Διαίρει και Βασίλευε

Με κριτήριο την ισχύ της Ευρωζώνης, τους κινδύνους που εμπεριέχει το ευρώ για το δολάριο, όπως επίσης η ισχυροποίηση της Γερμανίας, είναι λογικό να επιδιώκουν οι Η.Π.Α. να δημιουργήσουν προβλήματα – χρησιμοποιώντας την Ουκρανία και την Ελλάδα

.

Όσο αρνητική είναι η πολιτική λιτότητας χωρίς αναπτυξιακά μέτρα, την οποία επιβάλλει η Γερμανία στον ευρωπαϊκό νότο και ιδιαίτερα στην Ελλάδα (ενώ στη δική της χώρα η αυξημένη ρευστότητα, καθώς επίσης τα προβλήματα των υπολοίπων εξασφαλίζουν από μόνα τους την ανάπτυξη), άλλο τόσο αρνητική είναι η αύξηση του ΑΕΠ μέσω της κατανάλωσης με δανεικά χρήματα – όπως συμβαίνει στις Η.Π.Α., στην Ιαπωνία και στη Μ. Βρετανία.

Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται από το ότι, η Ευρωζώνη ως σύνολο είναι σε καλύτερη θέση από τις παραπάνω χώρες – όπως τουλάχιστον συμπεραίνεται από τα οικονομικά μεγέθη των τεσσάρων αυτών περιοχών, στον Πίνακα Ι που ακολουθεί.

.

Πίνακας Ι: Μεγέθη προϋπολογισμών ως ποσοστά επί του ΑΕΠ, συμπεριλαμβανομένου του πληθωρισμού

Περιοχές	Προϋπολογισμός 2014	Προϋπολογισμός 2015	Πρωτογενές πλεόνασμα 2014	Πρωτογενές πλεόνασμα 2015
Ευρωζώνη	-2,7%	-2,3%	-0,3%	-0,1%
Η.Π.Α.	-5,3%	-4,2%	-3,2%	-2,2%
Ιαπωνία	-7,7%	-6,2%	-6,3%	-5,0%
Μ. Βρετανία	-5,7%	-4,8%	-3,8%	-3,2%

.

Σύμφωνα τώρα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ για το 2015 (πηγή), όσον αφορά τα παραπάνω μεγέθη χωρίς την επήρεια του πληθωρισμού, το πρωτογενές πλεόνασμα της Ευρωζώνης το 2015 θα είναι της τάξης του 1,2% του ΑΕΠ της – όταν όλες οι υπόλοιπες περιοχές θα συνεχίσουν να πλήττονται από πρωτογενή ελλείμματα, της τάξης του -1,8% για τις Η.Π.Α., περί το -5,4%  για την Ιαπωνία και -2,4% για τη Βρετανία.

Αυτό σημαίνει με τη σειρά του πως η Ευρωζώνη θα ξεπεράσει το πρόβλημα των δομικών ελλειμμάτων το 2015, ενώ οι υπόλοιποι όχι – οπότε θα βρεθεί αυτόματα σε μία καλύτερη ανταγωνιστική θέση, διαθέτοντας παράλληλα υγιείς συντελεστές.

Με δεδομένο δε το ότι έχει ήδη πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, ύψους 2,1% του ΑΕΠ, ενώ οι Η.Π.Α. (δεξιά στήλη, διακεκομμένη γραμμή)  συνεχίζουν να έχουν έλλειμμα της τάξης του -2,5%, η Ιαπωνία υπολογίζει με έλλειμμα -5,4% και η Μ. Βρετανία με -2,4%, η θέση της είναι πολύ πιο ασφαλής – οπότε εύλογα θα προσελκύσει επενδύσεις, καθώς επίσης κεφαλαιακές ροές στα χρηματιστήρια και στα ομόλογα της,εις βάρος των υπολοίπων περιοχών του πλανήτη.

.

.

Ένα επόμενο σημαντικό πλεονέκτημα της Ευρωζώνης είναι η επιχειρηματική της δομή, όπου συνήθως εξετάζεται πόσες εταιρείες διαθέτουν το χαρακτηριστικό γνώρισμα του «κρυφού ηγέτη» (πρώτος στην εγχώρια αγορά και μεταξύ των τριών κορυφαίων σε παγκόσμιο επίπεδο).

Στα πλαίσια αυτά, η Ιαπωνία των 127 εκ. κατοίκων έχει 250 τέτοιες εταιρείες, οι Η.Π.Α. με 320 εκ. πληθυσμό 350, ενώ η Ευρωζώνη με 338 εκ. ανθρώπους σχεδόν 2.000 (1.300 η Γερμανία μόνο).

Όσον αφορά το ρυθμό ανάπτυξης, διαμορφώνεται από τον ΟΟΣΑ στο 100,7 από 100,3 τον Οκτώβριο του 2014 στην Ευρωζώνη, ενώ σε όλες τις άλλες περιοχές υποχωρεί – στο 99,5 από 100,4 στις Η.Π.Α., στο 99,8 από 100,6 στη Μ. Βρετανία, ενώ παραμένει αμετάβλητος στην Ιαπωνία.

.

Η υπερχρέωση των Η.Π.Α.

