Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Έπρεπε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο για να μάθουμε Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες τα ακόλουθα:
1. Πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει φτιάξει ένα κοινό οικονομικό σύστημα μέσα στο οποίο κινούνται ένα σωρό χώρες, χωρίς να έχει προβλέψει ένα σχέδιο σε περίπτωση κρίσης. Λες και οι οικονομίες διάγουν πάντοτε περιόδους παχιών αγελάδων. Η έλλειψη σχεδίου βοήθειας για χώρες με πρόβλημα, με ό,τι πρόβλημα αυτό συνεπάγεται, σε δύο συμπεράσματα με οδηγεί. Είτε είχαν τόση εμπιστοσύνη στους ελεγκτικούς τους μηχανισμούς, οι οποίοι από ότι φάνηκε δεν ήταν και οι καλύτεροι, είτε είναι απλά ηλίθιοι, το οποίο μου φαίνεται πολύ πιθανό. Μέρα με τη μέρα όλο και καινούρια στοιχεία έρχονται για την αδυναμία τους, σε σημείο που πραγματικά απορώ πως οι ηλίθιοι ηγέτες όλων αυτών των χωρών συμφώνησαν να συμμετέχουν με τα λίγα ή πολλά χρήματα των φορολογούμενων σε ένα τέτοιο σαθρό οικονομικό σύστημα. Ένα σύστημα, το οποίο σε περίοδο κρίσης δεν μπορεί να στηριχτεί μόνο του, αλλά τρέχει σε μηχανισμούς εξωτερικούς, που υποστηρίζουν άλλο νόμισμα, γιατί λέει αυτοί έχουν εμπειρία. Τί το' θελες ρε παλικάρι το κοινό νόμισμα, αφού δεν μπορείς να το στηρίξεις; Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και μεταξωτούς κώλους λέει ο σοφός Ελληνικός λαός.
2. Οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πάνω στις οποίες υποτίθεται πως έχει στηριχτεί όλη αυτή η οικονομική ένωση αποδεικνύονται προσχηματικές.Αν και σε επίπεδο λαών υπάρχει μία σχετική αλληλλεγγύη, περισσότερο γιατί και οι ίδιοι οι άνθρωποι αισθάνονται αδύναμοι μπροστά σε ό,τι συμβαίνει και φοβούνται για το ότι θα έρθει και η δική τους η σειρά, σε επίπεδο κυβερνήσεων είναι αισχρό αυτό που συμβαίνει. Ο δανεισμός με όρους τοκογλυφικούς δεν είναι αλληλλεγγύη. Το παιχνιδάκι με λαούς και χώρες του στυλ "σας δανείζουμε, δεν σας δανείζουμε" είναι επιεικώς ανήθικο.
3. Και στα δικά μας τώρα. Αυτό που διαπίστωσα είναι πως αυτή η χώρα δεν έχει πολιτικούς με κότσια. Μάλλον δεν έχει πολιτικούς γενικότερα. Έχει κάτι κληρονόμους, κάτι τυχοδιώκτες, κάτι χαμένους, κάτι τύπους που έχουν ενοχληθεί που δεν μπορούν τώρα να κάνουν τα ρουσφετάκια τους και που τους μουτζώνουν όσοι τους βλέπουν. Έχει επίσης έναν λαό που ψηφίζει αυτούς τους τύπους, όπως ψήφιζε και τους προηγούμενους το 2007 μετά από τις πυρκαγιές που έκαψαν την μισή Ελλάδα. Έχει έναν λαό που ανέχεται να πληρώνει φακελάκια και μίζες είτε για να κάνει την καθόλα νόμιμη δουλειά του, είτε για να κάνει την καθόλα παράνομη δουλειά του. Ο λαός μας είναι απαίδευτος και σχιζοφρενής.
4. Τα ΜΜΕ είναι άξια μόνο για να κάνουν κανένα μεσημεριανάδικο, γιατί για δημοσιογραφία υψηλότερης κλάσης δεν είναι. Με εξαίρεση τα κρατικά και το Σκάϊ, τα υπόλοιπα δεν μπορούν να κάνουν ειδησεογραφικό ρεπορτάζ. Γιατί το μακρύ και το κοντό του όποιου να'ναι δεν είναι είδηση, ούτε ανάλυση. Σε μια περίοδο ιδαίτερα σημαντική για τη χώρα δύσκολα βρίσκεις μία εκπομπή με σοβαρή πληροφόρηση και ανάλυση. Αντιθέτως η κάλυψη για τα έργα και ημέρες του κάθε τίποτα είναι υπερπλήρης.
5. ΜΜΕ, κυβερνήσεις, πολιτικοί και γενικότερο σύστημα μας έχουν κανονικά γραμμένους. Φωνάζει ο κόσμος για διάφορα, κανείς δεν δίνει σημασία. Προκλητική αδιαφορία. Πληρώνονται αυτά μία ημέρα. Πιστεύω να το γνωρίζουν.
6. Αυτό που επίσης έμαθα είναι πως στην χώρα μας υπάρχει ατιμωρησία. Ήταν βέβαια γνωστό από παλιά, αλλά τώρα το εμπέδωσα. Κλέψε, σπατάλησε, τεμπέλιασε, κατέστρεψε και δεν θα τιμωρηθείς ποτέ. Όσο δε πιο ψηλά στην ιεραρχία (πολιτική, διοικητική κτλ.), τόσο πιο ασφαλής είσαι.
Και είναι ακόμη η αρχή. Έχουμε ακόμη να μάθουμε......
