- Ποια είναι η κατάσταση που κληρονομήσαμε;
- Ποιο ήταν το αποτέλεσμα των εγκληματικών πολιτικών της κυβέρνησης Καραμανλή;
- Ποιος είναι ο κίνδυνος που είναι ιστορικό μας χρέος σήμερα να αποφύγουμε;
- Καλά, τα προβλήματα δεν τα γνωρίζαμε προεκλογικά;
- Γιατί δεν πήραμε τα μέτρα που ανακοινώσαμε σήμερα αμέσως μετά τις εκλογές Οκτωβρίου; (...)Ποια είναι η κατάσταση που κληρονομήσαμε;
Το δημόσιο χρέος της χώρας έφτασε το 2009 στα 300 δισ. ευρώ. Είναι πολύ πιο πάνω από το ετήσιο εθνικό εισόδημα που φτάνει στα 240 δισ. ευρώ.
Το δημόσιο φέτος πρέπει να βρει πάνω από 100 δισ. ευρώ για να χρηματοδοτήσει τις τακτικές δαπάνες, να πληρώσει τις συντάξεις, μισθούς. Από αυτά πρέπει να δανειστεί περίπου τα μισά.
Από το 2004 στο 2009, τα έσοδα αυξήθηκαν μόλις κατά 10 δισ. ευρώ ενώ οι πρωτογενείς δαπάνες αυξήθηκαν κατά 23 δισ. ευρώ.
Το δημοσιονομικό έλλειμμα εκτοξεύτηκε στα 30 δισ. ευρώ, στο 12,7% του ΑΕΠ, αντί για 6% που διαβεβαίωνε η κυβέρνηση της ΝΔ.
Το 52% των εσόδων πάει σε μισθούς και σε συντάξεις. Το αντίστοιχο ποσοστό το 2004 ήταν 45%.
Το 2004 για επιχορηγήσεις στα Ασφαλιστικά Ταμεία χρειάστηκε να καταβληθούν 6 δις, το 2009 έφτασε στο ποσό των 12 δις ευρώ.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα των εγκληματικών πολιτικών της κυβέρνησης Καραμανλή;
Η Ελλάδα «αδύναμος κρίκος» της Ευρωζώνης, το «πειραματόζωο» διεθνούς κερδοσκοπικού οργίου με στόχο το ευρώ.
Η Ελλάδα, με το που αποκαλύφθηκε, μετά τις εκλογές, η τραγική δημοσιονομική της κατάσταση, βρέθηκε στο επίκεντρο διεθνών κερδοσκοπικών πιέσεων που αφορούν και στη συναλλαγματική διαμάχη ευρώ - δολαρίου.Η εικόνα της Ελλάδας άρχισε να διασύρεται διεθνώς από επιτήδειους που για τους δικούς τους λόγους βρήκαν την ευκαιρία, μέσω του ελληνικού «αδύναμου κρίκου», να χτυπήσουν την ευρωζώνη. Οι απαράδεκτες προσβολές άγγιξαν ακόμη και τα όρια του ρατσισμού, άγγιξαν ακόμη και ιστορικά μας σύμβολα.
Η αναξιοπιστία στην οποία βύθισε η κυβέρνηση Καραμανλή την Ελλάδα έγινε και αφορμή να είναι αναξιόπιστη ακόμα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που απολογείται σήμερα για το τι δεν έκανε για να σταματήσει τον κατήφορο της ελληνικής οικονομίας.
Αποτέλεσμα: Σήμερα δανειζόμαστε σε διεθνείς αγορές που απλώς δεν μας πιστεύουν. Τόσο απλά. Και τώρα πια χρειαζόμαστε τη στήριξη των εταίρων μας που για να την παράσχουν θέλουν να πείσουν τους δικούς τους πολίτες -από τους οποίους ζητούν κι αυτοί θυσίες -ότι και οι Έλληνες κάνουν αυτά που πρέπει.
Ποιος είναι ο κίνδυνος που είναι ιστορικό μας χρέος σήμερα να αποφύγουμε;
Η χρεοκοπία και η απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας. Είναι εθνικό μας χρέος να σώσουμε την πατρίδα
Κάθε χρόνο δανειζόμαστε περίπου τα μισά από όσα δαπανούμε. Και κάθε χρόνο δαπανούμε όλο και περισσότερα, ενώ κάθε χρόνο εισπράττουμε όλο και λιγότερα ως ποσοστό του ΑΕΠ. Το αποτέλεσμα είναι οι δανειστές να μας ζητούν όλο και μεγαλύτερα επιτόκια, σε σημείο που ο δανεισμός να κινδυνεύει να γίνει απαγορευτικός.Σήμερα, όταν δανειζόμαστε 5 δισ. ευρώ, πληρώνουμε 750 εκ. ευρώ παραπάνω τόκους απ' ό,τι η Γερμανία.
