Η μεγάλη κόντρα ηλεκτροπαραγωγών και χαλυβουργιών

TΑΣΟΣ ΤΕΛΛΟΓΛΟΥ

• 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ήταν, σύμφωνα με πληροφορίες της τελευταίας στιγμής, έτοιμη να δεχθεί έναν κουμπαρά για τη βιομηχανία, ύψους 45 εκατ. που δεν θα τον χαρακτήριζε «κρατική επιδότηση».

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝH

Ο «τετραγωνισμός του κύκλου» της μείωσης της τιμής του βιομηχανικού ρεύματος «κοστίζει» 100 εκατ. ευρώ μόνο για την υψηλή τάση. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Κ», κύκλοι της χαλυβουργίας είχαν προτείνει μία λύση

διακοψιμότητας αξίας 129 εκατ. στην ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος. Με ισχύ 430 μεγαβάτ και με 300.000 ευρώ την τιμή της μεγαβατώρας σε ενδεχόμενες δημοπρασίες, όπως συμβαίνει στην Ιταλία, ο κλάδος ευελπιστούσε να φτιάξει ένα δικό του pool. Αυτό το «απόθεμα» ισχύος θα έδινε στο κράτος και τη ΔΕΗ τη δυνατότητα να επιδοτείται η μεγαβατώρα της βιομηχανίας υψηλής τάσης με 20-25 ευρώ, κατεβάζοντας την τιμή του ρεύματος στα επίπεδα του 2006. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ήταν σύμφωνα με πληροφορίες της τελευταίας στιγμής, έτοιμη να δεχθεί ένα κουμπαρά για τη βιομηχανία ύψους 45 εκατ. που δεν θα τον χαρακτήριζε «κρατική επιδότηση». Η διακοψιμότητα είναι μια πρακτική που ακολουθείται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου όμως η βιομηχανία παίρνει εκπτώσεις εις βάρος του οικιακού καταναλωτή.

Η αρχική ιδέα της ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ και της ΔΕΗ ήταν να δώσει 60 εκατ. στις χαλυβουργίες και στο «Αλουμίνιον της Ελλάδος», πρόταση που θα οδηγούσε στην απορρόφηση, με βάση την τάση, των 2/3 από το «Αλουμίνιον». Θα έμεναν για τη χαλυβουργία κάπου 20 εκατ., την ώρα που οι βιομηχανίες της μέσης τάσης ζητούν άλλα 40 με 50 εκατ. ευρώ.

Η κυβέρνηση, όπως επανειλημμένως έχει τονίσει ο υφυπουργός Ενέργειας, Μάκης Παπαγεωργίου, δεν επιθυμεί να επιβαρύνει το οικιακό τιμολόγιο με αυτά τα ποσά και προσανατολιζόταν να τα αντλήσει από τις επιδοτήσεις των εργοστασίων φυσικού αερίου. «Στη Γερμανία τα εργοστάσια φυσικού αερίου κλείνουν ακόμα και αν έχουν φτιαχτεί το 2008» λέει υψηλόβαθμο στέλεχος χαλυβουργικής επιχείρησης που θέλει να παραμείνει ανώνυμο. «Και τα χαλυβουργεία...» απαντάει με νόημα μεγάλος ηλεκτροπαραγωγός που επίσης θέλει να παραμείνει ανώνυμος.

Από την άλλη πλευρά αν η λογική αυτή επεκταθεί στο αλουμίνιο, στο νικέλιο και στο τσιμέντο, τι ακριβώς θα απομείνει από την ελληνική βιομηχανία;

Στη δική του επιχειρηματολογία το «Αλουμίνον της Ελλάδος» σημειώνει ότι ενώ ο μέσος όρος των ευρωπαϊκών smelters αλουμινίου είναι 42 ευρώ τη μεγαβατώρα (50% πάνω από τη μέση παγκόσμια τιμή των 35 δολαρίων), η τιμή που καταβάλλει το «Αλουμίνιον» είναι 12% πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ενώ η ΔΕΗ προτείνει μια τιμή μετά την εκπνοή της διαιτητικής απόφασης 60,1 ευρώ τη μεγαβατώρα. Το «Αλουμίνιον» έπαιρνε από το 1960 ώς το 2006 μία χωριστή, χαμηλότερη τιμή από τους άλλους βιομηχανικούς καταναλωτές.

Μετά την εκπνοή της σύμβασης, η ΔΕΗ επιχείρησε να εφαρμόσει στο «Αλουμίνιον» και τη ΛΑΡΚΟ (που όμως δεν πληρώνει τους λογαριασμούς της) ένα τιμολόγιο που έχει σχεδιασθεί για τους άλλους μεγάλους βιομηχανικούς πελάτες της ΔΕΗ. Το τιμολόγιο αυτό είχε δημιουργηθεί το 1977...