Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΚΡΙΔΗ
Η είδηση «έσκασε» αργά το απόγευμα της 01/12/2014, ωστόσο τα «αγαπημένα» μας εγχώρια Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης δεν είπαν έστω και μια κουβέντα: από τη συγκεκριμένη, λοιπόν, μέρα και ώρα ο περίφημος «South Stream», δηλαδή ο «Νότιος» αγωγός φυσικού αερίου από τη Ρωσία που επρόκειτο να διέλθει κατά πλάτος όλη τη Μαύρη Θάλασσα, να βγει στο Μπουργκάς της Βουλγαρίας και από εκεί να γίνει διανομή του στις χώρες της Νότιας Ευρώπης, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα μέσω του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης και επισήμως ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ... Ο Πρόεδρος Βλ. Πούτιν, κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στην Τουρκία, ανακοίνωσε και επίσημα τη λήξη των εργασιών για την υποθαλάσσια σύνδεση Νοβοροσίσκ-Μπουργκάς, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα τηνεναλλακτική λύση της Ρωσίας, δηλαδή την κατασκευή αντίστοιχου αγωγού που θα βγαίνει στο ευρωπαϊκό τμήμα της Τουρκίας. Η τελευταία είναι, φυσικά, η μεγάλη ωφελημένη από την όλη κατάσταση, από τη στιγμή που θα δεσμεύει βάσει διμερών συμφωνιών με τη Ρωσία σημαντικές ποσότητες φυσικού αερίου σε ανταγωνιστικές τιμές, δεδομένου ότι η Δύση έχει συμπιέσει και έχει πετύχει τη σημαντική μείωση των τιμών του αργού πετρελαίου και του φυσικού αερίου στην παγκόσμια αγορά, για να... χτυπήσει την οικονομία της Ρωσίας!!! Είναι οι στιγμές που σκέφτεται κανείς, ότι αυτοί που σκάβουν το λάκκο στους άλλους, κινδυνεύουν πρώτοι και καλύτεροι να πέσουν οι ίδιοι μέσα!!!
Από την άλλη πλευρά, οι μεγάλοι χαμένοι της υπόθεσης είναι, ασφαλώς, η Ελλάδα και η Βουλγαρία... Ουσιαστικά, από την ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ στις δύο χώρες (δεν το αναλύω περαιτέρω, νομίζω ότι καταλαβαινόμαστε...) των δύο πλευρών του ίδιου νομίσματος στους αντίστοιχους πρωθυπουργικούς θώκους, του "σοσιαλιστή" Γ.Α. Παπανδρέου στην Ελλάδα και του "νεοφιλελεύθερου" Μπορίς Μπορίσοβ στη Βουλγαρία, η υπόθεση κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης είχε, ουσιαστικά, «ΠΕΘΑΝΕΙ»... Οι για "ψύλλου πήδημα" ενστάσεις των δύο χωρών για την κατασκευή του αγωγού, ουσιαστικά ήταν ενορχηστρωμένες και καθοδηγούμενες από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού... Οι διαρκώς και ασμένως επικύπτουσες πολιτικές ηγεσίες τόσο της χώρας μας (που μας "καίει" και μας "κόφτει" περισσότερο), όσο και της Βουλγαρίας οδήγησαν την υπόθεση σε αδιέξοδο... Επειδή όμως η μητέρα Φύση απεχθάνεται τα κενά και επειδή οι Ρώσοι στην εξωτερική τους πολιτική δεν πηγαίνουν πουθενά χωρίς τουλάχιστον μία εναλλακτική λύση στο μυαλό τους, το κενό της Ελλάδας και της Βουλγαρίας (που αριθμούν συνολικά γύρω στα 22 εκατομμύρια πληθυσμό) κάλυψε η κατά 3μιση φορές μεγαλύτερη αγορά της Τουρκίας... Επιπλέον, οι Ρώσοι δεν χάνουν την ευκαιρία να προωθήσουν την επιμήκυνση του αγωγού προς την υπόλοιπη Νότια και Νοτιοανατολική Ευρώπη, αφού ο αγωγός θα σταματά, επί του παρόντος, στα ελληνοτουρκικά χερσαία σύνορα, κάτι που σημαίνει πρακτικά ότι οι Ρώσοι μας δίνουν, με τον τρόπο τους, μία ακόμη ευκαιρία να προμηθευτούμε φτηνό (ειδικά σε σύγκριση με το σχιστολιθικό υγροποιημένο αμερικανικό) φυσικό αέριο...
