Όταν στα είκοσι χρόνια μου, είχα την τύχη να διαπιστευτώ στη Βουλή από την μικρή εφημερίδα στην οποία εργαζόμουν, θυμάμαι ένα παλιό συνάδελφο που τώρα έχει συνταξιοδοτηθεί να μου λέει: «Μικρέ, να έχεις πάντα στο νου σου πώς όταν ένας βουλευτης εκλέγεται τρία πράγματα έχει στο μυαλό του. Πρώτον, την επανεκλογή του, δεύτερον , την επανεκλογή του και τρίτον ... την επανεκλογή του».
Είχα θεωρήσει υπερβολικό αυτό που άκουσα αλλά στην πορεία του χρόνου διαπίστωσα ότι μέσα στην υπερβολή του έκρυβε μεγάλη δόση αλήθειας. Οι περιπτώσεις βουλευτών που εγκατέλειψαν το αξίωμα τους όταν χρειάστηκε να αντιπαρατεθούν με τη συνείδηση τους υπήρχαν και υπάρχουν αλλά , κατά την άποψη μου, αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τις πολιτικές ηγεσίες και αυτές τις μέρες το βιώνουμε σε όλη του την μεγαλοπρέπεια. Οι πολιτικοί αρχηγοί μπαινοβγαίνουν στο Προεδρικό Μέγαρο έχοντας στο μυαλό τους ως πρώτο διακύβευμα το εκλογικό τους ποσοστό.
Επικαλούνται τη συνείδηση και το καθήκον τους όμως άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο , λειτουργούν με βάση το αποτέλεσμα της 6ης Μάιου, τις δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν και την πιθανότητα νέων εκλογών.
Ειδικά μάλιστα το ενδεχόμενο να κριθούν ξανά από τους πολίτες στις 17 Ιουνίου, έχει κάνει τους ηγέτες των κομμάτων να σκέφτονται έχοντας ως βασική προτεραιότητα την κάλπη που μάλλον έρχεται .
Ο Αλέξης Τσίπρας που ελπίζει να δει το 16,7% να εκτοξεύεται ψηλότερα, ο Αντώνης Σαμαράς που προσδοκά συσπείρωση της Κεντροδεξιάς για «μέτωπο» εναντίον της Αριστεράς, ο Βαγγελης Βενιζέλος που λέει ευθέως ότι δεν θα πάρει κι άλλο κόστος επιπλέον αυτού που ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα δυόμισι χρόνια,. Κι ακόμα ο Φώτης Κουβέλης ο οποίος φοβάται μην «καταπιεί» το κόμμα του ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Πάνος Καμμένος που σκέφτεται ότι μπορεί η πόλωση να διώξει κόσμο από τους Ανεξάρτητους Έλληνες προς το μητρικό κόμμα της ΝΔ, το ΚΚΕ που βλέπει τα δημοσκοπικά ποσοστά του να πέφτουν , όπως και η Χρυσή Αυγή...
Όλοι, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, με τη σκέψη στα εκλογικά ποσοστά. Κι ας φωνάζει ο Κάρολος Παπούλιας ότι υπάρχει κίνδυνος κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος ... Κι ας μας προειδοποιούν οι Ευρωπαίοι ότι μπορούν να ζήσουν και χωρίς εμάς...
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουν ίσως κάποιο θάμα που φοβάμαι πως δεν θα έρθει ποτέ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.