Ταξική ανοησία

Ο Νίκος Μανιός είναι αυτό που λέμε «ήρωας του Πολυτεχνείου». Στην πρώτη γραμμή των αγώνων, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε, πήγε στη Γυάρο, γενικώς ήταν από αυτή τη γενιά που αγωνίστηκε κατά της Χούντας και σε οργάνωση με ένοπλη δράση.

Χρόνια στο ΚΚΕ Εσωτερικού, γιατρός και συνδικαλιστής, δεν ήταν από αυτούς που κεφαλαιοποίησαν αμέσως τους αγώνες που έκαναν όταν ήταν νέοι. Το έκανε πολύ αργότερα, με τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς το 2009 ο Τσίπρας του έδωσε θέση στο Επικρατείας κι έκτοτε πήρε το δρόμο της πολιτικής για να αποδείξει τον στίχο που λέει «που ’σαι νιότη που ’λεγες πως θα γινόμουν άλλος».

Αυτός ο αγωνιστής, λοιπόν, αποδεικνύει κάθε φορά που κάνει δηλώσεις ότι όσοι έκαναν καριέρα από τη γενιά του Πολυτεχνείου τελικά ήταν «τενεκέδες ξεγάνωτοι» σε σχέση με όσους δεν μίλησαν ποτέ για τους αγώνες τους, δεν πήραν θεσούλα στο δημόσιο, αγωνίστηκαν σιωπηλά στην καθημερινότητά τους για τα ιδανικά τους.

Ο Μανιός, λοιπόν, γνήσιος «αριστερός», με τα κασκόλ του, το ατημέλητο μαλλί και ντύσιμό του, την δήθεν προοδευτική κουλτούρα να φύγουμε, είναι από τους πρώτους που σηκώνουν τα χεράκια για να ψηφίσουν τα αριστερά μνημονιάκια. Κλαίει, βεβαίως, στη συνέχεια, οδύρεται στα τηλεπαράθυρα για τα σκληρά μέτρα, αλλά έτσι είναι η ζωή. Να αφήσει ο αγωνιστής του Πολυτεχνείου τη θεσούλα με τα 6 και πλέον χιλιάρικα;

Αυτός ο προοδευτικός λοιπόν βουλευτής μίλησε για ταξικό δυστύχημα σε σχέση με την τραγωδία στο πάρκινγκ της Εθνικής οδού. Διότι όταν κάποιος έχει Πόρσε δεν σέβεται την ανθρώπινη ζωή γιατί είναι… πλούσιος, αποφάνθηκε ο μέγιστος αυτός βουλευτής. Δεν του φταίει τίποτε άλλο, δεν είδε τίποτε άλλο στραβό στην ελληνική κοινωνία, στη νεολαία γενικότερα, στους γονείς που μεγαλώνουν έτσι όπως μεγαλώνουν τα βλαστάρια τους.

Αυτός, όντας «αριστερός» έπρεπε να πολιτικοποιήσει τον θάνατο τριών νέων ανθρώπων κι ενός μικρού παιδιού. Την ώρα που ο τραγικός πατέρας έδινε συγχώρεση στο παιδί με την Πόρσε γιατί «δεν ήθελε κι αυτή η ψυχούλα να σκοτωθεί και να σκοτώσει» ο Μανιός με ύφος δήθεν αγωνιστή έλεγε ότι έχει ταξικό χαρακτήρα το δυστύχημα.

Βρε ουστ από εδώ ψευτοαριστεροί της πλάκας που δυναστεύετε τις ζωές μας και δεν σέβεστε ούτε τον πόνο για τον χαμό ανθρώπων. Ουστ που βλέπετε παντού ταξικές διαφορές και ταξικούς αγώνες αλλά στη μάσα είστε πρώτοι.