Μετά τις επόμενες εκλογές

του Τάσου Τέλλογλου
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εχει κάνει λάθη και να μην εχει πρόγραμμα, όμως δεν παύει να είναι η άφθαρτη πολιτική δύναμη και με ένα επιχείρημα που είναι σημαντικό για μία μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων ότι δεν θα «σώσει το καταρρέον πολιτικό σύστημα». Μπορεί όμως αυτό το κεφάλαιο να εξανεμιστεί όσο γρήγορα συγκεντρώθηκε.

Ο κ. Τσίπρας αναγνώρισε πρίν από τις εκλογές ότι σαν κοινωνία δεν μπορούμε να γυρίσουμε στην πρό του 2008 κατάσταση. Θα ξαναδοθούν πίσω οι συντάξεις σε αυτούς που δεν τις δικαιούνται; Θα μείνουν ανοικτές υπηρεσίες που δεν προσφερουν το παραμικρό (ΑΓΡΟΓΗ, Πολιτιστική Πρωτεύουσα –Θεσσαλονίκη), θα μείνουν οι εκπαιδευτικοί, ιδρύματα και σχολεία χωρίς αξιολόγηση και δημόσιοι υπάλληλοι ατιμώρητοι στο «κουκούλι των υπηρεσιακών συμβουλίων»; Θα συνεχίσουν να βγάζουν δικαστές αποφάσεις σε 9 χρόνια; Οι εφορίες να μην δουελύουν και να μην εισπράττουν; Οι έχοντες και κατέχοντες (και ακίνητη και κυρίως ακίνητη περιουσία) να μην πληρώνουν με βάση τη μεγάλη περιουσία τους; Να μένουν ανοιχτές επιχειρήσεις που αδιαφορούν για καταβολή εισφορών και φόρων;

Ο κ. Τσίπρας είπε χθές ότι δεν θα επιτρέψει στην κα Μέρκελ να μετατρέψει την Ελλάδα σε Σπιναλόγκα της Ευρώπης. Το 2008 φαίνεται ότι η Ελλάδα που εξήγαγε μόλις το 10% όσων παρήγαγε δεν ήταν Σπιναλόγκα επειδή μπορούσε να δανείζεται 50 δις τον χρόνο με ΑΕΠ 240 δις και με επιτόκιο 3%. Όταν άρχισε να μην μπορεί να δανείζεται, τότε η Ευρώπη ήλθε να μας δανείσει.

Με κάποιους όρους. Μετρήσιμους όρους. Μπορεί να «μετρήσει» η αριστερά αφού δεν απορρίπτει την ανάγκη δανείου και δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές μία κυβέρνησή της; Ή θεωρεί τοκογλυφικό να μας δανείζει η Ιταλία με 2% όταν η ίδια δανείζεται με 6%;

Ο ΣΥΡΙΖΑ  δεν απορρίπτει την ανάγκη δανεισμού καθώς δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν αμέσως τα πρωτογενή ελλείμματα, με βάση την εφαρμογή του δεύτερου «κακού» μνημονίου, κάπου 1,5 δις. Ο κ. Τσίπρας δεν απορρίπτει την επιστροφή στη δραχμή αν το επιλέξει η Μέρκελ σε μία επιλογή που χαρακτηρίζει αυτοκαταστροφική και θα οδηγούσε, σύμφωνα με τη συνεντευξή του στο ΑΠΕ, σε διάσπαση του ευρώ. Ο κ. Τσίπρας ποντάρει στο ότι θα μπορούσε να «πιέσει» με έναν μαγικό τρόπο την γερμανίδα καγκελλάριο, με το «οπλο της καταστροφής», αλλά το όπλο της «καταστροφής του ευρώ» αφορά λιγότερο την Γερμανία και περισσότερο τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, τους φυσικούς μας συμμάχους.

Όμως όπως ο κ. Τσίπρας, έτσι και η κα Μέρκελ έχει ψηφοφόρους. Αυτοί φορολογούνται για να πληρώνονται οι χώρες που εχουν μπεί στις «προστατευτικές ομπρέλλες». Η κα Μέρκελ, ο κ. Ολάντ, ο κ. Μόντι και οι άλλοι θα πρέπει να εξασφαλίσουν ότι τα χρήματά αυτά θα τους επιστραφούν. Ασφαλώς δεν είναι το «μπαταξιλίκι» η πολιτική στάση που προκρίνει η αριστερά. Αν οι δανειστές μας επιμείνουν –και θα επιμείνουν διότι η συμφωνία για το κούρεμα εχει εγκριθεί από τα κοινοβούλιά της και μόνο να συμπληρωθεί μπορεί και όχι να «ξαναγραφεί»- είναι πιθανόν ο ΣΥΡΙΖΑ να πρέπει να διαχειρισθεί τη «μετάβαση» προς τη δραχμή. Η χώρα θα συνεχίσει να εξαρτάται από την Ευρώπη για να μην βουλιάξει στο χάος διότι δεν παράγει το παραμικρό.

Το περιβάλλον της «δραχμής» θα είναι πολύ πιο δύσκολο για την εφαρμογή της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ από εκείνη του ευρώ. Αν γίνουν εκλογές στις 17 Ιουνίου το πιθανότερο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα διεκδικήσει την πρώτη θέση. Αλλά για να εφαρμόσει ποια πολιτική; Με ποιους συμμάχους; Όχι μόνο μέσα στη χώρα αλλά και έξω από αυτήν. Ο κ. Πρόντι δεν κυβερνάει πιά και κανένα από τα ιδεολογικά συγγενή προς τον ΣΥΡΙΖΑ κόμματα δεν κυβερνάει στην Ευρώπη. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.