Απεβίωσε χθες, σε ηλικία 77 ετών, ο συνταγματολόγος και πρώην βουλευτής Δημήτρης Τσάτσος.
Ο καθηγητής Δ. Τσάτσος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και ήταν γιος του βουλευτή των Φιλελευθέρων και του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Θεμιστοκλή Τσάτσου.
Το 1958, αποφοίτησε με άριστα από τη Νομική Σχολή Αθηνών και στη συνέχεια υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο Τμήμα Διαβιβάσεων.
Το 1961, ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Αθήνας, ενώ εργαζόταν ήδη ως επιμελητής στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης στο οποίο παρέμεινε τρία χρόνια.
Το 1964, υπήρξε ερευνητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ έως το 1966, υπεύθυνος για τη μελέτη του συνταγματικού καθεστώτος της Αυστρίας, της Ελλάδας και της Κύπρου.
Το 1968, η δικτατορία των συνταγματαρχών τον βρήκε στην Ελλάδα. Η χούντα δεν του έδωσε άδεια να διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας όπου είχε εκλεγεί υφηγητής.
Η αξία του όμως αναγνωρίζεται στη Δύση όπου ανακηρύχθηκε υφηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.
Το 1969, έγινε μόνιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βόννης όπου δίδασκε έως το 1973. Στο μεταξύ εξελέγη καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης αλλά δεν διορίστηκε λόγω του δικτατορικού καθεστώτος.
Τον Μάρτιο του 1973, συνελήφθη και κρατήθηκε στις φυλακές της ΕΣΑ για τέσσερις μήνες μαζί με τους Α. Πεπονή, Δ. Μαρωνίτη, Κ. Αλαβάνο και Π. Πάγκαλο.
Απελευθερώθηκε με την αμνηστία που έδωσε η «λύση Μαρκεζίνη».
Το 1974, συμμετείχε ως υφυπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.
Κατά τη διάρκεια της τρίμηνης περίπου παρουσίας του στο υπουργείο πήρε αποφάσεις για την κάθαρση των πανεπιστημίων από τους συνεργάτες της δικτατορίας, τη συγκρότηση επιτροπής για τη σύνταξη του πρώτου νόμου-πλαίσιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και τη θεσμοθέτηση της πρώτης μορφής φοιτητικής συμμετοχής στη διοίκηση των ΑΕΙ.
Μετά το τέλος της υπουργικής του θητείας ανέλαβε την καθηγητική του έδρα στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης.
Εξελέγη βουλευτής για πρώτη φορά στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974 με το ψηφοδέλτιο της ΕΚ/ΝΔ (Ένωση Κέντρου/Νέες Δυνάμεις).
Στις 7 Ιουλίου 1976, διαγράφηκε και αποχώρησε από την Ένωση Κέντρου, ενώ στις 23 Ιουλίου κατέθεσε στο προεδρείο της Βουλής δήλωση ανεξαρτησίας.
Το 1977, είχε την πρωτοβουλία για την ίδρυση της «Συμμαχίας των Αριστερών και Προοδευτικών Δυνάμεων» η οποία δεν στέφτηκε από εκλογική επιτυχία αφού το σχήμα εξέλεξε μόνο έναν βουλευτή, τον Η. Ηλιού.
Το 1980, μετεκλήθη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για την έδρα του Συνταγματικού Δικαίου, η οποία είχε κενωθεί μετά την αποχώρηση του καθηγητή Γ. Δασκαλάκη.
Μαζί με τον Α. Μάνεση και τον Γ. Δασκαλάκη ίδρυσε την Ένωση Ελλήνων Συνταγματολόγων.
Τον Φεβρουάριο του 1988, η πόλη της Σκιάθου, τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη της.
Την ίδια χρονιά εξελέγη πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων και επανεξελέγη το 1990.
Το 1992, έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ και το Σεπτέμβριο του 1993, ενόψει των εκλογών της 10ης Οκτωβρίου, δήλωσε ότι στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, αλλά απέρριψε την περίπτωση να πολιτευτεί ή να συμμετάσχει μετεκλογικά σε οποιαδήποτε κυβερνητική δράση.
Στις ευρωεκλογές της 12ης Ιουνίου 1994 ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ και εξελέγη για πρώτη φορά ευρωβουλευτής, θέση στην οποία επανεξελέγη το 1999.
