ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Toυ ΣΤΑΘΗ ΛΕΟΥΤΣΑΚΟΥ*

Τρεις μήνες διαπραγμάτευσης και όλες οι κινήσεις των «θεσμών» δείχνουν με τον πιο σαφή τρόπο ότι Ε.Ε.-ΕΚΤ-ΔΝΤ δεν έχουν εγκαταλείψει την αρχική τους επιδίωξη, που εκδηλώθηκε από την επομένη των εκλογών και που δεν είναι άλλη από το να εξαναγκάσουν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να αναδιπλωθεί από τις φιλολαϊκές ριζοσπαστικές προγραμματικές της δεσμεύσεις και να προσαρμοστεί στα μνημονιακά πλαίσια.

Ο χρόνος που «προσέφερε» η ετεροβαρής συμφωνία της 20^ηςΦλεβάρη δεν δείχνει μέχρι τώρα να οδηγεί σε κανενός είδους επωφελή συμφωνία αλλά στην κλιμάκωση της επίθεσης εναντίον της χώρας και στη χρηματοδοτική ασφυξία έως ότου ολοκληρωθεί ο στραγγαλισμός του «θύματος», αν αυτό δεν παραδοθεί άνευ όρων.

Τόσο η υπό γερμανική κυριαρχία Ε.Ε., σε πλήρη σύμπνοια και συμπόρευση με την ΕΚΤ, όσο και οιΗΠΑ και το αμερικανοκίνητο ΔΝΤ, θέλουν να οδηγήσουν τη χώρα και τον ελληνικό λαό σε οικονομική και κοινωνική διάλυση. Όπλα τους «το μαρτύριο της σταγόνας» της ρευστότητας και η διακοπή της χρηματοδότησης, με την εκταμίευση του οποιουδήποτε ποσού να εξαρτάται από την «ολοκλήρωση της αξιολόγησης» δηλαδή την υλοποίηση των διαβόητων «μεταρρυθμίσεων» μνημονιακού χαρακτήρα στα εργασιακά, το ασφαλιστικό, τις ιδιωτικοποιήσεις κ.λπ.

Απροκάλυπτος πλέον στόχος των «θεσμών», που μιλούν στο όνομα των δανειστών, είναι η ακύρωση του αποτελέσματος των εκλογών της 25^ης Γενάρη και η διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο το δημοσίευμα των Financial Times στις 5 Απριλίου στο οποίο ανώνυμοι υψηλά ιστάμενοι αξιωματούχοι της Ε.Ε. νουθετούσαν την ελληνική κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό να αποβάλλουν τα ακραία στοιχεία με πρώτη την Αριστερή Πλατφόρμα και να προχωρήσουν σε συνεργασία με την μνημονιακή «Κεντροαριστερά», το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ. Το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ που πλανάται πάνω από την Ευρώπη και απειλεί τις κυρίαρχες ελίτ πρέπει να εξαφανισθεί και μαζί του να εξαφανισθεί η ελπίδα των εργαζομένων και των λαών της Ευρώπης για απαλλαγή από τον νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό.

Σε αυτή την οριακή συγκυρία, όπου οι εκβιασμοί, εντείνονται, η κυβέρνηση καλείται να μην κάνει βήμα πίσω από τις προγραμματικές της δεσμεύσεις και να πάρει από τον αντίπαλο την πρωτοβουλία των κινήσεων, για να είναι η ίδια που θα καθορίσει τους όρους της εξελισσόμενης σύγκρουσης στην κορύφωσή της. Ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά και το «ξεχείλωμα» των διαπραγματεύσεων βοηθάει μόνο την πλευρά των δανειστών, που συνεχίζουν την τακτική της οικονομικής ασφυξίας για να οδηγηθεί η κυβέρνηση, με εξαντλημένα τα ταμειακά αποθεματικά, σε άτακτη υποχώρηση και σε υποταγή.

Σε αυτές τις συνθήκες, το πρώτο που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση είναι να ενεργοποιήσει το πιο ισχυρό της όπλο που είναι η λαϊκή υποστήριξη. Να μιλήσει τη γλώσσα της αλήθειας στον ελληνικό λαό και η αλήθεια είναι ότι αμοιβαία επωφελής λύση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Η κυβέρνηση πρέπει να στείλει προς κάθε κατεύθυνση το μήνυμα ότι πρώτα και πάνω απ΄ όλα θέτει τιςλαϊκές ανάγκες και όχι την εξυπηρέτηση του χρέους, τους νεοφιλελεύθερους κανόνες της Ευρωζώνηςκαι τα συμφέροντα των δανειστών και αυτό αφορά και τους πόρους που θα προέλθουν από τη μεταφορά ταμειακών διαθέσιμων των φορέων του δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδας.

Απέναντι στο εκβιαστικό δίλημμα των δανειστών υποταγή ή οικονομικό στραγγαλισμό, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προετοιμάσει τους εργαζόμενους και το λαό για τη μεγάλη ταξική αναμέτρηση με τις εγχώριες και ξένες πολιτικές – οικονομικές ελίτ.

Η άμεση επεξεργασία και προβολή εναλλακτικών λύσεων στη χρηματοδότηση της Ε.Ε.-ΕΚΤ-ΔΝΤ μπορεί να σπάσει το φόβο που καλλιεργείται συστηματικά εδώ και πέντε χρόνια από το εγχώριο και ευρωπαϊκό κατεστημένο και την προπαγάνδα του ότι δήθεν δεν υπάρχει ζωή για τη χώρα στο ενδεχόμενο ρήξης με τους κυρίαρχους κύκλους της Ευρωζώνης, που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα και στην έξοδο από αυτήν.

Μια τέτοια, όμως, εξέλιξη, την οποία χρησιμοποιούν ως «μπαμπούλα» για να διατηρούν την επικυριαρχία τους συνιστά πρωτίστως απειλή για τους ίδιους και το σαθρό ακραία νεοφιλελεύθερο οικοδόμημά τους, και όχι για τον ελληνικό λαό. Αντίθετα, αν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υλοποιηθεί μέσα στο ασφυκτικό και εχθρικό πλαίσιο της Ευρωζώνης και εφόσον δεν υλοποιηθούν άμεσες και ριζικές αλλαγές στο χαρακτήρα της Ευρωζώνης – εξέλιξη που δε φαίνεται πραγματοποιήσιμη – τότε όλα τα ενδεχόμενα πρέπει να είναι ανοικτά. Η συντεταγμένη νομισματική αλλαγή, ενταγμένη στο συνολικό προοδευτικό ανορθωτικό πρόγραμμα, συνιστά επιλογή που δεν είναι η συντέλεια του κόσμου, όπως διατείνονται οι κυρίαρχοι κύκλοι και την οποία πρέπει να έχει στο οπλοστάσιό του ο ΣΥΡΙΖΑ και εφ’ όσον χρειαστεί, να είναι έτοιμος να την υλοποιήσει, προκειμένου να αντιμετωπίσει εκβιασμούς και απειλητικά διλήμματα.