Αν η χώρα μας δεν καταφέρει να δανειστεί με παρόμοιους όρους, με αυτούς που δανείζεται συνήθως μια χώρα της Ε.Ε., τότε οι συνέπειες θα είναι κάτι παραπάνω από καταστροφικές. Αυτό που μας απειλεί πρωταρχικά δεν είναι η ύφεση, αλλά κάτι ακόμα χειρότερο. Να βρεθούμε σε αδυναμία δανεισμού. Ασφυξία πληρωμών. Το κράτος δεν θα μπορέσει στο προσεχές μέλλον να καταβάλει μισθούς και συντάξεις. Το τραπεζικό σύστημα της χώρας μας θα στραγγίσει. Ο δανεισμός του κράτους θα γίνει απαγορευτικός. Κι αυτό θα συμπαρασύρει τα επιτόκια όλων των δανείων, τα στεγαστικά δάνεια, τα δάνεια των επιχειρήσεων, κάθε είδους ιδιωτικό δανεισμό.
Σε αυτή την περίπτωση δεν θα μιλάμε για αδυναμία καταβολής του 14ου , αλλά του 5ου και του 6ουμισθού...Σε αυτή την περίπτωση η απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, που συνεπάγεται η εξάρτηση μας με επαχθείς όρους από τους δανειστές μας, θα γίνει μόνιμη.
Και αυτό, εμείς, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε.
Καλά, τα προβλήματα δεν τα γνωρίζαμε προεκλογικά;
Γνωρίζαμε ότι έπρεπε να σταματήσουμε τον κατήφορο της χώρας για αυτό ζητούσαμε εκλογές από το Φεβρουάριο του 2009. Δεν γνωρίζαμε το μέγεθος της κατάρρευσης της οικονομίας, δεν γνωρίζαμε το μέγεθος διάλυσης του κράτους. Τα γνώριζε μόνο η κυβέρνηση Καραμανλή, που πήδηξε από το πλοίο λίγο πριν την ολική καταστροφή.Γνωρίζαμε προφανώς ότι η κατάσταση στην οικονομία είχε ξεφύγει τελείως. Γνωρίζαμε ότι το δημόσιο έλλειμμα μπορεί να προσέγγιζε το 10%. Για αυτό, ήδη από το Φεβρουάριο του 2009, ο Γιώργος Παπανδρέου ζητούσε εκλογές για να μπει τέλος στον κατήφορο της χώρας. Ο κ. Καραμανλής αρνήθηκε πεισματικά τις εκλογές για μήνες. Και εγκατέλειψαν τη χώρα, «πήδηξαν από το πλοίο», μόνο όταν βεβαιώθηκαν ότι πλέον η χώρα είχε φτάσει λίγο πριν την καταστροφή.
Δεν γνωρίζαμε ότι θα παραλαμβάναμε μία οικονομία στα όρια της χρεωκοπίας. Δεν γνωρίζαμε ότι το έλλειμμα θα έφτανε το 12,7%. Δεν γνωρίζαμε ότι ακόμη και στις 2 Οκτωβρίου η προηγούμενη κυβέρνηση έλεγε εγγράφως ψέματα στην Ε.Ε. για το ύψος του ελλείμματος. Δεν γνωρίζαμε το μέγεθος της αναξιοπιστίας στην οποία είχε οδηγήσει η προηγούμενη κυβέρνηση την Ελλάδα. Και κυρίως δεν γνωρίζαμε το πόσο διαλυμένο θα παραλαμβάναμε το κράτος: ένα κράτος παραλυμένο από την απίθανη σπατάλη, το ρουσφέτι, την αδιαφάνεια.
