Άλλο φτωχός, άλλο μαλάκας!

Οι Ευρωπαίοι μάγκες ζητήσανε να φτιάξουμε μια πόλη όπου να διαμένουνε, σταθερά, 50.000 πρόσφυγες.
Η παράλογη αυτή πρόταση θα μπορούσε να είναι και λογική,  αν προτείναν ότι κάθε ευρωπαϊκή χώρα πρέπει να φτιάξει μια πόλη στο εσωτερικό της όπου ανάλογα με τον πληθυσμό της και την οικονομική της κατάσταση να δέχεται πρόσφυγες.
400.000, ας πούμε, η προσφυγική πόλη της Γερμανίας, 150.000 η Αυστρία κ.ο.κ.
Αυτό θα έδειχνε ότι οι Ευρωπαίοι έχουν μια πολιτική να αντιμετωπίσουν το κύμα των προσφύγων και όχι να φορτώσουν σε μία χώρα την αντιμετώπιση ενός τόσο μείζονος προβλήματος και μάλιστα κάτω απ” αυτές τις οικονομικές συγκυρίες,  που δεν τους είναι  άγνωστες, αφού αυτοί τις επέβαλλαν.
Η Ελλάδα,  παρά τα όσα περνά, αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αφού είναι σίγουρο ότι ο ελληνικός λαός στο θέμα της  φιλοξενίας και της συμπεριφοράς δεν έχει την ευρωπαϊκή απάθεια.

Οι Έλληνες είναι θερμός λαός, δεν έχουν τα χαρακτηριστικά του ευρωπαϊκού ατομικισμού.
Αυτό όμως που καταδεικνύεται έντονα είναι,  πως στο μυαλό τους οι Ευρωπαίοι την Ελλάδα την έχουν ως αποθήκη της Ευρώπης. Εκεί πετάνε αυτό που δεν τους αρέσει. Εκεί κάνουν τα πειράματα, τα πειράματα τους,  και απλά αγοράζουν κοψοχρονιά τις παραλίες μας  και τα σπίτια μας για να απολαμβάνουν τον ελληνικό ήλιο και τις θάλασσες.
Αγοράζουν το μπλε και μας χαρίζουν το γκρι. 
Σε λίγο στις παραλίες της Ελλάδας θα μιλούν μόνο ξένες γλώσσες. Θυμάμαι,  όταν πήγαινα στην Πάρο, στο αεροπλάνο άκουγες μόνο καλημέρα και τώρα η περίπτωση να δεις Έλληνα στο αεροπλάνο είναι σχεδόν σπάνια.
Δεν μ” απασχολούν ασφαλώς οι ξένοι που επισκέπτονται την χώρα μας. Με απασχολούν οι Έλληνες που δεν μπορούν να κινηθούν στην χώρα τους.
Είμαστε ακινητοποιημένοι.
Σαν κάποιος να μας φώναξε ψηλά τα χέρια,  εμείς τα σηκώσαμε και έχει ξεχάσει να μας πει κάποιος κατεβάστε τα.
Οι απειλές συνεχίζονται. Θα κάνουμε κούρεμα καταθέσεων, θα, θα ,θα…
Η Γερμανία έχει βρει στον Σόϊμπλε την ικανοποίηση του κακού της DNA.
Κι εγώ λέω, κι ας φαίνεται αδύνατο, ότι μ” αυτή την εμμονή τους στον Σόϊμπλε θα βρεθούνε σε οδυνηρή θέση. Και όχι αργά.
Μέχρι να βρεθούνε αυτοί όμως, θα μου πείτε, δεν κοιτάμε τι γίνεται μ” εμάς που είμαστε ήδη σε πολύ δυσχερή, σε δυσχερέστατη θέση. Δεν κοιτάμε τον εαυτό μας που κυβερνήσεις αλλάζουμε κι εν τούτοις τα πράγματα δεν προχωρούν,  κι αυτή η στασιμότητα γίνεται ένας βούρκος που συνέχεια τραβάει όλο και περισσότερους στο πάτο;
Ναι! Πρέπει να δούμε εμάς γιατί μέχρι στιγμής περιμένουμε από τους άλλους να βρούνε μια λύση.
Ίσως χρειαστεί την λύση να την δώσουμε εμείς.
Ο Σόϊμπλε θέλει εκεί, κατά τα τέλη Μάρτη και Απρίλη, να επαναφέρει τα σενάρια της δραχμής, υπό την μορφή ευρωδραχμής. Έτσι ώστε να ακούγεται και το ευρώ μέσα στην φράση κι αυτό για ψυχολογικούς λόγους. Άλλο να  πάμε στην δραχμή άλλο στην ευρωδραχμή.
Η ίδια πραγματικότητα, πιο ελκυστική φρασεολογία. Δηλαδή 100 ευρώ κάνει το φόρεμα, η ταμπέλα όμως να γράφει 99,90.
Το δεύτερο σενάριο λέει να μεταφερθεί το υπόλοιπο χρέος στο διηνεκές για να ανασάνει η χώρα, αφού προηγηθεί μείωση, απομείωση, περικοπή, όπως θέλει κανείς να το ονομάσει αυτό που πρέπει να συμβεί σ΄αυτό το χρέος που είναι αβίωτο.
Έχουμε ένα αβίωτο χρέος.
Το δεύτερο αυτό σενάριο, ας το πούμε, είναι πιο αμερικανικής εμπνεύσεως. Μέχρι τότε όμως εμείς θα περιμένουμε;
Πρέπει να κινηθούμε. Να κατεβάσουμε τα χέρια μας που είναι ακόμα ψηλά και να προχωρήσουμε.
Το νομοσχέδιο για τα ΜΜΕ πέρασε και είναι η πρώτη σημαντική νίκη της κυβέρνησης αυτής στο εσωτερικό της χώρας. Αν δε, περάσει και η απαγόρευση του πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας αυτό θα σημάνει την δεύτερη μεγάλη νίκη της κυβέρνησης αυτής. Δεν ισοφαρίζουν σε καμία περίπτωση βέβαια την μεγάλη ήττα την οποία έχει υποστεί η χώρα από την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει να αντιστραφεί η κίνηση.
Δεχόμαστε μόνο προσβολές, εντολές και διαταγές καταστροφής της χώρας μας.
Την καταστρέφουμε και το ξέρουμε.
Το ξέρουν κι αυτοί αλλά η δικτατορία του Σόϊμπλε και της κυρίας που τον ακολουθεί δεν μας επιτρέπουν, δεν μας δίνουν μεγάλα περιθώρια κινήσεων.
Κι όμως, λύνεται ο δεμένος όταν και μόνο αρχίσει να κινεί τα χέρια του.
Είναι η ώρα να λύσουμε τα χέρια μας.
Σεβόμαστε αυτούς που μας σέβονται. Οι Γάλλοι, ας πούμε, δείξαν πως μας σέβονται. Κρατούν μία σωστή θέση στο ελληνικό ζήτημα. Τους σεβόμαστε. Αλλά δεν μπορούμε να σεβόμαστε τους αγενείς, τους αδαείς της ιστορίας, τους δικτατορίσκους και τους παράφρονες .
Πάντα τους απομονώσαμε. Πάντα τους πολεμήσαμε.
Αυτό θα κάνουμε και τώρα.
Μας κάνουν πόλεμο και δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να απαντούμε ευγενικά στις παρανοϊκές απαιτήσεις τους.
Η Ελλάδα πρέπει να σηκώσει σιγά-σιγά ανάστημα.
Άλλο φτωχός, άλλο μαλάκας.