Μεγάλη αναταραχή, ωραία κατάσταση

της Μαρίας Χούκλη

Η λεκάνη της Μεσογείου παράγει συνταρακτικά γεγονότα. Οι ευρωπαϊκές ακτές της σείονται από οικονομικά ρίχτερ που αλλάζουν τις κοινωνίες τους και οι αφρικανικές ακτές της δονούνται από αυθεντικές λαϊκές εξεγέρσεις που φαίνεται ότι θ

α ξανασχεδιάσουν τον πολιτικό χάρτη της περιοχής και όχι μόνο. Οι αιτίες της αναταραχής μοιάζουν διαφορετικές αλλά στην πραγματικότητα έχουν κοινή αφετηρία. Είναι απότοκες και στις δυο περιπτώσεις των δεινών και των πλεονεκτημάτων της παγκοσμιοποίησης.

Το τέλος της «καθαρής αγοράς» και της άυλης τοξικότητάς της σε ο,τι αφορά τον πλούσιο βορρά. Το τέλος της αυταρχικής μετα-αποικιοκρατικής ελίτ που συμπίεσε τα μορφωμένα πλην φτωχά στρώματα στο τόξο του Μαγκέμπ μέχρι την καρδιά του αραβικού κόσμου.

Αυτή η περιδίνηση, τι μπορεί να σημαίνει για την Ελλάδα; Η κατάληψη της Νομικής δείχνει ότι οι δυο ακτές της Μεσογείου απέχουν ελάχιστα. Η γεωγραφική εγγύτητα σε συνδυασμό με την πολιτική αστάθεια των νοτίων γειτόνων μας ενδέχεται πολύ σύντομα να μετατρέψει το εκρηκτικό πρόβλημα του μεταναστευτικού σε θρυαλλίδα εγχώριας κοινωνικής αντίδρασης. Ο,τι δεν συνέβη λόγω του Μνημονίου και της απογοήτευσης για την «άσφαιρη» διερεύνηση των σκανδάλων του Βατοπεδίου και της Siemens, μπορεί να συμβεί αν αθροιστούν πολλές «Νομικές».

Ο κόσμος ανησυχεί, αισθάνεται ότι και δοκιμάζεται οικονομικά και δεν είναι ασφαλής. Οι κυβερνώντες δεν δικαιούνται να ανησυχούν αλλά οφείλουν να είναι αποτελεσματικοί. Η μεγάλη εικόνα την οποία πρέπει να έχουν διαρκώς μπροστά τους -το είπε άλλωστε και ο κύριος Σινεκ στο πρόσφατο βιντεομάθημα του υπουργικού- είναι ότι οι εμπνευσμένοι ηγέτες «χρειάζεται να προσλαμβάνουν όχι τους ανθρώπους που χρειάζονται δουλειά, αλλά αυτούς που πιστεύουν αυτά που πιστεύουν εκείνοι γιατί αυτοί είναι που θα δουλέψουν με αυταπάρνηση». Σε ελεύθερη μετάφραση, αυτό λείπει από την Ελλάδα σήμερα: η πίστη των πολλών ότι μπορούμε να αλλάξουμε προς το καλύτερο, ότι πρέπει να δουλέψουμε όλοι και μαζί, για να παράγει πλούτο αυτή χώρα.

Η ρήση του Μάο έρχεται από άλλες εποχές και άλλες συνθήκες. Μπορούμε όμως, να μετατρέψουμε την παρούσα «μεγάλη αναταραχή σε ωραία κατασταση» για μας. Δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε σε επιμηκύνσεις και αναδιαρθρώσεις. Δεν θα μας λύσουν το πρόβλημα, θα το διαιωνίσουν και θα το κληροδοτήσουν στις επόμενες γενιές. Όραμα χρειάζεται και σχέδιο και αποφασιστικότητα. Φτάνει πια με το παιχνίδι «βγάζω τους σκελετούς από τη ντουλάπα». Υπάρχει σχέδιο για την Ελλάδα της νέας εποχής;