Το «καράβι των οργίων»: Η νοσηρότητα της παρακμης σε παράκρουση…

Η κοινωνική και πολιτική αποσύνθεση και παρακμή αναπαράγονται και ανακυκλώνονται: Στον πνευματικό και ψυχολογικό τομέα, σε κάθε σφαίρα του εποικοδομήματος και της ανθρώπινης δραστηριότητας… 
Σήμερα, όλα τα νοσηρά φαινόμενα της σήψης και της παρακμής ξαπλώνονται σαν επιδημίες και σε… ρυθμούς καταιγιστικούς…

Οι ίδιοι οι μηχανισμοί του ΥΠΕΡ-εθνικού ιμπεριαλισμού (Νέα Τάξη) τα αναπαράγουν, τα «κυκλοφορούν» και τα προωθούν μεθοδικά, συστηματικά και αφηνιασμένα για τη διάλυση των κοινωνιών, τη χειραγώγηση των λαών, την πολτοποίηση και ισοπέδωση των πάντων, την κατακρεούργηση και της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης, την κατάργηση ακόμα και της φυλετικής ταυτότητας.
Η επιδοτούμενη ιδεολογία και τα υπερθεάματα των γκέι (με χορηγούς τους μηχανισμούς των μαφιών του χρήματος) έχουν κατακλύσει τα πάντα…

Οι νέοι αποικιοκράτες και τα ανδρείκελά τους ενώ έχουν ρίξει την Ελλάδα και το λαό της στα τάρταρα της καταστροφής, της αθλιότητας και της ΦΡΙΚΗΣ, οργανώνουν ΥΠΕΡ-θεάματα διαστροφών, νοσηρά ΥΠΕΡ-θεάματα της αποσύνθεσής τους και της παρακμής τους.
Τώρα έχουμε ένα άλλο κρούσμα παρακμιακής νοσηρότητας: Το «καράβι των οργίων»: Το καράβι ανταλλαγής συντρόφων!!!
Φυσικά αυτή η καταναλωτική διαστροφή της «σεξουαλικής ανταλλαγής» έχει ιστορική διαδρομή και καταγράφει την αυξανόμενη εμπορευματοποίηση του σεξ και τη συνακόλουθη αποσύνθεση των ερωτικών σχέσεων.
Θεωρούμε, λοιπόν, σκόπιμο να αναδημοσιεύσουμε ένα παλιό μας κείμενο, γραμμένο τη δεκαετία του 1990, από τη συλλογή: «Τα θρύμματα του Έρωτα».
OMAΔIKO ΣEΞ: 
Η ΠAPAKMH TOY EPΩTA

Η πορεία της αμερικανικής παρακμής ξεκινάει απ’ το 
ομαδικό μεθύσι, που είναι ο μόνος δρόμος 
προς ανεξέλεγκτη συμπεριφορά, 
και καταλήγει στην ανταλλαγή ζευγαριών. Germaine Greer

