Ισπανία: Πολύ μεγάλη για να χρεοκοπήσει... αλλά και πολύ μεγάλη για να σωθεί

Για ακόμη μία φορά οι αναλυτές έχουν βρεθεί διχασμένοι για το μέλλον της Ευρώπης μετά την προσφυγή της Πορτογαλίας στο μηχανισμό. Υπάρχει η μερίδα των αναλυτών που είδε την αίτηση της Πορτογαλίας για βοήθεια ως αρχή του τέλους της κρίσης, και υπάρχει και η μερίδα των αναλυτών που απλώς υποδέχτηκε το γεγονός ενός σήριαλ που θα οδηγήσει στην κατάρρευση της ζώνης.

Αν και ως ορόσημο είχε τεθεί η Πορτογαλία, ωστόσο, το κέντρο βάρους μετατοπίζεται στην Ισπανία, η οποία αποτελεί και την περισσότερο εύθραυστη οικονομία της πρώτης πεντάδας των ευρωπαϊκών οικονομιών. Εάν συμβεί μία αρνητική εξέλιξη και η Ισπανία ακολουθήσει το δρόμο της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και εσχάτως της Πορτογαλίας, τότε οι απόψεις συμφωνούν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα καταφέρει να τη σώσει. Αν η Ισπανία φτάσει κοντά στην κατάρρευση τότε τα χρήματα που θα απαιτηθούν για τη διάσωσή της θα είναι τόσα πολλά που είναι αμφίβολο αν οι ισχυρότερες οικονομίες και κυρίως η Γερμανία θα είναι διατεθειμένες ή ικανές να συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα κεφάλαια.

Οι Ισπανοί από τη μεριά τους διακηρύττουν συνεχώς ότι η Μαδρίτη μπορεί να χρηματοδοτήσει «άνετα» τις ανάγκες της έως το τέλος του έτους, χάριν στα υψηλότερα από τα αναμενόμενα έσοδα και τη μείωση του ελλείμματος, που καλλιεργούν την αισιοδοξία ότι η χώρα δεν θα αντιμετωπίσει προβλήματα εμπιστοσύνης στις χρηματοοικονομικές αγορές.
Με βαθύ το χάσμα ανάμεσα στις διεθνούς εμβέλειας εμπορικές τράπεζες, όπως Santander και BBVA, και στα χρεωμένα, τοπικά ταμιευτήρια, ο τραπεζικός τομέας θα μπορούσε να προκαλέσει για την Ισπανία πρόβλημα αντίστοιχα σοβαρό με αυτό της Ιρλανδίας. Υπό αυτές τις συνθήκες, κάποιοι αναλυτές πιστεύουν ότι ένα πακέτο διάσωσης ύψους 100 δις ευρώ θα μπορούσε να βοηθήσει στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών -οι οποίες υπολογίζεται ότι έχουν έλλειμμα από 20 έως άνω των 100 δις ευρώ- και βεβαίως να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο τραπεζικό σύστημα. Οι ισπανικές τράπεζες αποταμίευσης cajas έχουν κληθεί να εντείνουν τις διαδικασίες αναδιάρθρωσης, προκειμένου η χώρα να μη συρθεί σε πακέτο διάσωσης τύπου Ιρλανδίας. Από το Μάρτιο τους δόθηκε η πρόσβαση σε κρατικό ταμείο στήριξης, ενώ ο χρονικός ορίζοντας για το σκοπό αυτό λήγει το Σεπτέμβριο.
Μολονότι επομένως οι φημολογίες για πιθανή προσφυγή της Ισπανίας στο μηχανισμό διάσωσης έχουν υποχωρήσει, η μεταβλητότητα παραμένει υψηλή και η νευρικότητα έντονη, με ορισμένους αναλυτές να εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Μαδρίτη θα πρέπει να ζητήσει τώρα έκτακτη χρηματοδότηση προκειμένου να αποτρέψει νέο «κύμα» επιθέσεων στο κρατικό χρέος της.
Οιοδήποτε σημάδι αδυναμίας απόφασης, είτε από την ισπανική κυβέρνηση είτε από τους ηγέτες της Ευρωζώνης για την ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) και γενικότερα την αντιμετώπιση της κρίσης, θα μπορούσε να πυροδοτήσει νέο γύρο ρευστοποιήσεων ισπανικού χρέους.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις, ένα πλήρες πακέτο διάσωσης αντίστοιχο με αυτό που δόθηκε στην Ελλάδα και στην Ιρλανδία θα ξεπερνούσε για την Ισπανία τα 400 δις ευρώ, ποσό που θα υπερέβαινε τις δυνατότητες του EFSF. ##

Aνάμεσα στις προβλέψεις του zerohedege για το 2011 ήταν η ακόλουθη : Η Ισπανία θα είναι το επόμενο κυρίαρχο κράτος οφειλέτης μετά την Πορτογαλία, που θα πέσει θύμα της αγοράς. Αυτό θα συμβεί πριν από το τέλος του 1ου τριμήνου του 2011. Η δέσμη μέτρων για να διασωθεί θα υπερβαίνει τα $500 δις. Αυτό θα εξαντλήσει τους πόρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα υπάρξουν έντονες προσδοκίες στην αγορά, ότι η "μετάδοση της κρίσης" στη συνέχεια θα κινηθεί προς την Ιταλία. Αυτό δεν θα συμβεί στο 2011 (2012;) -

Αρκεί να εξετάσουμε αυτό το γράφημα via Mish’s Global Economic (κλικ) που δείχνει την έκθεση του χρέους της Ισπανίας στις ξένες τράπεζες, για να καταλάβουμε το μέγεθος της καταστροφής που έρχεται, αν οι προβλέψεις επαληθευτούν...