Ο Νίκος Ρωμανός δεν είναι μόνος

Ηπερίπτωση του Νίκου Ρωμανού είναι γνωστή:

Καταδικάστηκε για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, αφού πρώτα βασανίστηκε απο ένστολα γουρούνια στο χοιροστάσιο της Βέροιας, οδηγήθηκε στη φυλακή, έδωσε εξετάσεις, πέρασε σε μία σχολή, αρνήθηκε τις υποκριτικές βραβεύσεις απο τους λακέδες του κράτους και...

το μόνο που ζητάει είναι να έχει τη δυνατότητα να σπουδάσει στη σχολή που πέρασε.

Σύμφωνα με το φάντασμα της δημοκρατίας οι κρατούμενοι έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν. Δεν το λέμε εμείς, δεν το λένε οι θεωρητικοί της αναρχίας, ούτε οι φίλοι του Ρωμανού. Το λένε οι νόμοι τους, που, άσχετα αν κάποιοι τους σέβονται και τους αναγνωρίζουν, υποτίθεται ότι ισχύουν για όλους. Το έχουμε ξαναγράψει και στο παρελθόν, γίνεται ακόμα πιο εμφανές σήμερα: Οι δημοκράτες δεν αντέχουν τη δημοκρατία. Θέλουν μία επιλεκτική δημοκρατία όπου μόνο όσοι αποδέχονται την εξουσία και την υπηρετούν (π.χ. σιχαμένοι νοικοκυραίοι, μπάτσοι, δικαστές, πολιτικοί, επιχειρηματίες, ρουφιάνοι) θα έχουν το δικαίωμα της ίσης μεταχείρισης. 

Οι δημοκράτες δεν αντέχουν τη δημοκρατία. Η προφυλάκιση, αυτός ο μεσαιωνικός θεσμός, εφαρμόζεται σπάνια στην Ευρώπη και διαρκεί μέχρι, το πολύ, ένα χρόνο. Στην Ελλάδα εφαρμόζεται συνέχεια σαν προκαταβολική τιμωρία από τους εντιμότατους δικαστές και φτάνει τους 18 μήνες. Οι δημοκράτες δεν αρκούνται σε αυτό. Θέλουν σε ειδικές περιπτώσεις (π.χ. Μαζιώτης, Ρούπα) να διαρκεί η προφυλάκιση καμιά πενταετία. Βγάζουν σπυριά με αυτούς που αντιστέκονται γιατί τους θυμίζουν πόσοι σάπιοι και ξεφτιλισμένοι είναι οι ίδιοι. Τους καταλαβαίνουμε απόλυτα.

Ο Νίκος Ρωμανός κάνει απεργία πείνας και η ζωή του είναι σε κίνδυνο. Το μόνο που διεκδικεί είναι το αυτονόητο: Να μπορεί να σπουδάσει. Βέβαια, στη χώρα όπου το παρακράτος έγινε κράτος είναι κάπως δύσκολο να εξηγήσεις ακόμα και τα αυτονόητα. Για αυτό η Ελλάδα έχει τις πιο γεμάτες φυλακές στην Ευρώπη, την πιο αυστηρή νομοθεσία και το μεγαλύτερο ποσοστό σε ισοβίτες κρατούμενους. Γιατί οι πολίτες και οι πολιτικοί της είναι οπαδοί του σκοταδισμού και βλέπουν το κράτος σαν το μεγάλο εκδικητή που οφείλει να εξοντώνει συστηματικά τους εχθρούς του.

Οι δημοκράτες δεν αντέχουν τη δημοκρατία. Μαλιστα, έχουν και επιχειρήματα για αυτό: "Πως γίνεται ένας αναρχικός, δηλαδή ένα άτομο που δεν αναγνωρίζει τους νόμους, να ζητάει την εφαρμογή των νόμων;". Τόσα χρόνια γεμάτα Μενεγάκη, Πάολα, MEGA, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έφεραν αποτέλεσμα και για αυτό ψάχνουμε τη λογική με το σταγονόμετρο. Δηλαδή ο Ρωμανός σύμφωνα με ποιο νομικό δίκαιο καταδικάστηκε για τη ληστεία και είναι στη φυλακή; Ο νόμος που τον καταδίκασε είναι καλός, αλλά ο νόμος που του επιτρέπει να σπουδάσει είναι κακός; Οι νόμοι είναι για όλους, ναι ή όχι; Ισχύουν για όλους, ναι ή όχι; Αν εμείς δηλώσουμε δημόσια ότι μισούμε τους νόμους, δεν τους αποδεχόμαστε, τους κατ⓪υράμε και τους χ€ζουμε, πρέπει να γίνουμε έρμαιο του κάθε μ@λάκα και να ανεχτούμε τα πάντα;

Οι πιο "ψαγμένοι" δημοκράτες λένε κάτι άλλο: "Είναι αντιφατικό για έναν αναρχικό να ζητάει την εφαρμογή του νόμου". Ενώ το να γίνεται επιλεκτική χρήση του νόμου είναι λογικότατο, κάτι σαν το προπύργιο της δημοκρατίας και το θεμέλιο της ισότητας. Τα πράγματα είναι απλά: Ο Ρωμανός έχει όλο το δίκιο με το μέρος του. Ή θα του επιτραπεί το δικαίωμα στη μόρφωση, ή θα πεθάνει. Σε περίπτωση που συμβεί το δεύτερο θα πεθάνει και η Ελλάδα. Η επιλογή είναι δική σας. 

Αναρτήθηκε από Imf fu©k off