Βροντερή η βουή της πλατείας, αλλά όποιος έχει επίγνωση γνωρίζει τα όριά της. Η πλατεία είναι βαρόμετρο (ενίοτε βυθόμετρο) της κοινωνίας, αλλά δεν είναι οδηγός. Η πλατεία δίνει φωνή στην οργή, αλλά η πλατεία δεν έχει πάντα δίκιο. Πριν από τριάντα χρόνια η πλατεία βροντοφώναζε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», προτού οι γενναιόδωρες κοινοτικές ενισχύσεις στείλουν το σύνθημα στα αζήτητα. Δύο δεκαετίες πριν, οι πλατείες βοούσαν από τα συλλαλητήρια του Μακεδονικού, που μας εγκλώβισαν στον εθνικό μαξιμαλισμό και στην πιο αυτιστική διπλωματική ήττα της τελευταίας εικοσαετίας. Δέκα χρόνια πριν, ξανά οι πλατείες γέμισαν με χιλιάδες διαδηλωτές, της αριστεράς, του βαθέος ΠΑΣΟΚ και των συνδικάτων, που υποχρέωσαν άρον-άρον την κυβέρνηση Σημίτη να εγκαταλείψει την ασφαλιστική μεταρρύθμιση για να μη θιγούν τα κεκτημένα των ρετιρέ.Την επικράτηση της πλατείας πληρώνουμε όλοι σήμερα. Οι διαδηλώσεις του πλήθους δεν φτιάχνουν πάντα διαπραγματευτικά ατού προς...
...το εξωτερικό. Συχνότατα αλυσοδένουν την πολιτική σε μια πτωτική πορεία χαμένων ευκαιριών. Και τώρα, ξανά, η πλατεία βροντοφωνάζει: «δεν χρωστάω, δεν πουλάω, δεν πληρώνω». Σύνθημα αποκαλυπτικό, καθώς συνοψίζει τα δύο κακά που συνέβαλαν καθοριστικά στην κατάντια μας: άρνηση του νόμου και άρνηση της πραγματικότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παράκληση να μην υπάρχουν μηνύματα υβριστικού περιεχομένου.