Η δημοκρατία και η… ασπίδα της

Ποιο είναι το κράτος;

«Το κράτος είστε εσείς!» είχε πει, απευθυνόμενος στην αστυνομική ηγεσία, ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Έτσι, λοιπόν, μάθαμε ποιο είναι το κράτος. Η αστυνομία.

Και τι κάνει η αστυνομία;

«Ο Έλληνας αστυνομικός είναι η ασπίδα του απλού πολίτη, η ασπίδα της κοινωνίας μας και τελικά η ασπίδα της δημοκρατίας μας!», δήλωσε πριν λίγες μέρες, στο ίδιο ακροατήριο, ο νυν πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς.

Έτσι, μάθαμε και τι κάνει η αστυνομία. Είναι η ασπίδα μας.

Υπάρχει όμως μια ακόμη απορία. Είναι τελικά αυτό το κράτος

και αυτή η αστυνομία το ίδιο για όλους;

Η απάντηση θα μπορούσε να είναι το περιστατικό που συνέβη πριν λίγες μέρες κατά το οποίο αστυνομικοί άσκησαν βια σε βάρος ενός εργαζόμενου που διεκδικούσε τα δεδουλευμένα από τον εργοδότη του. Οι αστυνομικοί, η «ασπίδα του απλού πολίτη και της κοινωνίας», έσπευσαν και εξήγησαν στον διαμαρτυρόμενο εργαζόμενο τι εστί δημοκρατία και ποιο είναι το κράτος στο οποίο ζει, εργάζεται και μένει απλήρωτος…

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό και επομένως είναι άδικο να καταλήγουμε σε γενικευμένα συμπεράσματα.

Και, ασφαλώς, η επίκληση του παραδείγματος δεν αφορά στα πρόσωπα, αλλά στην αντίληψη που επικρατεί στο χώρο των σωμάτων καταστολής και τον ταξικό χαρακτήρα αυτών των σωμάτων.

Γιατί το συγκεκριμένο περιστατικό δεν μπορεί να αποσπαστεί από τη γενική εικόνα των αστυνομικών επιχειρήσεων εναντίον των καθαριστριών, των ναυτεργατών, των αγροτών, των απεργών της Χαλυβουργίας, των κατοίκων στις Σκουριές, στην Κερατέα και πάει λέγοντας…

Πως δεν μπορεί το συγκεκριμένο περιστατικό να θεωρηθεί άσχετο με την καταγγελία που έγινε για τα όσα συμβαίνουν στη Σχολή Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας, όπου κατά τη διάρκεια συζήτησης, ένας δόκιμος είπε, καταχειροκροτούμενος από τους συμφοιτητές του: «Μα, είµαστε φασίστες. Και είμαστε περήφανοι που είμαστε φασίστες. Υπάρχει κανένα πρόβλημα;»!

Και δύο λόγια για τα περί «ασπίδας της κοινωνίας και της δημοκρατίας».

Τη μόνη ασπίδα που βλέπουν οι εργαζόμενοι είναι η ασπίδα των ΜΑΤ και τη βλέπουν στραμμένη προς το μέρος τους, όχι για να τους προστατέψει αλλά για να προστατέψει τους εργοδότες, τα κέρδη τους, τα συμφέροντα τους και την πολιτική που τα υπηρετεί.