Το «Πολιτιστικό Forum Ευρώπη» του απένειμε το πολιτιστικό βραβείο για το 1995, αναγνωρίζοντας την πολιτική του στράτευση, τους αγώνες του για τη δημοκρατία, τη συμμετοχή του σε δημοκρατικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και τις προσπάθειές του για τη θεσμική ανανέωση της Ευρώπης.
Το Δεκέμβριο του 2001, αναγορεύθηκε ομόφωνα επίτιμος διδάκτορας της Νομικής Σχολής Θεσσαλονίκης.
Τον Απρίλιο του 2002, τιμήθηκε από τη Γερμανία σε ειδική τελετή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Αξίας για την επιστημονική του δραστηριότητα και την πρωτοβουλία του για την καλυτέρευση των ελληνογερμανικών σχέσεων.
Το Μάιο του 2002, παρουσίασε το βιβλίο «Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία» (εκδ. Καστανιώτης).
Το Νοέμβριο του 2003, αναγορεύτηκε επίτιμος καθηγητής του Γερμανικού και Ευρωπαϊκού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Ντίσελντορφ.
O Δημήτρης Τσάτσος νοσηλευόταν στο Αττικό Νοσοκομείο με καρδιολογικά προβλήματα.
Ευ. Βενιζέλος
«Η απώλεια για εμένα είναι προσωπική. Αυτό όμως δεν συσκοτίζει την κρίση μου. Ο θάνατος του Δημήτρη Τσάτσου συνιστά εθνική απώλεια, ιδίως την περίοδο αυτή» δήλωσε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγελος Βενιζέλος και πρόσθεσε: «Η φυσική σιωπή του θα αναδεικνύει από τώρα και στο εξής το μέγεθος και την ποιότητα του έργου και της προσωπικότητάς του. Οι μαθητές και φίλοι του θρηνούμε και αποχαιρετούμε έναν σπάνιο άνθρωπο για την σχέση με τον οποίον είμαστε τυχεροί και υπερήφανοι».
Ν. Κακλαμάνης
Ο δήμαρχος Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης σημείωσε ότι ο Δημήτριος Τσάτσος, «με τις δημόσιες παρεμβάσεις, τον μεστό του λόγο και την ρηξικέλευθη σκέψη, ξεπερνούσε τα εσκαμμένα της επιστήμης του και διεύρυνε τους ορίζοντες της πολιτικής και της κοινωνίας μας. Στους οικείους του εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».
από το kathimerini.gr
Ο καθηγητής Δ. Τσάτσος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και ήταν γιος του βουλευτή των Φιλελευθέρων και του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Θεμιστοκλή Τσάτσου.
Το 1958, αποφοίτησε με άριστα από τη Νομική Σχολή Αθηνών και στη συνέχεια υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο Τμήμα Διαβιβάσεων.
Το 1961, ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Αθήνας, ενώ εργαζόταν ήδη ως επιμελητής στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης στο οποίο παρέμεινε τρία χρόνια.
Το 1964, υπήρξε ερευνητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ έως το 1966, υπεύθυνος για τη μελέτη του συνταγματικού καθεστώτος της Αυστρίας, της Ελλάδας και της Κύπρου.
Το 1968, η δικτατορία των συνταγματαρχών τον βρήκε στην Ελλάδα. Η χούντα δεν του έδωσε άδεια να διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας όπου είχε εκλεγεί υφηγητής.
Η αξία του όμως αναγνωρίζεται στη Δύση όπου ανακηρύχθηκε υφηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βόννης.
Το 1969, έγινε μόνιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βόννης όπου δίδασκε έως το 1973. Στο μεταξύ εξελέγη καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης αλλά δεν διορίστηκε λόγω του δικτατορικού καθεστώτος.
Τον Μάρτιο του 1973, συνελήφθη και κρατήθηκε στις φυλακές της ΕΣΑ για τέσσερις μήνες μαζί με τους Α. Πεπονή, Δ. Μαρωνίτη, Κ. Αλαβάνο και Π. Πάγκαλο.
Απελευθερώθηκε με την αμνηστία που έδωσε η «λύση Μαρκεζίνη».
Το 1974, συμμετείχε ως υφυπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας.
Κατά τη διάρκεια της τρίμηνης περίπου παρουσίας του στο υπουργείο πήρε αποφάσεις για την κάθαρση των πανεπιστημίων από τους συνεργάτες της δικτατορίας, τη συγκρότηση επιτροπής για τη σύνταξη του πρώτου νόμου-πλαίσιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και τη θεσμοθέτηση της πρώτης μορφής φοιτητικής συμμετοχής στη διοίκηση των ΑΕΙ.
