Την κατάργηση του 14ου μισθού θέλει να αποφύγει η ελληνική κυβέρνηση

Ομόλογα... Σαρκοζί ή στο ΔΝΤΖΩΗΣ ΤΣΩΛΗΣ | Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Στον μονόδρομο της λήψης πρόσθετων σκληρών μέτρων για την οικονομία οδηγείται η κυβέρνηση καθώς το τελεσίγραφο των Βρυξελλών εκπνέει στις 15 Μαρτίου. Μετά το μπαράζ των φορολογικών μέτρων του Προγράμματος Σταθερότητας, τις δύσκολες αποφάσεις για την αύξηση του φόρου στα καύσιμα κατά 29%, το «πάγωμα» όλων των μισθών και των υψηλών συντάξεων στο Δημόσιο και την αύξηση κατά δύο χρόνια του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης ο πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου ετοιμάζεται να σηκώσει και το βάρος του τρίτου πακέτου που θα αποδώσει στο Δημόσιο τουλάχιστον 3 δισ. ευρώ εφέτος.
Το πικρό «μενού» των Βρυξελλών

Ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ο οποίος ζει «εφιαλτικές ημέρες» όπως τονίζουν στενοί συνεργάτες του περιορίζεται να επιλέξει από το «μενού» των μέτρων που του έχει δώσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ποια θα εφαρμόσει στην Ελλάδα.

Αυτό που θέλει να αποφύγει είναι η κατάργηση του 14ου μισθού, δηλαδή του Δώρου Πάσχα και του επιδόματος αδείας, και έτσι υποχρεωτικά κινείται στη λύση της αύξησης των συντελεστών ΦΠΑ, της δεύτερης αύξησης του ειδικού φόρου στα καύσιμα και μάλιστα σε ποσοστό 20% (!) και της εκ νέου περικοπής μισθών και επιδομάτων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες την ερχόμενη εβδομάδα και ενώ θα βρίσκονται στην Αθήνα οι ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα συνεδριάσει εκ νέου το Υπουργικό Συμβούλιο προκειμένου να λάβει τις οριστικές αποφάσεις. Οι τεχνοκράτες εκτιμούν ότι η συρρίκνωση της οικονομίας μας με ρυθμό 2% και τα υψηλά spreads που επιβαρύνουν το κόστος δανεισμού της χώρας έριξαν ήδη έξω το Πρόγραμμα Σταθερότητας.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έχει επιδοθεί σε εκστρατεία δημιουργίας συμμαχιών στους κόλπους του Συμβουλίου Υπουργών, επιδιώκει οι όποιες αποφάσεις να έχουν ανακοινωθεί ως τις 8 Μαρτίου. Διαφορετικά η κυβέρνηση θα περιέλθει σε δύσκολη θέση, αν τα μέτρα που θεωρηθούν αναγκαία για την Ελλάδα ληφθούν από το Εco/Fin στις 16ης Μαρτίου και ανακοινωθούν στις Βρυξέλλες. Είναι προφανές ότι μετά την ένταξηδεύτερη φορά από το 2005- της χώρας μας στο πιο αυστηρό καθεστώς ευρωπαϊκής επιτήρησης (η πρώτη ήταν επί υπουργίας του κ. Γ. Αλογοσκούφη μετά τη δημοσιονομική απογραφή) έχει πλέον χαθεί η πρωτοβουλία των κινήσεων στην οικονομική πολιτική από την ελληνική κυβέρνηση.

Πέραν των κοινωνικών αντιδράσεων που αναμένεται να εγερθούν- την Τετάρτη η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ έχουν κηρύξει γενική απεργία- ο μεγάλος φόβος της κυβέρνησης είναι ότι τα μέτρα που μας επιβάλλονται και ειδικά η συνεχής αύξηση της φορολογίας θα οδηγήσουν σε βαθύτερη ύφεση την ελληνική οικονομία.

Το οικονομικό επιτελείο όμως δεν είναι, ελπίζουμε, προς το παρόν σε θέση να προσδιορίσει το κατάλληλο μείγμα της οικονομικής πολιτικής που θα αποτρέψει την περαιτέρω επιδείνωση του κλίματος.Τα σχέδια διεξόδου
Το κοινό σχέδιο Αθήνας- Βρυξελλών για την έξοδο από την κρίση προβλέπει ότι μετά τη λήψη των μέτρων και εφόσον δεν ανακοπούν οι πιέσεις από τις ξένες αγορές και τους δανειστές μας θα ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός στήριξης της Ελλάδας. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, αν κριθεί αναγκαία η ευρωπαϊκή στήριξη (πέραν των πολιτικών δηλώσεων), τότε σε διμερές επίπεδο θα δοθούν εγγυήσεις για τον νέο δανεισμό του ελληνικού Δημοσίου. Το πιθανότερο είναι η βοήθεια να παρασχεθεί από τη Γαλλία καθώς στη Γερμανία το κλίμα που έχει διαμορφωθεί για την Ελλάδα δεν είναι το κατάλληλο.

Σε καμία όμως περίπτωση δεν αποκλείεται η προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για άμεση βοήθεια (δανειοδότηση) ή για το άνοιγμα «γραμμής χρηματοδότησης», η οποία θα ενεργοποιηθεί εφόσον αντιμετωπισθούν προβλήματα δανεισμού στην επόμενη έκδοση ομολόγων από το ελληνικό Δημόσιο.

Οι Βρυξέλλες κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους για τον «μηχανισμό βοήθειας» προς την Ελλάδα, ασκώντας, ίσως, ακόμη και με αυτόν τον τρόπο πίεση προς την κυβέρνηση να λάβει πρώτα τα σκληρά μέτρα που απαιτεί και μετά... βλέπουμε. Κατά τις πληροφορίες η Αθήνα γνωρίζει ποια μορφή βοήθειας έχει αποκλειστεί. Και αυτή είναι:

Η έκδοση ευρωομολόγου, η ενεργοποίηση του ταμείου βοήθειας «macro-financial assistance» που έχει δράσει για την παροχή βοήθειας στις βαλκανικές χώρες.