Έπρεπε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο για να μάθουμε Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες τα ακόλουθα:
1. Πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει φτιάξει ένα κοινό οικονομικό σύστημα μέσα στο οποίο κινούνται ένα σωρό χώρες, χωρίς να έχει προβλέψει ένα σχέδιο σε περίπτωση κρίσης. Λες και οι οικονομίες διάγουν πάντοτε περιόδους παχιών αγελάδων. Η έλλειψη σχεδίου βοήθειας για χώρες με πρόβλημα, με ό,τι πρόβλημα αυτό συνεπάγεται, σε δύο συμπεράσματα με οδηγεί. Είτε είχαν τόση εμπιστοσύνη στους ελεγκτικούς τους μηχανισμούς, οι οποίοι από ότι φάνηκε δεν ήταν και οι καλύτεροι, είτε είναι απλά ηλίθιοι, το οποίο μου φαίνεται πολύ πιθανό. Μέρα με τη μέρα όλο και καινούρια στοιχεία έρχονται για την αδυναμία τους, σε σημείο που πραγματικά απορώ πως οι ηλίθιοι ηγέτες όλων αυτών των χωρών συμφώνησαν να συμμετέχουν με τα λίγα ή πολλά χρήματα των φορολογούμενων σε ένα τέτοιο σαθρό οικονομικό σύστημα. Ένα σύστημα, το οποίο σε περίοδο κρίσης δεν μπορεί να στηριχτεί μόνο του, αλλά τρέχει σε μηχανισμούς εξωτερικούς, που υποστηρίζουν άλλο νόμισμα, γιατί λέει αυτοί έχουν εμπειρία. Τί το' θελες ρε παλικάρι το κοινό νόμισμα, αφού δεν μπορείς να το στηρίξεις; Τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και μεταξωτούς κώλους λέει ο σοφός Ελληνικός λαός.
2. Οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πάνω στις οποίες υποτίθεται πως έχει στηριχτεί όλη αυτή η οικονομική ένωση αποδεικνύονται προσχηματικές.Αν και σε επίπεδο λαών υπάρχει μία σχετική αλληλλεγγύη, περισσότερο γιατί και οι ίδιοι οι άνθρωποι αισθάνονται αδύναμοι μπροστά σε ό,τι συμβαίνει και φοβούνται για το ότι θα έρθει και η δική τους η σειρά, σε επίπεδο κυβερνήσεων είναι αισχρό αυτό που συμβαίνει. Ο δανεισμός με όρους τοκογλυφικούς δεν είναι αλληλλεγγύη. Το παιχνιδάκι με λαούς και χώρες του στυλ "σας δανείζουμε, δεν σας δανείζουμε" είναι επιεικώς ανήθικο.
3. Και στα δικά μας τώρα. Αυτό που διαπίστωσα είναι πως αυτή η χώρα δεν έχει πολιτικούς με κότσια. Μάλλον δεν έχει πολιτικούς γενικότερα. Έχει κάτι κληρονόμους, κάτι τυχοδιώκτες, κάτι χαμένους, κάτι τύπους που έχουν ενοχληθεί που δεν μπορούν τώρα να κάνουν τα ρουσφετάκια τους και που τους μουτζώνουν όσοι τους βλέπουν. Έχει επίσης έναν λαό που ψηφίζει αυτούς τους τύπους, όπως ψήφιζε και τους προηγούμενους το 2007 μετά από τις πυρκαγιές που έκαψαν την μισή Ελλάδα. Έχει έναν λαό που ανέχεται να πληρώνει φακελάκια και μίζες είτε για να κάνει την καθόλα νόμιμη δουλειά του, είτε για να κάνει την καθόλα παράνομη δουλειά του. Ο λαός μας είναι απαίδευτος και σχιζοφρενής.
4. Τα ΜΜΕ είναι άξια μόνο για να κάνουν κανένα μεσημεριανάδικο, γιατί για δημοσιογραφία υψηλότερης κλάσης δεν είναι. Με εξαίρεση τα κρατικά και το Σκάϊ, τα υπόλοιπα δεν μπορούν να κάνουν ειδησεογραφικό ρεπορτάζ. Γιατί το μακρύ και το κοντό του όποιου να'ναι δεν είναι είδηση, ούτε ανάλυση. Σε μια περίοδο ιδαίτερα σημαντική για τη χώρα δύσκολα βρίσκεις μία εκπομπή με σοβαρή πληροφόρηση και ανάλυση. Αντιθέτως η κάλυψη για τα έργα και ημέρες του κάθε τίποτα είναι υπερπλήρης.
5. ΜΜΕ, κυβερνήσεις, πολιτικοί και γενικότερο σύστημα μας έχουν κανονικά γραμμένους. Φωνάζει ο κόσμος για διάφορα, κανείς δεν δίνει σημασία. Προκλητική αδιαφορία. Πληρώνονται αυτά μία ημέρα. Πιστεύω να το γνωρίζουν.
6. Αυτό που επίσης έμαθα είναι πως στην χώρα μας υπάρχει ατιμωρησία. Ήταν βέβαια γνωστό από παλιά, αλλά τώρα το εμπέδωσα. Κλέψε, σπατάλησε, τεμπέλιασε, κατέστρεψε και δεν θα τιμωρηθείς ποτέ. Όσο δε πιο ψηλά στην ιεραρχία (πολιτική, διοικητική κτλ.), τόσο πιο ασφαλής είσαι.
Και είναι ακόμη η αρχή. Έχουμε ακόμη να μάθουμε......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.