Απουσίες ανόητες και επικίνδυνες...

Του Νίκου Μπίστη


Ώστε έτσι λοιπόν. Στην εκδήλωση για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας δεν παρέστησαν ο κ. Τσίπρας, η κα Παπαρήγα και 41 αντιστασιακοί. Δικαίωμα τους; Τυπικά ναι, δημοκρατία έχουμε, (όσο και αν την περιφρονούν με την στάση τους) μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.

Μόνο που οι «ελαφρές» πράξεις καμιά φορά έχουν βαριά και ανεξίτηλα αποτελέσματα. Διερωτώμαι πώς θα επανέλθουν στην εκδήλωση μετά ένα η δύο χρόνια; Εκτός αν έχουν αποφασίσει να απέχουν εσαεί όχι μόνο από την εκδήλωση αλλά από τον ομαλό δημοκρατικό βίο που έχουμε από το 1974 και μετά. Ένα τέτοιο συμπέρασμα θα έβγαζε κάποιος ακούγοντας την ανακοίνωση του..

.

ΚΚΕ: «Η δημοκρατία που εγκαθιδρύθηκε μετά την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας 1967- 1974 είναι ταξική και υποκριτική…Το υπάρχον πολιτικό σύστημα είναι σάπιο μέχρι το μεδούλι, δεν γιατρεύεται, μόνο ανατρέπεται».

Αυτές οι λεκτικές ταρζανιές ξεχνούν ένα βασικό δίδαγμα από την πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας και της Ευρώπης. Ότι οι ανατροπές δημοκρατικών καθεστώτων (βλέπε ναζιστική Γερμανία, φασιστική Ιταλία, Ελλάδα το 1936 και το 1967) έγινε πάντα από δυνάμεις της ακροδεξιάς και ότι η αριστερά ήταν το πρώτο θύμα. Γι αυτό μετά τις πρώτες αμήχανες και άστοχες δηλώσεις το βράδυ της 24ης Ιουλίου 1974 (Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε μάλιστα υπερακοντίσει το ΚΚΕ χαρακτηρίζοντας την μεταπολίτευση ως «αλλαγή νατοϊκής φρουράς») όλοι έβαλαν μυαλό, ακολούθησαν επι της ουσίας την πολιτική του ΚΚΕ Εσωτερικού που χαιρέτισε την αλλαγή ως ουσιαστικό βήμα, το οποίο ακολούθησε η νομιμοποίηση των ΚΚΕ και τα 37 χρόνια δημοκρατικής ζωής. Γι’ αυτό ο Χαρίλαος Φλωράκης πάντα ήταν παρών στην εκδήλωση για την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Αλλά και η κα Παπαρήγα, που μέχρι πριν δυο χρόνια έδινε ανελλιπώς το παρόν, λίγο αργά δεν αντελήφθη τον ταξικό χαρακτήρα του σάπιου μέχρι το μεδούλι πολιτικού συστήματος; Ποιος είναι ο υποκριτής, ποιος πουλάει τσάμπα επαναστατιλίκι;

Ούτε η απουσία του κ. Τσίπρα εκπλήσσει. Δεν μπορούσε να υποληφθεί της κας Παπαρήγα. Πόσο μάλλον όταν έχει κουραστεί να κλίνει το μάτι στην πλατεία όπου ακροδεξιοί ελληναράδες και ακροαριστεροί αφελείς μας πληροφορούσαν ότι « η Χούντα δεν έπεσε το 1973, θα πέσει από τούτη την πλατεία»( πράγματι δεν έπεσε το 1973 έπεσε το 1974 αλλά αυτά είναι ψιλοπράγματα μπροστά στην ανάγκη ομοιοκαταληξίας). « Όσο ο λαός, που μήνες τώρα στέλνει ηχηρό μήνυμα από όλες τις πλατείες της χώρας, φιμώνεται και παραμένει στο περιθώριο» αποφαίνεται ο κ. Τσίπρας «αυτή η εορτή ούτε νόημα θα έχει ούτε περιεχόμενο». Νέος άνθρωπος ο κ. Τσίπρας, ούτε έζησε σε δύσκολους καιρούς, αλλά δυστυχώς ούτε διάβασε ούτε ρώτησε να μάθει τι πράγματι σημαίνει λαός φιμωμένος και στο περιθώριο. Ούτε φαίνεται να έχει περάσει τελευταία από κάποια πλατεία. Ευτυχώς η Δημοκρατική Αριστερά και ο Φώτης Κουβέλης έσωσαν πάλι την τιμή της ανανεωτικής Αριστεράς και δεν υπέκυψαν στις σειρήνες του λαϊκισμού.

Αν όμως ο κ. Τσίπρας έχει το «ελαφρυντικό» της άγνοιας, δεν ισχύει το ίδιο για τους 41 αντιστασιακούς. Αυτοί ξέρουν γιατί το έζησαν στο πετσί τους. Και αποτελεί αβάσταχτη ελαφρότητα να επικαλούνται ως λόγο της απουσίας τους την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική για την οποία μπορούν να έχουν όποια γνώμη θέλουν και να ασκούν την πιο σκληρή κριτική. Μόνο που η οικονομική πολιτική δεν καθιστά την Δημοκρατία μας «ασήμαντη» όπως με χαρακτηριστική επιπολαιότητα αποφαίνονται. Δεν νομίζω ότι μέχρι πέρυσι που πήγαιναν στην εκδήλωση, η οικονομική πολιτική ήταν της αρεσκείας τους. Αυτοί έχουν μεγαλύτερη ευθύνη από τον αδαή Τσίπρα. Την Δημοκρατία ως θεσμό, ως πολιτικό σύστημα το υπερασπιζόμαστε τις δύσκολες ώρες και τέτοιες αναμφίβολα ζούμε. Η επέτειος δεν ανήκει ούτε στην κυβέρνηση, ούτε στην αντιπολίτευση, ανήκει σε όλους τους δημοκράτες Έλληνες που παρά τις επι μέρους διαφορές μας οφείλουμε να υπερασπίζουμε την Δημοκρατία μας. Όποιος αυτό το ξεχνάει για μικροκομματικές σκοπιμότητες, άθελα του αφήνει αφύλακτες κερκόπορτες.