιάτρους, έφερε βουδιστές ιερείς να θυµιατίσουν τα εργοστάσια για να διώξουν τα κακά πνεύµατα και υποχρέωσε χιλιάδες «υπόπτους» εργαζοµένους της να υπογράψουν συµβόλαιο «κατά της αυτοχειρίας», προκειµένου οι οικείοι τους να µην µπορούν να διεκδικήσουν αποζηµιώσεις σε περίπτωση αυτοκτονίας! Μετά απ’ όλα αυτά ανακοίνωσε ότι θα εγκαταστήσει ένα εκατομύριο βιομηχανικά ρομπότ, που δεν τρώνε, δεν πίνουν, δεν ζητούν μισθό και δεν αυτοκτονούν κιόλας.

Εκείνο που πρέπει λοιπόν να προβληματίσει τους πάντες στην Ευρώπη είναι ότι η οικονομία δεν δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, επειδή οι πολλές θέσεις εργασίας έχουν ήδη μεταφερθεί στην Άπω Ανατολή. Κι αν μεταφέρεις τα εργοστάσια απ’ τη μια χώρα στην άλλη μειώνοντας τους μισθούς ή καταργώντας μισθούς και βάζοντας ρομπότ, τότε ποιος θα αποµείνει για να αγοράζει τα αµέτρητα προϊόντα τους; Εντάξει, το επόµενο «έξυπνο» κινητό ή πλυντήριο θα το φτιάξει κάποιο …απλήρωτο ροµπότ – αλλά ποιος θα το αγοράσει; 

Αυτή είναι η δοµική αντίφαση του καπιταλισμού, όπως διαµορφώνεται στις αρχές του 21ου αιώνα! Κι αν στηρίζεται στην ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων, τροφοδοτείται από εντελώς χωρίς νόημα διαφορές στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, που επιτείνουν τη ροή των κεφαλαίων: το πολύ σκληρό ευρώ δεν είναι καλό για όλους και σίγουρα όχι για μας. Γι’ αυτό, όσο κι αν επιδοτείς την επανακατάρτιση ή τις προσλήψεις, αν η οικονομία δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας η ανεργία θα θεριεύει. Με τις επιδοτήσεις που ανακοίνωσε χθες ο Σαμαράς δεν πρόκειται να δημιουργήσει όχι 440.000 αλλά ούτε 40.000 θέσεις εργασίας. Θέλει να μοιράσει χρήμα ενόψει εκλογών, αλλά οι επιχειρήσεις θα ανακυκλώνουν τους εργαζομένους που χρειάζονται και μόλις μια σύμβαση τελειώνει θα παίρνουν κάποιον άλλο επιδοτούμενο, δεν θα δημιουργούν νέες θέσεις. Μάλλον για τους επιχειρηματίες προορίζονται οι επιδοτήσεις, οι άνεργοι από σπόντα θα ωφεληθούν. Τουλάχιστον να πάρουν κάτι όσοι έχουν πρόβλημα επιβίωσης, γιατί αρκετές αυτοκτονίες είχαμε στα χρόνια των μνημονίων.

Στον Ελληνικό λιγνίτη υπάρχει η δυνατότητα να δημιουργηθούν ΑΜΕΣΑ 3-4000 θέσεις εργασίας, που θα φέρουν και άμεσο παραγωγικό αποτέλεσμα. Και η χώρα θα έχει και ρεύμα μετά το 2020. Μια στοιχειωδώς σοβαρή κυβέρνηση θα το ήξερε και θα το εφάρμοζε. Αλλά η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-τρόικας δεν είναι σοβαρή, είναι αποικιοκρατική.

Από τους μιζαδόρους της Ζήμενς, των εξοπλιστικών και όλου του φάσματος των κρατικών προμηθειών, απ’ τους πληρωμένους υπηρέτες των πολυεθνικών, δεν περιμένουμε μια καλύτερη Ελλάδα, μια καλύτερη Ευρώπη. Χρειαζόμαστε ένα καινούριο κόσμο για μας και τα παιδιά μας. Αν δεν τον βρούμε σ’ αυτή την Ευρώπη, θα τον βρούμε έξω απ’ αυτή. Καλό είναι να το θυμούνται όλοι, όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές …Κι ας σκεφτούν πολύ για ποια Ευρώπη θα μας μιλήσουν. Γιατί αυτό το έκτρωμα της Ευρώπης των πολυεθνικών μόνο ανατριχίλα φέρνει …Κι ο Ευρωπαϊκός Νότος δεν απέχει πια πολύ απ’ το να επιστρέψει στο “Οχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων”!

http://greeklignite.blogspot.gr/2014/01/blog-post_30.html