Μα πώς είναι αυτοί οι «απέναντι»...

Της Πόπης Διαμαντάκου
Παρακολουθήσαµε τη Μάγια Τσόκλη στο οδοιπορικό της στην Κωνσταντινούπολη, σε µια πόλη της ανάπτυξης, που ουδεµία σχέση έχει µε εγχώριες λαϊκές µυθολογίες περί «καθυστέρησης» των γειτόνων
Η αλήθεια είναι ότι οι πρώτοι «ξεναγοί» του ελληνικού κοινού στη νέα εικόνα µιας...

Τουρκίας της ανάπτυξης και της παράδοσης ταυτοχρόνως έγιναν ο Ονούρκαι η Σεχραζάτ.

Αν αναρωτήθηκε κανείς γιατί σε αυτή τη σαπουνόπερα οι καλοί είναι ιδιοκτήτες µεγάλης κατασκευαστικής εταιρείας ή αρχιτεκτονικών γραφείων και η πάγκαλη ηρωίδα είναι επίσης αρχιτέκτονας, η απάντηση είναι απλή για όσους γνωρίζουν τη σύγχρονη Τουρκία. Είναι η δεύτερη κατασκευαστική δύναµη στον κόσµο µετά την Κίνα, όπως πληροφορηθήκαµε από το «Ταξιδεύοντας».

Και δεν ήταν η µόνη πληροφορία που εξέπληττε από ένα επεισόδιο της σειράς «Ταξιδεύοντας» (ΝΕΤ),το οποίο λες και συµπλήρωνε αυτή την παράδοξη τουρκοσαπουνοπεροµάνια, η οποία έχει καταλάβει κοινό (αρχικώς) και καναλικές επιχειρήσεις. Γιατί όσο κι αν νοσταλγικές µνήµες από την Πόλη ή οικεία στοιχεία της κουλτούρας και της καθηµερινής συµπεριφοράς είναι τα «αγκίστρια» της τηλεθέασης για σίριαλ, δεν παύει η «φυσική περιέργεια» για το πώς είναι οι γείτονες να ερεθίζει τη φαντασία. Πολύ περισσότερο, όταν έχουν καλλιεργηθεί πλήθος προκαταλήψεις και από τις δύο πλευρές µε διάφανες πλέον τις πολιτικές σκοπιµότητες. Για παράδειγµα, η ελληνίδαξεναγός στην Αγια-Σοφιά, την οποία ρωτά η Μάγια Τσόκλη για τιςαντιλήψεις των Ελλήνων που επισκέπτονται τον χώρο, είναι η πρώτη που θαπει ότι υπάρχει άγνοια για τη σύγχρονη πραγµατικότητα της Τουρκίας, για το γεγονός ότι πολλοί Ελληνες ζουν εκεί, επιχειρηµατίες αλλά και καθηγητές στα τουρκικά πανεπιστήµια και ότι λειτουργούν στην Πόλη ήδη 65 ορθόδοξοι ναοί.

Αυτό το τελευταίο θυµηθήκαµε ότι το αγνοούσε και ο Αδωνις Γεωργιάδης, όταν τον ρώτησε ωςυποψήφιο περιφερειάρχη Αττικής, στους «Πρωταγωνιστές» ο Σταύρος Θεοδωράκης.

Ανεξαρτήτως των παντός είδους εθνοϊδεολογηµάτων που χρησιµοποιούνται από εγχώριους, αλλά και τούρκους πολιτικάντηδες, η γειτνίαση επιβάλλει τη γνωριµία.

Αρχισε από την Αγια-Σοφιά η Μάγια Τσόκλη, καηµός και καµάρι τηςεθνικής, θρησκευτικής µνήµης, όπου ύστερα από 18 χρόνια αποσύρθηκαν οι σκαλωσιές και αποκαλύφθηκαν οι αγιογραφίες, τα Χερουβείµ που υποβαστάζουν τον τρούλο, τα ψηφιδωτά. Το µεγαλύτερο θρησκευτικό µνηµείο του κόσµου µε 2,5 εκατοµµύρια επισκέπτεςτον χρόνο ήταν καιρός να αποκατασταθεί και σε αυτό συνέβαλε ένας αέρας εκσυγχρονισµού που ενισχύθηκε µε την αναγόρευση της Κωνσταντινούπολης σε πολιτιστική πρωτεύουσα.

Το ενδιαφέρον είναι, όπως αναδεικνύεται από τις επισηµάνσεις και τις διαδροµές στην Πόλη της Μάγιας Τσόκλη, ότι η Τουρκία έσπευσε να αξιοποιήσει αυτόν τον δυτικότροπο αέρα καινα τον ενσωµατώσει στην προσπάθεια να βγει γρήγορα από την οικονοµική κρίση και να πάρει τον δρόµο της ανάπτυξης. Εδώ η τουριστική «βόλτα» είναι το πρόσχηµα καθώς οι επισκέψεις σε γειτονιές που άλλαξαν πρόσωπο, που από υποβαθµισµένες έγιναν κέντρα µιας νέας αισθητικής, απαλλαγµένης από το ανατολίτικο κιτς της χρυσοποίκιλτης υπερβολής αναδεικνύουν τα διαφορετικά στοιχεία και τα αντικρουόµενα λάιφσταϊλ, που συνθέτουν τη σηµερινή Τουρκία. Και εδώ βασανιστική η αναζήτηση ταυτότητας, ανάµεσα στην πρόκληση της ∆ύσης και τη χαλύβδινη παράδοση της Ανατολής.

∆ύο κορίτσια µε µαντίλες βολτάρουν µε τη Μάγια Τσόκλη στο υπερσύγχρονο εµπορικό κέντρο που αντικατάστησε µια υποβαθµισµένη γειτονιά. Εκεί µπροστά στις υπερσύγχρονες βιτρίνες εξηγούν ότι η µαντίλα είναι γι’ αυτές ταυτότητα, ότι αν τους πει κάποιος να τη βγάλουν είναι σαν να τους ζητάει να βγάλουν τη φούστα τους. Οσο για το σχολείο και το πανεπιστήµιο, υπάρχουν σχολές που δενδέχονται κορίτσια µε µαντίλα.

Η νεαρή δηµοσιογράφος σε λάιφσταϊλ περιοδικό, που ξεναγεί τη Μάγια Τσόκλη στις γειτονιές της αναπτυσσόµενης Πόλης, εκεί όπουείναι τα κέντρα σύγχρονων ντιζάινερκαι όπου η µίνιµαλαισθητική της ευρωπαϊκής µόδας έχει εκτοπίσει το ανατολίτικο κιτς, δεν έχει φίλες ήγνωστές που να φορούν τη µαντίλα. Στο πανεπιστήµιο απ’ όπου αποφοίτησε απαγορευόταν η µαντίλα.

Ιστορία, παράδοση, ανάπτυξη όλα µαζί στο ανατολίτικο «χωνευτήρι» της Κωνσταντινούπολης, όπου από σαπουνοπερικό φόντο του πιο απρόβλεπτου τηλεοπτικού hit των τελευταίων χρόνων, φιλοδοξεί το «Ταξιδεύοντας» να γίνει αφορµή γνωριµίας µε τους «απέναντι» µέσα από ένα τρίπτυχο αφιέρωµα(η συνέχεια τις επόµενες δύο Τετάρτες).

από τα ΝΕΑ