Στόχος η δημιουργία προβλήματος στη συνοχή της ευρωζώνης και η υποχώρηση της ισοτιμίας του ευρωπαϊκού νομίσματος από την οποία προσδοκώνται υψηλά κέρδη
Την αντίδραση των αρχών της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναμένει η αγορά για να αντιμετωπιστούν οι έντονες κερδοσκοπικές πιέσεις που ασκούνται τις τελευταίες ημέρες από επενδυτικά κεφάλαια, τα επονομαζόμενα hedge funds, προς τα ομόλογα των οικονομικά ασθενέστερων οικονομιών της ευρωζώνης αλλά και το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα. Οι επιθέσεις των κερδοσκοπικών κεφαλαίων κατά των ελληνικών ομολόγων επεκτάθηκαν την περασμένη εβδομάδα και προς τους κρατικούς τίτλους της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, χωρών που αντιμετωπίζουν και αυτές προβλήματα με τον έλεγχο των υψηλών δημοσιονομικών ελλειμμάτων τους.
Οι μαζικές πωλήσεις ομολόγων οδήγησαν σε υψηλά επίπεδα τα επιτόκια που δανείζονται οι χώρες αυτές και «γκρέμισαν» τα χρηματιστήρια σε Αθήνα, Μαδρίτη και Λισαβόνα. Στο παιχνίδι εκτός από κεφάλαια που «παίζουν» στην αγορά ομολόγων μπήκαν και κεφάλαια που επενδύουν στις αγορές συναλλάγματος, ενισχύοντας έτσι τις πιέσεις στους κρατικούς τίτλους. Στόχος τους, η δημιουργία προβλήματος στη συνοχή της ευρωζώνης και η υποχώρηση της ισοτιμίας του ευρώ από την οποία προσδοκούν να βγάλουν κέρδη.
Η ισοτιμία του ενιαίου νομίσματος έχει υποχωρήσει περισσότερο από 10% από τον περασμένο Δεκέμβριο όταν άρχισε το κερδοσκοπικό παιχνίδι. Οπως σημειώνουν κύκλοι της αγοράς τα hedge funds που επενδύουν στις αγορές συναλλάγματος είναι πολύ πιο ισχυρά από αυτά που τοποθετούνται στις αγορές ομολόγων. Τα κεφάλαια αυτά δανείζονται ομόλογα από την αγορά και στη συνέχεια τα πωλούν με στόχο να μειώσουν την τιμή τους, να τα αγοράσουν στη συνέχεια φθηνότερα και να τα επιστρέψουν κερδίζοντας από τη διαφορά. Την ίδια στιγμή έχουν πάρει σημαντικές θέσεις στην αγορά συναλλάγματος κατά του ευρώ και υπέρ του δολαρίου, ευελπιστώντας ότι η αναταραχή στα ομόλογα των αδύναμων οικονομιών της ζώνης του ευρώ θα πλήξει το ενιαίο νόμισμα.
Τα επιθετικά αυτά επενδυτικά κεφάλαια διαθέτουν μεγάλη οικονομική δύναμη, η οποία πολλαπλασιάζεται με τη χρήση σύνθετων χρηματοοικονομικών εργαλείων. Παίζουν όμως χωρίς αντίπαλο. Η έλλειψη δυνατότητας ουσιαστικής παρέμβασης από τις αρχές της ευρωζώνης τούς αφήνει ελεύθερο πεδίο δράσης. Οπως σημειώνουν τραπεζικοί κύκλοι η μπάλα τώρα βρίσκεται στο γήπεδο των ευρωπαϊκών αρχών, η αντίδραση των οποίων αναμένεται να βάλει τέλος ή τουλάχιστον να περιορίσει τη δράση τους. Βεβαίως, οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι υπάρχει θέμα διεθνώς με τον έλεγχο των κεφαλαίων αυτών και πως οι δυνατότητες των ευρωπαϊκών αρχών είναι περιορισμένες.
Ανάμεσά τους, όπως αναφέρουν, θα μπορούσε η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να αγοράσει ομόλογα και να στηρίξει τους κρατικούς τίτλους των ευάλωτων οικονομιών της ζώνης του ευρώ. Αξιοποιώντας την οικονομική ισχύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τρά πεζας (ΕΚΤ) θα μπορούσε να δανειστεί και να στήσει γραμμή άμυνας απέναντι στα hedge funds. Επίσης, η ΕΚΤ, αναφέρουν, θα μπορούσε να επιμηκύνει το χρονοδιάγραμμα απόσυρσης των μέτρων στήριξης της ρευστότητας για την ευρωζώνη μέσω του οποίου οι τράπεζες αλλά και οι επενδυτές χρησιμοποιούν τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο για την άντληση ρευστότητας. Κάτι τέτοιο θα καθιστούσε του τίτλους του ελληνικού Δημοσίου ελκυστικότερους στους επενδυτές.