Γιατί δεν πήραμε τα μέτρα που ανακοινώσαμε σήμερα αμέσως μετά τις εκλογές Οκτωβρίου;
Πήραμε τις σωστές αποφάσεις, την κατάλληλη στιγμή
Πρώτον, γιατί δεν ζητήσαμε την ψήφο του Ελληνικού λαού για να επιβάλλουμε τέτοια μέτρα. Αυτά τα μέτρα δεν μας εκφράζουν. Δεν είναι επιλογή μας. Είναι αναγκαιότητα. Εμείς ζητήσαμε την ψήφο του Ελληνικού λαού για να χτυπήσουμε με ριζοσπαστικές τομές τη ρίζα του ελληνικού προβλήματος: το πελατειακό κράτος, που τιμωρεί τον ευσυνείδητο πολίτη και αφήνει στο απυρόβλητο τα «λαμόγια». Που δεν σέβεται αλλά σπαταλά τα χρήματα του Ελληνικού λαού. Κι αυτό κάναμε: πήραμε δύσκολες αποφάσεις για να αποκαταστήσουμε την αξιοκρατία στις προσλήψεις στο Δημόσιο, ξεκινήσαμε άμεσα το διάλογο για το ασφαλιστικό, πήραμε άμεσα μέτρα για την περικοπή της σπατάλης, παρουσιάσαμε τις βασικές αρχές του νέου φορολογικού νομοσχεδίου - μία πραγματική φορολογική επανάσταση που βάζει για πρώτη φορά στο στόχαστρο τον πλούτο που τόσα χρόνια φοροδιαφεύγει. Θα θέλαμε να είχαμε το χρόνο αυτά τα μέτρα να αποδώσουν. Και θα αποδώσουν. Αλλά αυτός ο χρόνος απλά δεν υπάρχει. Το διεθνές κερδοσκοπικό παιχνίδι εις βάρος της χώρας μας, δεν μας αφήνει κανένα περιθώριο. Δεύτερον, μέτρα πήραμε. Παρουσιάσαμε σε χρόνο ρεκόρ παρά τις άθλιες δημοσιονομικές συνθήκες, έναν Προϋπολογισμό και ένα Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης που έγιναν δεκτά με ευμενή σχόλια από τους εταίρους μας. Στις αρχές Φεβρουαρίου ανακοινώσαμε δέσμη επιπρόσθετων μέτρων, τα οποία επίσης χαιρετίστηκαν από όλους. Το διεθνές όμως κερδοσκοπικό όργιο σε βάρος της Ελλάδας με στόχο το ευρώ και η αναιμική αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν αρκετά για να παραμείνει η Ελλάδα στο στόχαστρο των διεθνών αγορών.
Τρίτον, γιατί μπροστά στο χάος που κληρονομήσαμε, το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνουμε ήταν να ακτινογραφήσουμε το μέγεθος του προβλήματος και κυρίως να πείσουμε τη διεθνή κοινότητα και τους ευρωπαίους εταίρους μας να μας ακούσουν. Δεν μας άκουγε κανείς, δεν εμπιστεύονταν τη χώρα μας κανείς. Και ο κίνδυνος ήταν τα σκληρότερα μέτρα να πηγαίνανε στο βρόντο. Εμείς το αντιστρέψαμε. Με μία χωρίς προηγούμενο διεθνή εκστρατεία στην ιστορία της χώρας από τον Πρωθυπουργό. Και ταυτόχρονα, βήμα-βήμα δώσαμε δείγματα της αποφασιστικότητάς μας να βάλουμε τάξη στο σπίτι μας, στην Ελλάδα.
Τώρα, πήραμε τις αναγκαίες αποφάσεις, στην κατάλληλη στιγμή. Κάναμε την σωστή κίνηση με τις αποφάσεις που πήραμε σήμερα. Σε περίπτωση που το κερδοσκοπικό όργιο σε βάρος της Ελλάδας δεν κοπάσει, είναι η σειρά της Ευρώπης να αναλάβει τις δικές της ευθύνες με πρωτοβουλίες που θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να δανειστεί με τους ίδιους όρους όπως κάθε χώρα της Ευρωζώνης.
