Βρέχει; Οχι, μας φτύνουν..

Τέσσερα χρόνια είναι πολλά. Πάρα πολλά, για να το παίζουμε 

ασίκηδες και καραμπουζουκλήδες.

Ψύχραιμοι, άνετοι, αμέτοχοι.

Ψιλοζοριστήκαμε, δε λέω.

Δεν είναι και μικρό πράμα να χάνεις τη δουλειά σου.

Να μειώνεται το μηνιάτικο 50 και 60%.

Να τρέχεις να καλύψεις τράπεζες, εφορίες, λαμόγια.

Να χτικιάζεις για το μέλλον του παιδιού σου,

να προσεύχεσαι μη πάθει τίποτα ο πάππος και

χαθεί η σύνταξη, που ταίζει 4-5 νοματαίους. 

Δε λέω, ψιλοχεστήκαμε.

Θες το πετρέλαιο, θες η ξυλόσομπα,

η αγωνία μην αρρωστήσει κάποιος,

ο φόβος της κατάσχεσης,

ο πανικός για το αύριο.

Δε λέω, συνηθίσαμε.

Με τη χώρα εντός ευρώ, έχουμε μιά σιγουριά...

 Μπορεί να ζούμε κ ά τ ω  απ΄τις βασικές ανάγκες,

αλλά είναι μεγάλη υπόθεση νάχεις στο πλευρό σου

 εταίρους με αρχίδια, αλληλεγγύη και εντιμότητα...

Μπορεί να ικετεύουμε για αντικαταθλιπτικά,

αλλά δεν μας διαφεύγουν οι προσευχές και

οι γονυσικλισίες του πρωθυπουργεύοντα,

ειδικού συνομιλητή του θείου...

Προφανώς δεν είμαστε...ελέφαντες.

Ούτε στη δύναμη, ούτε στη μνήμη, ούτε στο γαμώτο.

Τέσερα χρόνια κατάπιαμε το...καταπέτασμα.

Μειώσεις/περικοπές, φόρους, χαράτσια, απολύσεις,

εξευτελισμούς, απειλές, εκβιασμούς, βιασμούς.

Τέσσερα χρόνια αρμενίζουμε στη Βαρβαρότητα.

Κι είν΄το πέλαγος...ωκεανός.

Περάσαμε στις νέες θάλασσες κατάποσης!

Κατάπιαμε σκάνδαλα με εξοπλιστικά, με υποβρύχια,

θαλασσοδάνεια, γαμησοΜΚΟ, λίστες φοροφυγάδων,

λαμογιών/ πλουτοκρατών/  δημοσιογράφων.

Μένει, βέβαια, κάτι ακόμη...

Η άθλια ώρα που θα χειροκροτήσουμε

τα κυβερνητικά/ μνημονιακά ΚΤΗΝΗ, όταν

θα "μοιράσουν" το πλεόνασμα...

Μένει η άθλια ώρα που θα κληθούμε να στηρίξουμε

για πολλοστή φορά τον Μονόδρομο Σωτηρίας

που χάραξαν για μας τα πρασινογάλαζα ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ,

οι αχόρταγοι τραπεζίτες, οι άπληστοι πλουτοκράτες

και οι φιλλέλληνες τοκογλύφοι/ εταίροι.

Γι αυτό σου λέω ΔΕΝ ΒΡΕΧΕΙ.

Μας ΦΤΥΝΟΥΝ και πανηγυρίζουν οι σωτήρες μας.