Το ζήτημα είναι, ότι οι ΗΠΑ και οι μεγάλες χώρες της ΕΕ, οι οποίες συντάσσονται απόλυτα αυτόν τον καιρό με την εξωτερική πολιτική της «μεγάλης τους συμμάχου», κατάφεραν να δημιουργήσουν στην περιοχή έναν μίνι οικονομικό «proxy war»: έβγαλαν δηλαδή εκτεθειμένες στα μάτια των Ρώσων την Ελλάδα και την Βουλγαρία (τα «πιόνια» της όλης υπόθεσης), χωρίς φανερά και επίσημα να εμπλέκονται πουθενά... Ωστόσο, επειδή «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον» και επειδή η ρωσική διπλωματία μόνο ηλίθια δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, με την κίνηση να φτάσει ο αγωγός μέχρι το λεγόμενο «Τριεθνές» καταδεικνύεται η μέχρις εσχάτωνπροσπάθεια των Ρώσων να μην αφήσουν τον πόλεμο που υφίστανται από την «καθ' ημάς» Δύση αναπάντητο, χωρίς ωστόσο γι' αυτόν τον σκοπό να χρησιμοποιούν κανενός είδους «πολεμικές μηχανές» ή/και ολόκληρες χώρες ως «προκεχωρημένα στρατιωτικά φυλάκια», όπως πχ κάνουν οι Δυτικοί με την περίπτωση της Ουκρανίας...
Ταυτόχρονα, οι Ρώσοι προωθούν την περαιτέρω οικονομική (και όχι μόνο) συνεργασία τους όχι μόνο με τουςBRICS και την «Ευρασιατική Ένωση» (το αντίβαρο, δηλαδή, της δικής μας ΕΕ, που ενώνει αρκετές πρώην σοβιετικές δημοκρατίες συν την Κίνα και, πιθανόν, στο όχι μακρινό μέλλον και την Ινδία), αλλά και με άλλες χώρες, με τις οποίες δεν διαθέτουν απαραίτητα συμφωνία απόψεων σε όλα τα σημαντικά διεθνή ζητήματα, ωστόσο αυτό δεν εμποδίζει την ανάπτυξη των διμερών οικονομικών σχέσεων... Η περίπτωση της Τουρκίας, άλλωστε, είναι χαρακτηριστική επ' αυτού...
Τελικό συμπέρασμα: ωφελημένη από τις διεθνείς συγκυρίες, ακόμη και από τις λεγόμενες«ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις» (όπου και όποτε αυτές εκδηλώνονται) μπορεί να βγει μια χώρα μόνο τότε, όταν διαθέτει μία κυβέρνηση με ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ν' ασκήσει μια πραγματικάΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ και «ΠΟΛΥΣΥΜΜΑΧΙΚΗ» εξωτερική πολιτική. Όσο η Ελλάδα και μια σειρά από άλλες χώρες στην Ευρώπη και στον κόσμο είναι δέσμιες μιας εξωτερικής, αλλά και μιας συνολικής πολιτικής που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των "υπερδυνάμεων" της Δύσης και πρωτίστως των ΗΠΑ, δεν υπάρχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ ελπίδα ν' αλλάξει κάτι προς το καλύτερο... Και αυτό αποτελεί, ασφαλώς,τροφή για σκέψη γι' αυτούς που επαγγέλλονται μια ριζικά διαφορετική πολιτική πρόταση και πρακτική απ' όλους όσους μας έχουν κυβερνήσει μέχρι σήμερα...
*Ο Βασίλης Μακρίδης είναι δημοσιογράφος και μεταφραστής ρωσικής γλώσσας, απόφοιτος της Σχολής Δημοσιογραφίας του πρώην Κρατικού Πανεπιστημίου του Ροστόβ-να-Ντονού, νυν Νοτίου Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου της Ρωσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.