Μήπως πληρώνουμε σήμερα την καθυστέρηση στις αποφάσεις όπως λέει η ΝΔ;
Λιποτάκτησαν, φυγομάχησαν και τώρα προκαλούν
Η ηγεσία της Ν.Δ. αντί να απολογείται για τις εγκληματικές πολιτικές οι οποίες οδήγησαν στη χώρα στο χείλος της καταστροφής, αντί να ζητήσει έστω μία συγνώμη που εγκατέλειψαν τη χώρα μόνο όταν βεβαιώθηκαν ότι η καταστροφή ήταν αναπόφευκτη , προκαλεί. Παραμένουν αμετανόητοι. Δεν μπορούν να δεχτούν αυτό που λέει όλη η Ελλάδα, όλη η διεθνής κοινότητα: Ότι πληρώνουμε σήμερα τα εγκλήματα της διακυβέρνησής τους. Ότι πληρώνουμε την αναξιοπιστία στην οποία μας βύθισαν ως χώρα. Όσο αρνούνται να παραδεχτούν αυτή την πραγματικότητα, τόσο το διαζύγιο από την ελληνική κοινή γνώμη θα γίνεται ολοένα πιο οριστικό.Λέει η ΝΔ ότι τον Οκτώβριο μετά τις εκλογές το κόστος δανεισμού της Ελλάδας ήταν χαμηλό. Προφανώς και ήταν χαμηλό αφού επί χρόνια ολόκληρα, ακόμη και εγγράφως δύο μέρες πριν τις εκλογές έλεγαν εγκληματικά ψέματα για την κατάσταση της οικονομίας. Και τώρα υποκρίνονται πως δεν καταλαβαίνουν. Αλλά από αυτούς που λιποτάκτησαν μπροστά στα προβλήματα, που να περιμένεις να δώσουν έστω και τώρα, δείγματα θάρρους...
Λεφτά, τελικά, υπάρχουν;
Φυσικά και υπάρχουν. Το πρόβλημα όμως είναι ότι όπως είναι σήμερα το σύστημα δεν εντοπίζει τον πλούτο εκεί που πραγματικά υπάρχει και δεν αντιμετωπίζει την σπατάλη στην πηγή της. Αποτέλεσμα; Κάθε φορά που προκύπτει έκτακτη ανάγκη τα βάρη τα επωμίζονται οι ίδιοι και οι ίδιοι.Αυτή την κατάσταση θα την ανατρέψουμε. Με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο - επανάσταση που προωθούμε, για πρώτη φορά φορολογείται δίκαια ο πλούτος, οι έχοντες και οι κατέχοντες: η μεγάλη ακίνητη περιουσία, οι off-shore, οι μεγαλομέτοχοι. Για πρώτη φορά κάθε πολίτης θα πρέπει να δικαιολογεί με το εισόδημά του τα περιουσιακά του στοιχεία. Και με τις άλλες πολιτικές που ήδη υλοποιούμε, για πρώτη φορά μπαίνουν τέτοιοι κανόνες αξιοκρατίας και ελέγχου στις προσλήψεις στο Δημόσιο, για πρώτη φορά μπαίνει τόσο σκληρό μαχαίρι στην κρατική σπατάλη, όπως π.χ. στα κρατικά αυτοκίνητα και τις δαπάνες των νοσοκομείων.
Επαναλαμβάνουμε: Θα θέλαμε να είχαμε το χρόνο αυτά τα μέτρα να αποδώσουν. Και θα αποδώσουν. Αλλά αυτός ο χρόνος απλά δεν υπάρχει. Το διεθνές κερδοσκοπικό παιχνίδι εις βάρος της χώρας μας, δεν μας αφήνει κανένα περιθώριο.
Πρέπει τώρα να πάρουμε όλες τις αναγκαίες αποφάσεις, για να κερδίσουμε χρόνο, να αλλάξουμε το σύστημα για να μην χρειαστεί ποτέ ξανά τα βάρη να τα επωμιστούν οι «συνήθεις ύποπτοι».
Η ιστορική μας ευθύνη, το εθνικό μας χρέος: η σωτηρία της πατρίδα μας
Βρισκόμαστε σε πόλεμο. Δεν πρόκειται να αφήσουμε τη χώρα να βουλιάξει, όποιο κι αν είναι το πρόσκαιρο κόστος. Καλούμε όλο τον Ελληνισμό σε αυτή την προσπάθεια. Να παλέψουμε για το σπίτι μας.
1. Βρισκόμαστε σήμερα σε κατάσταση πολέμου απέναντι στα αρνητικά σενάρια για την πατρίδα μας. Η ευθύνη που μου αναλογεί και μας αναλογεί δεν έχει προηγούμενο στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
2. Δεν πρόκειται να αφήσουμε τη χώρα να βουλιάξει. Όποιο και αν είναι το πρόσκαιρο κόστος, όποιες και αν είναι οι αντιδράσεις, ό,τι και αν πρέπει να αποφασίσουμε, όσο δύσκολες και αν είναι οι αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε.
