Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα!..

Έχουμε ξαναπεί πως το blog λόγω του παλιού, αμαρτωλού, κομματικού του παρελθόντος,
     ..διατηρεί κάποιες φιλίες και λυκοφιλίες, οι οποίες του παρέχουν εκτός από ατέλειωτες ώρες τσακωμών και εκνευρισμού, και κάποια πρόσβαση σε πληροφορίες που ως τώρα κατά τεκμήριο επαληθεύονται.

     Μία απ' αυτές τις πληροφορίες που έφτασε στ' αυτιά του χθες είναι αυτή που λέει, από εντελώςεπίσημα (πιό επίσημα πεθαίνεις!) χείλη, 
     ..ότι το φθινόπωρο θα βρεθούμε...

σε επίσημη χρεοκοπία!

     Αυτό δηλαδή που θα έπρεπε να είχε γίνει από την άνοιξη του 2010, όταν ο απερίγραπτος εκείνος (και απερίγραπτα πουλημένος) Μεγάλος Ηλίθιος μας έριχνε στον καιάδα των μνημονίων.

     Τέσσερα χρόνια από τότε η οικονομία μας σίγουρα θα είχε περάσει στην (πραγματική) ανάκαμψη, το χρέος της χώρας θα ήταν λιγότερο ή περισσότερο ''βιώσιμο'' κι όχι αβίωτο όπως είναι σήμερα (μαζί με τις αβίωτες ζωές μας), και το σπουδαιότερο:

     ..θα είχε εξυγιανθεί το τραπεζικό σύστημα και θα είχε γίνει στήριγμα της οικονομίας και όχι βδέλλαπου ρουφάει το αίμα των πολιτών, των επιχειρήσεων και του κράτους.

     Όμως οι τράπεζες ήταν η πραγματική αιτία που τότε αντί να κηρύξουμε πτώχευση και στάση πληρωμών πέσαμε στα νύχια της τρόϊκας.

     Τίς τράπεζες ήθελαν να διασώσουν και να φορτώσουν τις ζημιές και τις υποχρεώσεις τους στις πλάτες του λαού. Και το έκαναν.

     Τώρα, τέσσερα χρόνια μετά, και με τις τράπεζες επαναχρηματοδοτημένες με χρεώστη τον ελληνικό λαό, καθόλου δεν τους ενδιαφέρει πιά αν θα χρεοκοπήσουμε άτακτα ή συγκροτημένα.

     Έχουν ήδη δέσει τον γάϊδαρό τους και το κράτος με μνημόνια και συμβάσεις πεντηκονταετίας!

    Ή, έτσι νομίζουν!

     Γιατί ο πραγματικά  ''έτερος των συμβαλλομένων'' που είναι ο ελληνικός λαός και όχι οι δωσιλογικές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, ούτε ρωτήθηκε ούτε συμφωνεί με όλα αυτά.

     Και είναι πολύ εύκολο σε μία ανεξέλεγκτη και ανώμαλη κατάσταση όπως είναι η χρεοκοπία, και με έναν ηγέτη και κυβέρνηση Ελληνική και φιλολαϊκή,

     ..να αμφισβητηθούν έμπρακτα οι υπογραφές και οι δεσμεύσεις των εθνικών μειοδοτών.

     Έτσι κι αλλοιώς, και σ' αυτή την περίπτωση, ό,τι είναι να χαθεί θα έχει ήδη χαθεί με την χρεοκοπία.

     Όταν θα φτάσει λοιπόν εκείνη η ώρα των εκφοβισμών και των εκβιασμών, ας μην φοβηθούμε, ας μην πέσουμε άλλη μιά φορά στην παγίδα, ας μη μας φοβίσουν τα λόγια. Οι πράξεις τους είναι ήδη χειρότερες!

     Και ίσως αυτός ο μπαμπούλας με τον οποίο θα επιχειρήσουν να μας τρομοκρατήσουν, να είναι η μία και μοναδική λύση στην αδιέξοδη σημερινή κατάσταση. 

     Ο πνιγμένος την βροχή δεν την φοβάται!

     Κι ο απελπισμένος, επίσης!..

Από Ουδέν Σχόλιον