Πάντως, το τεράστιο δημόσιο χρέος των κρατών, το οποίο έχει διογκωθεί τα τελευταία δύο χρόνια, απειλεί να καταστεί ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της παγκόσμιας οικονομίας. Οι κυβερνήσεις των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών για να αντιμετωπίσουν την πιστωτική κρίση του 2008 και την ύφεση που ακολούθησε «έριξαν» χρήματα στις οικονομίες των χωρών τους μέσω κρατικών προγραμμάτων στήριξης, δημιουργώντας σημαντικά ελλείμματα στους προϋπολογισμούς τους. Για να καλύψουν τα ελλείμματα αυτά δανείστηκαν και συνεχίζουν να δανείζονται, εκδίδοντας ομόλογα. Η πολιτική αυτή είχε ως αποτέλεσμα το δημοσιονομικό έλλειμμα για το σύνολο της ευρωζώνης από 1,9% του ΑΕΠ το 2008 να διαμορφωθεί σε 5,3% του ΑΕΠ το 2009 και σε 6,5% του ΑΕΠ το 2010. Το χρέος στην ευρωζώνη θα αυξηθεί από 69% του ΑΕΠ το 2008 σε 78% του ΑΕΠ το 2009. Οι εξελίξεις είναι άκρως ανησυχητικές καθώς στην ουσία εξανεμίζουν μιας δεκαετίας προσπάθειες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για δημοσιονομικό νοικοκύρεμα. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού το χρέος των ΗΠΑ στο τέλος του 2009 αυξήθηκε κατά 50% σε σχέση με το 2006 και ήταν ύψους 12,3 δισ. δολαρίων.
Μόνο εφέτος υπολογίζεται ότι θα εκδοθούν παγκοσμίως κρατικά ομόλογα συνολικού ύψους 4,5 δισ. δολαρίων. Το ποσό αυτό είναι τριπλάσιο του μέσου όρου των ομολόγων που εξέδωσαν οι κυβερνήσεις των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών κατά την προηγούμενη τριετία.
Η αποπληρωμή των τεράστιων χρεών που έχουν συσσωρεύσει πολλές αναπτυγμένες οικονομίες αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό. Διότι σήμερα εξαιτίας της κρίσης τα βασικά επιτόκια των νομισμάτων βρίσκονται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα ίσα ή κάτω του 1%. Οταν όμως αρχίσουν να ανεβαίνουν, το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους θα γίνει δυσβάστακτο, μεταφέροντας πλούτο από τις κοινωνίες προς τους δανειστές τους. Τυχούσα κρίση στην αγορά ομολόγων θα προκαλέσει κρίση στην οικονομία χειρότερη από αυτήν του 2008.
Ειδικότερα για την Ελλάδα η άνοδος του κόστους δανεισμού της χώρας έχει ήδη γίνει αισθητή. Υπολογίζεται ότι το 2010 θα πληρώσουμε περί τα 550-600 εκατ. ευρώ περισσότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους, το οποίο στο τέλος του χρόνου θα διαμορφωθεί στο τέλος του έτους σε 120% του ΑΕΠ.
Αν υποθέσουμε ότι το μέσο επιτόκιο εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους θα είναι- εξαιτίας της ανόδου των spreads- της τάξεως του 5,5%, από περίπου 4,5% που είναι σήμερα, από το 2011 ο τότε υπουργός Οικονομικών, όταν θα σχεδιάσει τον επόμενο προϋπολογισμό, θα πρέπει να αρχίσει με ένα κονδύλιο της τάξεως του 6,5% του ΑΕΠ μόνο για δαπάνες τόκων!
Πρόκειται για τεράστιο ποσό που αντιστοιχεί περίπου σε ένα Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (ή ΕΣΠΑ). Ανακύπτει λοιπόν το ερώτημα με τι πρωτογενή πλεονάσματα θα πρέπει να «τρέχουν» οι προϋπολογισμοί των επόμενων ετών για να καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε κεφάλαια και να μειώσουμε το χρέος. Είναι προφανές ότι το χρέος θα μπει σε έναν φαύλο κύκλο όπου μόνο οι δαπάνες από τόκους θα αρκούν για να «ρίχνουν έξω» τον προϋπολογισμό.
Οι μαζικές πωλήσεις ομολόγων οδήγησαν σε υψηλά επίπεδα τα επιτόκια που δανείζονται οι χώρες αυτές και «γκρέμισαν» τα χρηματιστήρια σε Αθήνα, Μαδρίτη και Λισαβόνα. Στο παιχνίδι εκτός από κεφάλαια που «παίζουν» στην αγορά ομολόγων μπήκαν και κεφάλαια που επενδύουν στις αγορές συναλλάγματος, ενισχύοντας έτσι τις πιέσεις στους κρατικούς τίτλους. Στόχος τους, η δημιουργία προβλήματος στη συνοχή της ευρωζώνης και η υποχώρηση της ισοτιμίας του ευρώ από την οποία προσδοκούν να βγάλουν κέρδη.