3. Καλώ όλo τον Ελληνισμό να συμβάλει στην προσπάθεια που κάνουμε, για να σώσουμε την πατρίδα μας και να βάλουμε τα θεμέλια για τη δημιουργία της Ελλάδας που μας αξίζει.
Καλώ όλους να παλέψουμε για το σπίτι μας. Να αποδείξουμε ότι η Ελλάδα δεν είναι η χώρα της αναξιοπιστίας, της οκνηρίας και της αρπαχτής. Αυτή η εικόνα μας αδικεί. Δεν είναι αυτή η Ελλάδα. Δεν είναι αυτές οι αξίες μας. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που γέννησε την έννοια του μέτρου καθώς και τις βάσεις της λογικής πάνω στην οποία χτίστηκε ολόκληρος ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός.Μπορεί η λογική και το μέτρο εδώ και καιρό να χάθηκαν από κάποιες Κυβερνήσεις. Όμως δεν χάθηκαν από τη συνείδηση του λαού μας. Οι Έλληνες και οι Έλληνιδες είναι, όπως σε κάθε άλλη χώρα, άνθρωποι του μόχθου, της δουλειάς, της καθημερινής μάχης για την επιβίωση και την προοπτική, που μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια προβλήματα με τους Ευρωπαίους συμπολίτες μας.
Φυγομάχησε η ΝΔ και αρνείται να αναμετρηθεί με τις ιστορικές της ευθύνες. Η κατάσταση που παραλάβαμε.
1. Φυγομάχησαν και αρνούνται επίμονα να αναμετρηθούν με τις δικές τους ιστορικές ευθύνες. Περιμένουμε περισσότερο θάρρος.
2. Η πραγματικότητα που παραλάβαμε και καλούμαστε σήμερα να αντιμετωπίσουμε:
Το δημόσιο χρέος της χώρας έφτασε στα 300 δισ. ευρώ. Είναι πολύ πιο πάνω από το ετήσιο εθνικό εισόδημα, που φτάνει στα 240 δισ. ευρώ.Το δημόσιο φέτος πρέπει να βρει πάνω από 100 δισ. ευρώ για να χρηματοδοτήσει τις τακτικές δαπάνες, να πληρώσει τις συντάξεις, μισθούς. Από αυτά πρέπει να δανειστεί περίπου τα μισά.
Κάθε χρόνο δανειζόμαστε περίπου τα μισά από όσα δαπανούμε. Και κάθε χρόνο δαπανούμε όλο και περισσότερα, ενώ κάθε χρόνο εισπράττουμε όλο και λιγότερα ως ποσοστό του ΑΕΠ. Το αποτέλεσμα είναι οι δανειστές να μας ζητούν όλο και μεγαλύτερα επιτόκια, σε σημείο που ο δανεισμός να κινδυνεύει να γίνει απαγορευτικός.
Σήμερα, όταν δανειζόμαστε 5 δισ. ευρώ, πληρώνουμε 750 εκ. ευρώ παραπάνω τόκους απ' ό,τι η Γερμανία.
Από το 2004 στο 2009, τα έσοδα αυξήθηκαν μόλις κατά 10 δισ. ευρώ ενώ οι πρωτογενείς δαπάνες αυξήθηκαν κατά 23 δις ευρώ.
Το 52% των εσόδων πάει σε μισθούς και σε συντάξεις. Το αντίστοιχο ποσοστό το 2004 ήταν 45%.
Το 2004 για επιχορηγήσεις στα Ασφαλιστικά Ταμεία χρειάστηκε να καταβληθούν 6 δις, το 2009 έφτασε στο ποσό των 12 δις ευρώ.
Η δραματική αλήθεια. Γιατί χρειάζεται να πάρουμε νέα μέτρα, παρά το γεγονός ότι 5 μήνες τώρα δίνουμε τη μάχη παντού, παίρνουμε μέτρα και κάνουμε δομικές αλλαγές.
