Μετά την αφασία, τι;

“Ο χαμένος χρόνος δεν βρίσκεται ποτέ ξανά”  

(Β. Φράνκλιν)

Ας υποθέσουμε πως τα όσα ξένοι και Έλληνες αναπαράγουν είναι αλήθεια. Κορυφαίοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι θέλησαν να μας τιμωρήσουν γιατί τους κοροϊδέψαμε. Δηλαδή όχι ακριβώς εμάς. Τους κυβερνώντες, πολιτικούς και οικονομικούς, που τόσα χρόνια τους κορόιδευαν. Κατά ένα περίεργο τρόπο, η τιμωρία δεν τους αγγίζει. Είναι φυσικό.

Αφού βρίσκονται ακόμα στην εξουσία, οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες, πως είναι δυνατόν να αφήσουν την τιμωρία να τους αγγίξει. Με ευκολία μεταβιβάζουν τις ευθύνες τους σε ολόκληρη την κοινωνία, αφού αυτή δείχνει να πετάει τη σκούφια της για α σηκώσει το βάρος.

Σήμερα έχουμε στην εξουσία, οικονομική και πολιτική, ανθρώπους που οι μισοί ευρωπαίοι κατηγορούν... 
γιατί τους εξαπάτησαν, και οι άλλοι μισοί δεν τους κατηγορούν επειδή δούλεψαν για λογαριασμό τους και συνεργάστηκαν μαζί τους.

Σε κάθε περίπτωση, από τη στιγμή που σχεδιάζουμε να παραμείνουμε σε ένα διεθνές περιβάλλον, η διατήρηση στην εξουσία ανθρώπους που ούτε εμείς, ούτε οι έξω δεν έχουμε πλέον έναν καλό λόγο για να τους πιστεύουμε, είναι τουλάχιστον αφελής.

Τα προβλήματα που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή είναι πλέον γνωστά, τόσο στους έξω όσο και στους μέσα.

Μπορεί να μην είναι γνωστοποιημένα από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, αλλά έχουν καταφέρει να βρουν μερικούς διαύλους επικοινωνίας με τη μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου. Ας είναι καλά τα social media και μερικοί δημοσιογράφοι με δουλειές που ήδη έχουν αφήσει ιστορία.

Όταν ο ξένος, ο επενδυτής, ο πολιτικός, ο πολίτης όπως κι εμείς, γνωρίζει πως ο Μπόμπολας είναι ένας από αυτούς που έφαγαν με χρυσά κουτάλια, και παρόλα αυτά συνεχίζει να απολαμβάνει το λουκούλλειο γεύμα της κρατικής ενίσχυσης, τι πιστεύεις πως μπορεί να σκέφτεται;

Ξέρω τι σκέφτεσαι εσύ. Όλοι το ίδιο σκεφτόμαστε. Φαντάζουν παντοδύναμοι από εδώ κάτω που τους κοιτάς.

Όμως, με βάση το αποτέλεσμα, τι μπορεί να σκέφτεται ο πολίτης μιας τρίτης χώρας; Και γιατί να δείξει την αλληλεγγύη του; Για να διαιωνίζεται το ίδιο καθεστώς;

Στη θέση του ονόματος του Μπόμπολα μπορούν να μπουν δεκάδες ονόματα που καταδυναστεύουν τη ζωή του τόπου. Εκδότες, εργολάβοι, τραπεζίτες, καναλάρχες.

Όσοι κατέχουν τον οικονομικό και τον πολιτικό έλεγχο, εάν δεν αμφισβητηθούν, καμία κυβέρνηση δεν θα καταφέρει τίποτα.

Άντε και αύριο βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και κλείνει τα διόδια. Ή πιάνει έναν ποινικό πρόεδρο ομάδας ποδοσφαίρου.

Πως θα αντιδράσουν τα κανάλια; Οι εφημερίδες; Οι τράπεζες; Οι κατασκευαστικές; Οι πολυεθνικές;

Τι όπλα θα χρησιμοποιήσουν και σε τι επίπεδα θα δοθεί η μάχη;

Πιστεύει κανένας πως θα πετύχει κάτι τέτοιο εάν όλοι μαζί δεν αμφισβητήσουμε το στάτους που εξουσιάζει τον τόπο;

Σήμερα, έχουν περάσει 4,5 χρόνια από την υπαγωγή στο ΔΝΤ ενώ λεφτά υπήρχαν. Έχουν περάσει 7-8 χρόνια από το ξέσπασμα της ύφεσης, την ώρα που ολόκληρη η χώρα χόρευε ακόμα συρτάκι στις τελετές λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο ΟΑΚΑ.

Πήραμε το χρόνο μας. Περάσαμε μία τεράστια φάση άρνησης, αφασίας, αδιαφορίας, πειραματισμών, μηδενισμού.

Μετά την αφασία, τι;

Από Ρεμπελίσκος