Το σεξ βρίσκεται παντού εκτός 
από τη σεξουαλικότητα. Ρολάν Μπαρτ
O έρωτας στην εποχή μας τείνει να είναι η ανταλλαγή δύο φαντασιώσεων και η επαφή δύο επιδερμίδων. Η συναισθηματική αυτή αφυδάτωση χαρακτηρίζει ιδιαίτερα (όχι αποκλειστικά) τους «μικρομεσαίους», που έχουν το «κόμπλεξ» της αναρρίχησης και τη μανία της κατανάλωσης…
Η «σεξουαλική επανάσταση» που ακολούθησε τα αχνάρια της «καταναλωτικής επανάστασης», προκάλεσε ακόμα περισσότερο τον κατακερματισμό και τον επιμερισμό των ενστίκτων.
Η «καταναλωτική κοινωνία» κομμάτιασε τον ερωτικό κόσμο. Για κάθε αγορά στον πελάτη δινόταν η υπόσχεση και μιας ερωμένης ή ενός κομματιού της: Το στήθος, τα πόδια ή ένα μέρος από τα πισινά της. Αυτή η διαδικασία του κατακερματισμού των ενστίκτων, που διατυμπανίζεται από το εμπορικό κεφάλαιο σαν «σεξουαλική επανάσταση», τυποποίησε την ευαισθησία και προώθησε την πορνογράφηση όλης της καταναλωτικής σφαίρας.
Έτσι, από τη σεξουαλικότητα αφαιρέθηκε η αξία χρήσης της (η ιδιαίτερη χρηστική της ποιότητα), και η δομή των αναγκών του ανθρώπου υπέστη μια «οφθαλμοπορνική καθήλωση». Μπορεί, λοιπόν, η «καταναλωτική κοινωνία» να αντιμετωπίζει πιο «ελεύθερα» τη σεξουαλικότητα, αλλά αυτό γίνεται γιατί έχει εξουδετερωθεί το ανατρεπτικό της περιεχόμενο από τις οικονομικές ανταλλακτικές σχέσεις ισοτιμίας, αδιαφορίας και ομοιομορφίας των σεξουαλικών εικόνων και εμπειριών.
Όταν η σεξουαλικότητα υποβιβάζεται στην καπιταλιστική μορφή του εμπορεύματος, αυτό σημαίνει ότι το μόνο που επιτρέπεται είναι να καταναλώνω τα εμπορεύματα και όχι να τα χρησιμοποιώ αληθινά.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η ρίζα της σεξουαλικής αδιαφορίας των σεξο-καταναλωτών. Το μεγάλο ποσοστό ψυχρότητας και ψυχικής ανικανότητας (κυρίως ανάμεσα στους σεξο-καταναλωτές της μεσαίας τάξης) δείχνει ότι το «δηλητήριο» της εμπορευματικής οικονομίας διαποτίζει και τις πιο προσωπικές εκδηλώσεις και ότι η«ασυναίσθητη απομόνωση του μεμονωμένου ατόμου στα ιδιωτικά του συμφέροντα» (Μαρξ) μπορεί να φτάσει έως την ερωτική αναισθησία.
Η δίχως διάκριση ανταλλαγή συντρόφων είναι συνέπεια αυτής της εμπορευματοποίησης του σεξ και της καταναλωτικής σεξουαλικής ομοιομορφίας. Βεβαίως, το «ομαδικό σεξ» κι αυτό «πλασαρίστηκε» από τους μηχανισμούς πώλησης ως μία μορφή «σεξουαλικής απελευθέρωσης», η οποία «καταργεί» την αναγκαστική προσκόλληση σ’ ένα σύντροφο από καθήκον.
Όμως, αυτή η αναγκαστική χρήση ενός συντρόφου από καθήκον καταργείται μόνο φαινομενικά από την ψυχαναγκαστικά ακανόνιστη και αδιάφορη επικοινωνία με πολλούς ερωτικούς συντρόφους.
Αυτή η μορφή της «απελευθέρωσης» είναι κάτι το τόσο στερημένο από οποιονδήποτε αυθορμητισμό, τόσο απομακρυσμένο από τις τρέλες του αληθινού έρωτα, που καταντάει μια ακόμη φιγούρα ενός προκαθορισμένου χορού.
Εδώ το σεξ γελοιοποιείται και ο πόθος μετατρέπεται σε ασέλγεια. «Η συχνή ανταλλαγή των μέσων που οδηγούν στην ηδονή μπορεί να διώχνει προσωρινά τη βαρεμάρα, αλλά δεν αναζωογονεί. Το σεξ κάτω από αυτές τις συνθήκες παύει να είναι μορφή επικοινωνίας και γίνεται κάτι για να περνάει η ώρα. Όπως το μπίνγκο, τα χαρτιά και τα φλιπεράκια, είναι διασκεδαστικό. Μια ασχολία ευχάριστη, αλλά ελεγχόμενη. Όχι δυναμική, αλλά περιορισμένη». (Η Γυναίκα Ευνούχος, Germaine Greer).