1. Αν δεν κάνουμε ό,τι πρέπει για να σώσουμε την οικονομία μας και μαζί την ίδια την υπόστασή μας, αύριοκινδυνεύουμε να μην έχουμε να πληρώσουμε όχι τον 14ο, αλλά τον 6ο, τον 5ο ή και τον 4ο μισθό ή σύνταξη. Μπορεί να ακούγεται εφιαλτικό. Το γνωρίζω. Είναι όμως η αλήθεια. Αν η χώρα μας δεν καταφέρει να δανειστεί με παρόμοιους όρους με αυτούς που δανείζεται συνήθως μια χώρα της ΕΕ τότε οι συνέπειες θα είναι κάτι παραπάνω από καταστροφικές.
2. Θα θέλαμε να είχαμε περισσότερο χρόνο για να φανεί το αποτέλεσμα των μεγάλων διαρθρωτικών πολιτικών μας, των μεγάλων τομών που ήδη ξεκινήσαμε - στην προϋπολογισμό, στο φορολογικό, στο ασφαλιστικό, στη δημόσια διοίκηση, στο νέο πράσινο αναπτυξιακό πρότυπο.
3. Αλλά αυτός ο χρόνος απλά δεν υπάρχει σήμερα. Δεν μας τον δίνουν οι διεθνείς συνθήκες. Οι πιστωτές μας από τους οποίους - δυστυχώς- εξαρτιόμαστε.
4. Ναι, θα χρειαστεί να πάρουμε επιπλέον μέτρα. Δεν είχαμε πάρει; Δεν έχουν αρχίσει να υλοποιούνται; Δεν εγκρίθηκαν μετά από σκληρή διαπραγμάτευση και από την Επιτροπή της ΕΕ και τους εταίρους μας - και μάλιστα με καλό λόγο εκ μέρους τους; Και βέβαια.
5. Τότε ως προς τι τα επιπλέον μέτρα; Θα είμαι απολύτως ειλικρινής:
Πρώτα απ' όλα πληρώνουμε την έλλειψη αξιοπιστίας που θέριεψε από τις πράξεις της προηγούμενης διακυβέρνησης. Αλλά και αυτή η αναξιοπιστία έγινε και αφορμή να είναι αναξιόπιστη ακόμα και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που απολογείται σήμερα για το τι δεν έκανε για να σταματήσει τον κατήφορο της ελληνικής οικονομίας.Και έτσι σήμερα δανειζόμαστε σε διεθνείς αγορές που απλώς δεν μας πιστεύουν. Είναι δυστυχώς τόσο απλό.
Και τώρα πια χρειαζόμαστε τη στήριξη των εταίρων μας, που για να την παράσχουν θέλουν να πείσουν τους δικούς τους πολίτες -από τους οποίους ζητούν κι αυτοί θυσίες -ότι και οι Έλληνες κάνουν αυτά που πρέπει.
Πονάω και κάθε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ πονάει γιατί πολλές από τις αποφάσεις που αναγκαζόμαστε να πάρουμε σήμερα αδικούν. Αλλά δεν είναι επιλογή. Είναι αναγκαιότητα.
1. Μπορούμε και θα βάλουμε τάξη στα του οίκου μας. Και πρέπει σήμερα να πάρουμε δύσκολες, σκληρές αποφάσεις. Αποφάσεις που σε πολλές περιπτώσεις και αδικούν. Δεν είναι επιλογή! Είναι αναγκαιότητα! Πρέπει να κάνουμε - πέρα από κάθε αμφιβολία - τα πάντα για να βάλουμε τάξη στα του οίκου μας.
2. Υπενθυμίζω τα λόγια του Ιδρυτού του ΠΑΣΟΚ, του Ανδρέα Παπανδρέου: «Για να έχουμε κοινωνική δικαιοσύνη χρειάζεται να έχουμε λαϊκή κυριαρχία - δημοκρατία, για να έχουμε λαϊκή κυριαρχία και δημοκρατία απαιτείται πρώτα απ΄όλα να έχουμε την εθνική μας ανεξαρτησία. Χωρίς αυτήν ούτε δημοκρατία θα υπάρξει ούτε και κοινωνική δικαιοσύνη θα εμπεδώσουμε». Σήμερα λοιπόν, έχει ήδη τρωθεί η κυριαρχία μας. Η αυτονομία μας. Από την επιτήρηση μέχρι και τις βουλήσεις των διεθνών αγορών και πιστωτών μας. Αυτό είναι το διακύβευμά μας. Να αποκτήσουμε ξανά την δύναμη να ορίζουμε εμείς την τύχη μας. Και αυτό απαιτεί σήμερα αποφάσεις - όχι αύριο.