Η ισοτιμία του ενιαίου νομίσματος έχει υποχωρήσει περισσότερο από 10% από τον περασμένο Δεκέμβριο όταν άρχισε το κερδοσκοπικό παιχνίδι. Οπως σημειώνουν κύκλοι της αγοράς τα hedge funds που επενδύουν στις αγορές συναλλάγματος είναι πολύ πιο ισχυρά από αυτά που τοποθετούνται στις αγορές ομολόγων. Τα κεφάλαια αυτά δανείζονται ομόλογα από την αγορά και στη συνέχεια τα πωλούν με στόχο να μειώσουν την τιμή τους, να τα αγοράσουν στη συνέχεια φθηνότερα και να τα επιστρέψουν κερδίζοντας από τη διαφορά. Την ίδια στιγμή έχουν πάρει σημαντικές θέσεις στην αγορά συναλλάγματος κατά του ευρώ και υπέρ του δολαρίου, ευελπιστώντας ότι η αναταραχή στα ομόλογα των αδύναμων οικονομιών της ζώνης του ευρώ θα πλήξει το ενιαίο νόμισμα.
Ανάμεσά τους, όπως αναφέρουν, θα μπορούσε η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων να αγοράσει ομόλογα και να στηρίξει τους κρατικούς τίτλους των ευάλωτων οικονομιών της ζώνης του ευρώ. Αξιοποιώντας την οικονομική ισχύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τρά πεζας (ΕΚΤ) θα μπορούσε να δανειστεί και να στήσει γραμμή άμυνας απέναντι στα hedge funds. Επίσης, η ΕΚΤ, αναφέρουν, θα μπορούσε να επιμηκύνει το χρονοδιάγραμμα απόσυρσης των μέτρων στήριξης της ρευστότητας για την ευρωζώνη μέσω του οποίου οι τράπεζες αλλά και οι επενδυτές χρησιμοποιούν τα ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο για την άντληση ρευστότητας. Κάτι τέτοιο θα καθιστούσε του τίτλους του ελληνικού Δημοσίου ελκυστικότερους στους επενδυτές.
Μόνο εφέτος υπολογίζεται ότι θα εκδοθούν παγκοσμίως κρατικά ομόλογα συνολικού ύψους 4,5 δισ. δολαρίων. Το ποσό αυτό είναι τριπλάσιο του μέσου όρου των ομολόγων που εξέδωσαν οι κυβερνήσεις των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών κατά την προηγούμενη τριετία.
Η αποπληρωμή των τεράστιων χρεών που έχουν συσσωρεύσει πολλές αναπτυγμένες οικονομίες αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό. Διότι σήμερα εξαιτίας της κρίσης τα βασικά επιτόκια των νομισμάτων βρίσκονται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα ίσα ή κάτω του 1%. Οταν όμως αρχίσουν να ανεβαίνουν, το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους θα γίνει δυσβάστακτο, μεταφέροντας πλούτο από τις κοινωνίες προς τους δανειστές τους. Τυχούσα κρίση στην αγορά ομολόγων θα προκαλέσει κρίση στην οικονομία χειρότερη από αυτήν του 2008.
Ειδικότερα για την Ελλάδα η άνοδος του κόστους δανεισμού της χώρας έχει ήδη γίνει αισθητή. Υπολογίζεται ότι το 2010 θα πληρώσουμε περί τα 550-600 εκατ. ευρώ περισσότερα για την εξυπηρέτηση του χρέους, το οποίο στο τέλος του χρόνου θα διαμορφωθεί στο τέλος του έτους σε 120% του ΑΕΠ.
Αν υποθέσουμε ότι το μέσο επιτόκιο εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους θα είναι- εξαιτίας της ανόδου των spreads- της τάξεως του 5,5%, από περίπου 4,5% που είναι σήμερα, από το 2011 ο τότε υπουργός Οικονομικών, όταν θα σχεδιάσει τον επόμενο προϋπολογισμό, θα πρέπει να αρχίσει με ένα κονδύλιο της τάξεως του 6,5% του ΑΕΠ μόνο για δαπάνες τόκων!
Πρόκειται για τεράστιο ποσό που αντιστοιχεί περίπου σε ένα Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης (ή ΕΣΠΑ). Ανακύπτει λοιπόν το ερώτημα με τι πρωτογενή πλεονάσματα θα πρέπει να «τρέχουν» οι προϋπολογισμοί των επόμενων ετών για να καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε κεφάλαια και να μειώσουμε το χρέος. Είναι προφανές ότι το χρέος θα μπει σε έναν φαύλο κύκλο όπου μόνο οι δαπάνες από τόκους θα αρκούν για να «ρίχνουν έξω» τον προϋπολογισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.