Μετά το τέλος της υπουργικής του θητείας ανέλαβε την καθηγητική του έδρα στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης.
Εξελέγη βουλευτής για πρώτη φορά στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974 με το ψηφοδέλτιο της ΕΚ/ΝΔ (Ένωση Κέντρου/Νέες Δυνάμεις).
Στις 7 Ιουλίου 1976, διαγράφηκε και αποχώρησε από την Ένωση Κέντρου, ενώ στις 23 Ιουλίου κατέθεσε στο προεδρείο της Βουλής δήλωση ανεξαρτησίας.
Το 1977, είχε την πρωτοβουλία για την ίδρυση της «Συμμαχίας των Αριστερών και Προοδευτικών Δυνάμεων» η οποία δεν στέφτηκε από εκλογική επιτυχία αφού το σχήμα εξέλεξε μόνο έναν βουλευτή, τον Η. Ηλιού.
Το 1980, μετεκλήθη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για την έδρα του Συνταγματικού Δικαίου, η οποία είχε κενωθεί μετά την αποχώρηση του καθηγητή Γ. Δασκαλάκη.
Μαζί με τον Α. Μάνεση και τον Γ. Δασκαλάκη ίδρυσε την Ένωση Ελλήνων Συνταγματολόγων.
Τον Φεβρουάριο του 1988, η πόλη της Σκιάθου, τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη της.
Την ίδια χρονιά εξελέγη πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων και επανεξελέγη το 1990.
Το 1992, έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ και το Σεπτέμβριο του 1993, ενόψει των εκλογών της 10ης Οκτωβρίου, δήλωσε ότι στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, αλλά απέρριψε την περίπτωση να πολιτευτεί ή να συμμετάσχει μετεκλογικά σε οποιαδήποτε κυβερνητική δράση.
Στις ευρωεκλογές της 12ης Ιουνίου 1994 ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΠΑΣΟΚ και εξελέγη για πρώτη φορά ευρωβουλευτής, θέση στην οποία επανεξελέγη το 1999.
Το «Πολιτιστικό Forum Ευρώπη» του απένειμε το πολιτιστικό βραβείο για το 1995, αναγνωρίζοντας την πολιτική του στράτευση, τους αγώνες του για τη δημοκρατία, τη συμμετοχή του σε δημοκρατικές συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και τις προσπάθειές του για τη θεσμική ανανέωση της Ευρώπης.
Το Δεκέμβριο του 2001, αναγορεύθηκε ομόφωνα επίτιμος διδάκτορας της Νομικής Σχολής Θεσσαλονίκης.
Τον Απρίλιο του 2002, τιμήθηκε από τη Γερμανία σε ειδική τελετή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Αξίας για την επιστημονική του δραστηριότητα και την πρωτοβουλία του για την καλυτέρευση των ελληνογερμανικών σχέσεων.
Το Μάιο του 2002, παρουσίασε το βιβλίο «Ευρωπαϊκή Συμπολιτεία» (εκδ. Καστανιώτης).
Το Νοέμβριο του 2003, αναγορεύτηκε επίτιμος καθηγητής του Γερμανικού και Ευρωπαϊκού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Ντίσελντορφ.
O Δημήτρης Τσάτσος νοσηλευόταν στο Αττικό Νοσοκομείο με καρδιολογικά προβλήματα.
Ευ. Βενιζέλος
«Η απώλεια για εμένα είναι προσωπική. Αυτό όμως δεν συσκοτίζει την κρίση μου. Ο θάνατος του Δημήτρη Τσάτσου συνιστά εθνική απώλεια, ιδίως την περίοδο αυτή» δήλωσε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγελος Βενιζέλος και πρόσθεσε: «Η φυσική σιωπή του θα αναδεικνύει από τώρα και στο εξής το μέγεθος και την ποιότητα του έργου και της προσωπικότητάς του. Οι μαθητές και φίλοι του θρηνούμε και αποχαιρετούμε έναν σπάνιο άνθρωπο για την σχέση με τον οποίον είμαστε τυχεροί και υπερήφανοι».
Ν. Κακλαμάνης
Ο δήμαρχος Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης σημείωσε ότι ο Δημήτριος Τσάτσος, «με τις δημόσιες παρεμβάσεις, τον μεστό του λόγο και την ρηξικέλευθη σκέψη, ξεπερνούσε τα εσκαμμένα της επιστήμης του και διεύρυνε τους ορίζοντες της πολιτικής και της κοινωνίας μας. Στους οικείους του εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια».
από το kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.