Ποιος γελάει τώρα;

Θυμάμαι –και μάλλον δεν είμαι ο μόνος- τις ειρωνείες για τον Αλέξη Τσίπρα, όταν ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τον Συνασπισμό το 2006. Θυμάμαι και τις ειρωνείες όταν ο Αλέξης Τσίπρας εξελέγη πρόεδρος του Συνασπισμού το 2008, κατατροπώνοντας τον Φώτη Κουβέλη. Σήμερα τα γέλια και οι ειρωνείες με τον Τσίπρα έχουν κοπεί ή προέρχονται μόνο από συστημικούς δημοσιογράφους και «διανοούμενους». Σήμερα όλα τα κόμματα ψάχνουν έναν Αλέξη Τσίπρα.

Για πολλά κατηγορούν τον Τσίπρα αλλά μπορεί σήμερα κάποιος να φανταστεί τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα;

Ποιος θα ήταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ; Ο Κουβέλης; Εδώ γελάμε. Και τώρα πια, έχουμε και πάρα πολλούς λόγους για να γελάμε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αυτό που ψάχνουν οι άλλοι: ένα νέο και φρέσκο πρόσωπο. Και το οφείλει, κυρίως, στον Αλέκο Αλαβάνο.

Ο Αλαβάνος είδε νωρίς την κούραση του πολιτικού...

κατεστημένου και προώθησε τον Αλέξη Τσίπρα. Σοφή κίνηση.

Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει ως υποψήφιο δήμαρχο της Αθήνας τον 33χρονο Γαβριήλ Σακελλαρίδη –είναι δηλαδή στην ηλικία που ήταν ο Τσίπρας όταν εξελέγη πρόεδρος του Συνασπισμού- και οι μόνοι που ειρωνεύονται πια είναι οι ηττημένοι και οι τελειωμένοι.

Ζούμε σε μια χώρα που τα νιάτα αντιμετωπίζονται σαν αρρώστια και οι νέοι άνθρωποι ονειρεύονταν πότε θα γεράσουν για να πάρουν σύνταξη.

Η χρεοκοπία της χώρας αλλάζει εντελώς το σκηνικό: αφενός ξέρουμε πως δεν θα πάρουμε σύνταξη ποτέ και αφετέρου τα νιάτα γίνονται αυτό που πάντα ήταν, δηλαδή πλεονέκτημα, ευτυχία και ομορφιά.

Τα πρόσωπα στην πολιτική –και όχι μόνο- έχουν σημασία. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό αλλά τα πρόσωπα έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Από αρχαιοτάτων χρόνων.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάποιο πρόβλημα, δεν είναι στην θέση του προέδρου.

Τον Μάιο του 2012, ο συνάδελφος Αυγουστίνος Ζενάκος και εγώ πήραμε μια συνέντευξη από την Ζωή Κωνσταντοπούλου για το Unfollow.

Όταν τελείωσε η συνέντευξη και έκλεισε η πόρτα πίσω μας, το πρώτο πράγμα που ρώτησα τον Αυγουστίνο ήταν «Έχουν κι άλλους τέτοιους στον ΣΥΡΙΖΑ;»,

Ο Αυγουστίνος κατάλαβε πώς το εννοούσα και μου απάντησε πως δεν ξέρει. Του είπα πως, αν έχουν καμιά δεκαριά στελέχη σαν την Κωνσταντοπούλου, θα αφήσουν εποχή.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου μου έκανε εξαιρετική εντύπωση και στη συνέχεια κατάλαβα πως δεν έπεσα έξω. Πάντα διαβασμένη, στοχοπροσηλωμένη, πάντα στο θέμα της και στον τομέα της, συγκεντρωμένη και αποτελεσματική. (σ.σ. Αν η Κωνσταντοπούλου στο μέλλον σαλτάρει από την εξουσία και γίνει Ντόρα Μπακογιάννη, αυτό δεν έχει να κάνει με την τωρινή μου άποψη.)

Συνηθίζω να παρατηρώ ποιοι πολιτικοί δέχονται επιθέσεις από το πολιτικό και μιντιακό κατεστημένο – καταλαβαίνεις πολλά απ’ αυτό.

Η Ζωή Κωνσταντόπουλου παίρνει το πρωτάθλημα επιθέσεων σε πολιτικό, ενώ –αν και δεν θέλω να σπείρω την διχόνοια- κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα έχει αγγίξει κανείς.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα από τα πιο κρίσιμα στοιχεία για την τύχη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση θα είναι η ηγετική ομάδα γύρω από τον Αλέξη Τσίπρα.

Ο Αλέκος Αλαβάνος φέρθηκε έξυπνα. Τώρα είναι η σειρά του Αλέξη Τσίπρα.

(Αλέξη, νέους. Πολύ νέους.)

Εγραψε o Pitsirikos