3. Παρότι δεν ευθυνόμαστε για την σημερινή τραγωδία που περνά ο τόπος είμαστε αποφασισμένοι, έτοιμοι να αναλάβουμε τις δικές μας ευθύνες. Δεν λιποτακτούμε. Οι θυσίες είναι δύσκολες. Και με πονάει, όπως πονάει κάθε έναν από μας, κάθε βουλευτή, στέλεχος και μέλος του ΠΑΣΟΚ, που έχει γαλουχηθεί με τις ιδέες και τους αγώνες στο Κίνημά μας. Αλλά τώρα προέχει ο αγώνας για εθνική επιβίωση.
Ζούμε το τέλος μίας ολόκληρης εποχής. Η σωτηρία της οικονομίας είναι μόνο το πρώτο, απαραίτητο βήμα. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι βαθειά πολιτικό και κοινωνικό.
1. Πολλές φορές το έχουμε πει, όμως σήμερα το ζούμε. Τελειώνει για τη χώρα μας μια ολόκληρη εποχή. Και πρέπει να τελειώσουμε μ' αυτή την εποχή, μια και διαπαντός. Και να ανοίξουμε έναν νέο κεφάλαιο στο βιβλίο της ιστορίας μας.
2. Η Μεταπολίτευση, βρήκε την ελληνική κοινωνία σε βαθιά διαίρεση, με αποκλεισμένα τεράστια τμήματα του πληθυσμού. Και κάναμε πολλά, αν όχι για να εξαλείψουμε, αυτήν την πραγματικότητα, τουλάχιστον για να την αμβλύνουμε. Όμως έγιναν και τραγικά σφάλματα. Σφάλματα και εκπτώσεις που οδήγησαν μέχρι και στην αλλοίωση των βασικών μας ορισμών και αξιών για την κοινωνία.
Φτάσαμε πολλές φορές να ονομάζουμε δικαιοσύνη, τη σκανδαλώδη εύνοια.
Κεκτημένα, τα προνόμια των λίγων και των συντεχνιών.
Δικαίωμα, την πρόκληση εις βάρος των υπολοίπων.
Πολιτισμό, τον νεοπλουτισμό.
Υγιή επιχείρηση, το κυνήγι του εύκολου πλουτισμού.
Την ανταγωνιστική παραγωγή, την μετατρέψαμε στον ανταγωνισμό για μια κρατική ή ευρωπαϊκή επιδότηση.
Τη φοροδιαφυγή, έκφραση προσωπικής «μαγκιάς».
Και δεν ήταν μεμονωμένες οι περιπτώσεις, ούτε σποραδικά φαινόμενα.
Οι εξαιρέσεις από τον κανόνα, έγιναν ο κανόνας.
Όμως, μια κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι.
3. Η σωτηρία της οικονομίας μας και η εξυγίανση των δημοσιονομικών μας στοιχείων είναι ένα πρώτο και απαραίτητο βήμα για να προχωρήσουμε στο μέλλον, δεν είναι όμως από μόνη της η λύση στο βαθύ πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας.
4. Μπορεί αυτή τη στιγμή, το «οικονομικό», να είναι το πιο ορατό σύμπτωμα του ελληνικού προβλήματος. Το πρώτο που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Το πρόβλημα όμως της Ελλάδας, ούτε ήταν ούτε είναι μόνο οικονομικό.
Μικρή σημασία για το μέλλον μας θα έχει να περιορίσουμε το έλλειμμα και να μειώσουμε το χρέος, αν παράλληλα δεν αντιμετωπίσουμε όλα τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν τη χώρα στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.Διότι αν δεν το κάνουμε, ο κίνδυνος να βρεθούμε σύντομα και πάλι στο μέλλον στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα είναι πολύ μεγάλος. Το πρόβλημα της χώρας μας ήταν και είναι βαθιά πολιτικό, βαθιά κοινωνικό.
Η κρίση να γίνει ευκαιρία. Θα δώσω, θα δώσουμε όλο μας το είναι για να μπορέσουμε να πούμε στο τέλος της τετραετίας ότι σώσαμε τη χώρα από μία καταστροφή και βάλαμε τα θεμέλια για μία Ελλάδα - κράτος δίκαιου
1. Η κρίση που βιώνουμε, αφού ξεπεράσουμε το άμεσο οικονομικό μας πρόβλημα, θα γίνει η μεγαλύτερη ευκαιρία που είχαμε τα τελευταία χρόνια για να δημιουργήσουμε μια Ελλάδα διαφορετική. Μία Ελλάδα που δεν θα κινδυνεύσει ξανά από μια τέτοια κρίση. Μια Ελλάδα που θα χτίσει στέρεα θεμέλια για το μέλλον της.
