ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ- ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Η ΕΛΠΙΔΑ

Του ΑΛΕΚΟΥ ΚΑΛΥΒΗ* 

Η Νέα Δημοκρατία και το λοιπό μνημονιακό κατεστημένο βυσσοδομούν στα τηλεοπτικά μέσα και επιχειρούν να δημιουργήσουν το στερεότυπο, ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, ότι ο λαός παραπλανήθηκε και ψήφισε μια αυταπάτη η οποία εκ των προτέρων ήταν καταδικασμένη να αποτύχει.

Άρα πολύς κόπος για το τίποτε και πρέπει να επιστρέψουμε στην κανονικότητα των Μνημονίων.

Η μέχρι στιγμής στάση του ΣΥΡΙΖΑ, που συνιστά από τη μια μεριά μιααποφασιστική διαπραγμάτευση και από την άλλη σταδιακή εφαρμογή πλευρών του προγράμματος της Θεσσαλονίκης δεν του δίνει τέτοιο δικαίωμα, ενώ διατηρείται η ελπίδα πως τελικά θα διαψευστούν.

Υπάρχουν όμως και ορισμένα επί μέρους επιχειρήματα τα οποία χρειάζεται να απαντηθούν:

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ.

Μετά τις εκλογές του 2012, η τότε κυβέρνηση Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ–ΔΗΜ. ΑΡ. έκανε επτά μήνες να καταλήξει σε συμφωνία. Επίσης η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ από το καλοκαίρι του 2014 δεν είχε προβεί σε καμία συμφωνία με αποτέλεσμα να μην έχει έκτοτε αναχρηματοδοτηθεί η χώρα μας και να αποπληρώνονταιτα τοκοχρεολύσια με ίδιους πόρους. Έτσι από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα έχουνν αποπληρωθεί 10 δις. ευρώ από την προηγούμενη κυβέρνηση και 7 δις ευρώ από την παρούσα κυβέρνηση. Συνεπώς δεν υπάρχει κανένα έρεισμα στις μνημονιακές δυνάμεις να ασκούν κριτική τέτοιου είδους. Ο χρόνος είναι φυσικά πολύτιμη έννοια στην πολιτική αλλά συνδέεται άρρηκτα με την ουσία. Ο χρόνος για τη ΝΔ έχει σχέση με την απαίτηση εφαρμογής των μνημονίων, ενώ ο χρόνος για την Αριστερά σχετίζεται με την προσπάθειααπεμπλοκής από τα Μνημόνια. Είναι σωστό ότι η αβεβαιότητα έχει επίπτωση στην πραγματική οικονομία, ωστόσο ένα καλό αποτέλεσμα στη συμφωνία θα απελευθερώσει τάχιστα αναπτυξιακές δυνατότητες. Άλλωστε τα μεγάλα προβλήματα στην πραγματική οικονομία δεν οφείλονται τόσο στην χρονική καθυστέρηση, όσο στο αντιλαϊκό πρόγραμμα που νομοθετήθηκε τα προηγούμενα πέντε χρόνια και συνεχίζεται να εφαρμόζεται, αν εξαιρέσει κανείς τις ευεργετικές διατάξεις που έχουν γίνει από την παρούσα κυβέρνηση. Από την άλλα πλευρά η στάση του ΣΥΡΙΖΑ όντως μεγαλώνει το λογαριασμό του κράτους κατά μια έννοια. Εάν η κυβέρνηση εφάρμοζε τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές συντάξεις θα έπρεπε να αφαιρέσει 460 εκατομμύρια από τους συνταξιούχους από τα οποία θα ωφελείτο το κράτος. Δεν το έπραξε όμως με συνέπεια να χρειάζεται η εξεύρεση αντίστοιχου ποσού. Η σωστή επιλογή είναι να μεταβιβάσει το λογαριασμό αυτό ώστε να πληρωθεί από τη φορολογία των μεγάλων επιχειρήσεων και των πλούσιων στρωμάτων. Άρα ο λογαριασμός έχει ταξικό πρόσημο σε κάθε περίπτωση.

   Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΝΕΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΚΑΙ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ

Οι μνημονιακές δυνάμεις, τα μέσα ενημέρωσης –κυρίως- επενδύουν στον φόβο της χρεοκοπίας, ωρύονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει εσωτερική στάση πληρωμών και άλλα τινά. Φυσικά όταν τίθενται από την πλευρά της κυβέρνησης τα όρια πέραν των οποίων αν δεν δοθεί λύση στο πρόβλημα ρευστότητας της χώρας δεν θα πληρωθούν οι δανειστές, τότε οι κραυγές τους είναι ακόμη πιο έντονες αλλά δεν αισθάνονται την ανάγκη να εξηγήσουν την αντίφαση τους. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα. Η κυβέρνηση όταν έχει ταμειακή στενότητα κάνει επιλογές. Πληρώνει πρώτα τις ανελαστικές δαπάνες που είναι μισθοί, συντάξεις,κοινωνικές δαπάνες και μετά ακολουθούν οι πληρωμές στους προμηθευτές του δημοσίου. Αυτό οδήγησε καθυστερήσεις αποπληρωμών κάτι που σε πολύ μεγαλύτερη έκταση γινόταν επί μνημονιακών κυβερνήσεων.

Αν θέλει κανείς πάντως να μιλήσει για στάση πληρωμών και χρεοκοπία αυτά είναι ταυτόσημες έννοιες με τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Στη χώρα μας έχει συμβεί δύο φορές επίσημη χρεοκοπία με το διαβόητο PSI και το μετέπειτα πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων πρακτικές που αντί να ελαφρύνουν τα βάρη ζημίωσαν περισσότερο τη χώρα. Επιπλέον όλο το πρόγραμμα εσωτερικής υποτίμησης των μνημονίων αποτελεί στην πραγματικότητα μια μεταφορά του κρατικού χρέους στους πολίτες αυτής της χώρας και κυρίως στα λαϊκά στρώματα, που πλήρωσαν τη νύφη με τις δραματικές μειώσεις στους μισθούς και συντάξει, με την εξωφρενική υπερφορολόγηση τους, την τεράστια μείωση των κοινωνικών δαπανών, την απίστευτη ανεργία. Δηλαδή το κράτος για να αποπληρώσει τους δανειστές μετέτρεψε τη δική του χρεοκοπία σε χρεοκοπίατου λαού, έκανε μια γενικευμένη στάση πληρωμών απέναντι στα λαϊκά στρώματα. Δεν μπορεί, λοιπόν, οι μνημονιακές δυνάμεις να μιλάνε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου.

-ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΧΑΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΜΕ ΘΥΣΙΕΣ

Πρόκειται για ανέκδοτο. Μόνο ο κ. Σαμαράς πιστεύει ότι υπήρχε success story. O κ. Σταϊκούρας επιβεβαίωσε στην Βουλή ότι τον Φεβρουάριο υπήρχε ταμειακό έλλειμμα 550εκ ευρώ άρα δεν υπήρχε δυνατότητα πληρωμής μισθών και συντάξεων. Το 2014 το πρωτογενές πλεόνασμα ήταν πολύ μικρότερο από το εκτιμώμενο στον προϋπολογισμό, ενώ η οικονομία ήταν έρημο τοπίο. Η προηγούμενη κυβέρνηση απέτυχε σε όλους τους δείκτες και κυρίως σε αυτούς που αφορούν την κοινωνία και τους όρους επιβίωσης της.

Η χώρα χώθηκε βαθιά σε ένα τέλμα από το οποίο προσπαθούμε εναγωνίως να βγούμε. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια.

Για να γυρίσουμε στο αρχικό ζήτημα της ελπίδας που αναζητά δικαίωση, η κυβέρνηση θα κερδίσει το στοίχημα αν δεν επιλέξει το δρόμο μια καλύτερης διαχείρισης ή ήπιας λιτότητας αλλά της ανατροπής, αν μετατρέψει τη φαινομενική αδυναμία της μη πληρωμής των δόσεων σε διαπραγματευτική δύναμη και αποφασιστική στάση. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα ανορθωτικό πρόγραμμα ανάπτυξης, εναλλακτικές μορφές αναχρηματοδότησης, ριζοσπαστική αναδιανομή εισοδημάτων σε όφελος των λαϊκών στρωμάτων, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, ένα πλαίσιο προοδευτικών μεταρρυθμίσεων που θα ακυρώνει τα Μνημόνια. Ο λαός απαιτεί να γίνει σεβαστή η ψήφος του και να μην ακυρώνεται η δημοκρατία από το ευρωπαϊκό κατεστημένο, που έχει δημιουργήσει μηχανισμούς-σφαγεία για να επιβάλλεται η θέληση των ισχυρών.

Η δέσμευση μας στον ελληνικό λαό είναι να εφαρμόσουμε ένα διαφορετικό πρόγραμμα μέσα στην Ευρωζώνη και όχι στο όνομα της παραμονής στο ευρώ να εγκαταλείψουμε το πρόγραμμα μας.