Τα μεγαλύτερα προβλήματα παρουσιάζονται στις Η.Π.Α. λόγω της συνεχιζόμενης υπερχρέωσης των Πολιτών τους – αφού οι ονομαστικές αμοιβές τους αυξήθηκαν κατά 3,5% σε σχέση με το 2008, ενώ η κατανάλωση τους κατά 25%. Το αποτέλεσμα είναι μία ανάπτυξη βασισμένη σε δανεικά χρήματα, η οποία κάποια στιγμή θα καταρρεύσει – ενώ ο Πίνακας ΙΙ που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικός.

.

Πίνακας ΙΙ: Βασικά οικονομικά μεγέθη των Η.Π.Α. σε δολάρια, σύγκριση 2008 με 2015

Μεγέθη	2008 (30.09)	2015 (προβλέψεις)	Αλλαγή σε %
Δημόσιο χρέος	10.000 δις	18.155 δις  (02/15)	+82,0%
Ισολογισμός Fed	800 δις	4.414 δις	+550,0%
Καταναλωτικά δάνεια	2.700 δις	3.384 δις (04/15)	+25,3%
Φοιτητικά δάνεια	577 δις	1.360 δις (04/15)	+135,0%
Δάνεια αυτοκινήτων	780 δις	972 δις (04/15)	+24,6%
Ενυπόθηκα δάνεια	14.738 δις	13.463 δις (03/15)	-8,7%
Κουπόνια τροφίμων	31 εκ. άνθρωποι	45,6 εκ. άνθρωποι	+47,0%
ΑΕΠ	14.843 δις	17.693 δις (03/15)	+19,2%

.

Όπως φαίνεται από τον παραπάνω πίνακα, μόνο τα ενυπόθηκα δάνεια, τα οποία προκάλεσαν την κρίση του 2008 μειώθηκαν – έχοντας όμως σχεδόν επανέλθει στα προηγούμενα μεγέθη. Όλοι οι υπόλοιποι αριθμοί έχουν αυξηθεί τρομακτικά – γεγονός που σημαίνει ότι, τυχόν αύξηση των επιτοκίων εκ μέρους της Fed θα άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου.

.

Επίλογος

Με κριτήριο την ισχύ της Ευρωζώνης, τους κινδύνους που εμπεριέχει πλέον το ευρώ για το δολάριο, όπως επίσης η ισχυροποίηση της Γερμανίας, είναι λογικό να επιδιώκουν οι Η.Π.Α. να δημιουργήσουν προβλήματα – τοποθετώντας την εναντίον της Ρωσίας μέσω της Ουκρανίας, με την επιβολή των κυρώσεων, προσπαθώντας να στρέψουν τη μία χώρα απέναντι στην άλλη με τη βοήθεια της κρίσης χρέους της Ελλάδας, της Ιταλίας κλπ., καθώς επίσης με την επίτευξη του οικονομικού ΝΑΤΟ που προωθούν (άρθρο).

Η καλύτερη στρατηγική εν προκειμένω είναι η γνωστή του «διαίρει και βασίλευε» – η οποία διευκολύνεται σε μεγάλο βαθμό από την πρόθεση της Γερμανίας να δημιουργήσει ένα τέταρτο Ράιχ, με οικονομικά μέσα.

Ο ρόλος του ΔΝΤ, καθώς επίσης της Ελλάδας, από αυτήν την οπτική γωνία, αποκτά μία εντελώς διαφορετική σημασία – ενώ δεν μπορεί παρά να είναι κανείς βέβαιος πως η υπερδύναμη θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεση της (άρθρο), ακόμη και τη μαζική εισβολή προσφύγων στην Ευρώπη από το Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη.

Στο σημείο αυτό θα ήταν ίσως σκόπιμο να αναρωτηθεί κανείς τι θα συνέβαινε εάν το ευρώ πραγματικά κατέρρεε – εάν έπαυε να υπάρχει. Σύμφωνα με πολλούς, θα προκαλούταν εν πρώτοις ένα οικονομικό χάος, το οποίο θα πλήρωναν κυρίως τα αδύναμα οικονομικά στρώματα.

Στη συνέχεια, η Ευρώπη θα μετατρεπόταν σε ένα εύκολο θήραμα των μεγάλων δυνάμεων, ειδικά των Η.Π.Α. – ενώ η επιστροφή στα μικρά, εθνικά κράτη θα σήμαινε το τέλος του ευρωπαϊκού πολιτισμού, ο οποίος χρειάστηκε χιλιετίες για να δημιουργηθεί, του Κράτους Δικαίου, του κοινωνικού κράτους κοκ.

Ως εκ τούτου, αυτό είναι το θέμα που οφείλει να απασχολεί όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, ενώ είναι εύλογο να αντιμετωπίζεται με καχυποψία η αγγλοσαξονική σχολή – η οποία τάσσεται υπέρ της δραχμής, στο παράδειγμα της Ελλάδας.

Άλλωστε, το ευρώ είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα νόμισμα για την ήπειρο μας – γεγονός που δυστυχώς δεν καταλαβαίνουμε όλοι εμείς, οι οποίοι δεν βιώσαμε την καταστροφή των δύο παγκοσμίων πολέμων.

Παράλληλα, δεν κατανοούμε πόσο μικρές πιθανότητες έχει το κάθε ευρωπαϊκό κράτος να επιβιώσει μόνο του στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, ακόμη και η Γερμανία – έχοντας απέναντι του μεγαθήρια, όπως οι Η.Π.Α., η Κίνα και εν μέρει η Ρωσία, καθώς επίσης μία σειρά άλλων ανερχομένων δυνάμεων.

Analyst Team