2. Είναι η μεγάλη μας ευκαιρία να κάνουμε όλες τις αλλαγές για την Ελλάδα που θέλουμε, για αυτές για τις οποίες δεσμευτήκαμε προεκλογικά. Είναι η ευκαιρία να πάμε σε ένα κράτος δικαίου και κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Για να μην είναι ποτέ ξανά στο μέλλον άδικη η κατανομή των βαρών.
Είναι η ευκαιρία για να πάμε σε μια βιώσιμη και πράσινη ανάπτυξη, μια οικονομία ανταγωνιστική, που θα παράγει περισσότερα απ' όσα καταναλώνει. Να ξαναγίνει οτιδήποτε φέρει τη σφραγίδα Ελληνικό, άξιο εμπιστοσύνης. Από τα προϊόντα που παράγουμε, μέχρι τη φωνή μας στο εξωτερικό.
3. Θέλω να ξέρετε ότι θα δώσω όλο το είναι μου, ώστε όταν τελειώσει αυτή μας η πρώτη θητεία, να μπορούμε με περηφάνια να πούμε όλοι μας ότι σώσαμε την χώρα από μια καταστροφή, αλλά βάλαμε και τα θεμέλια μιας Ελλάδας των αξιών, της κοινωνικής δικαιοσύνης, ενός κράτους δικαίου, μιας δημοκρατίας συμμετοχικής και ενός νέου πρότυπου πράσινης ανάπτυξης που εγγυάται την βιωσιμότητα της οικονομίας αλλά και το έθνους μας.
Ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας, ποιοι οι αντίπαλοί μας.
1. Σήμερα, διαμορφώνεται ένα νέο ρεύμα στην κοινωνία. Που φεύγει από τα στενά τείχη των κομματικών αντεγκλήσεων. Είναι θετικό, ελπιδοφόρο, νέο ρεύμα.
Είναι το τεράστιο ρεύμα των απλών ανθρώπων που μοχθούν, δουλεύουν οκτάωρα και δωδεκάωρα, δεν είναι τεμπέληδες, πληρώνουν τους φόρους τους, σέβονται τους νόμους και μας λένε επιτακτικά: «να τελειώνουμε επιτέλους με τη σαπίλα». Αυτοί είναι οι σύμμαχοί μας. Μαζί με όλους αυτούς τους ανθρώπους θα δώσουμε τη μάχη.2. Με το βάρος που θα πέσει στις πλάτες των μισθωτών, δεν θα ανεχτώ από κανέναν στην Κυβέρνησή μου να παρακάμπτει και να λιποψυχεί στη μάχη ενάντια στα προνόμια των λίγων. Προνόμια που κατοχυρώνονται είτε με νόμους είτε με πλημμελή εφαρμογή τους.
Δεν με ενδιαφέρει αν ο πλούτος που κρύβουν είναι σε off-shore, δεν με ενδιαφέρει αν φταίνε οι αποδείξεις που δεν κόβουν, ή αν οι βίλες, τα κότερα και οι λιμουζίνες τους, είναι περιουσιακά στοιχεία εταιριών.Δεν θα επιτρέψω να αφήσουμε τους υπάλληλους και τους συνταξιούχους να δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα και όσοι πλούτισαν σε βάρος του Δημοσίου να συνεχίσουν να πίνουν στην «υγειά» του «κορόιδου».
3. Δεν βάζουμε απέναντι την υγιή επιχειρηματικότητα, δεν βάζουμε απέναντι το κεφάλαιο που επενδύεται, που δημιουργεί θέσεις δουλειάς, δεν είναι απέναντι μας οι επιχειρηματίες που αγωνίζονται να διατηρήσουν έντιμα την επιχείρησή τους και μαζί τις θέσεις εργασίας για τους υπαλλήλους τους.
Βάζουμε απέναντι τον πλούτο που δεν είναι αποτέλεσμα μόχθου και προσπάθειας, που δεν είναι αποτέλεσμα αξίας, αλλά τον πλούτο που χτίστηκε μέσα από πλιάτσικο στα χρήματα των σημερινών και των μελλοντικών γενιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.