Ντρέπομαι

Ντρέπομαι...
Οταν βλέπω δύο κατ΄εξοχήν ισχυρούς θεσμικούς παράγοντες της Δημοκρατίας μας (πρωθυπουργό, αρχηγό αξιωμ.αντιπολίτευσης) να επεξεργάζονται κυβερνητική λύση, ερήμην του Λαού, πέρα και έξω από κάθε δημοκρατική και κοινοβουλευτική νομιμότητα. 

Ντρέπομαι...
Οταν βλέπω τους ίδιους θεσμικούς να ισχυρίζονται πως αυτό γίνεται χάριν της "σωτηρίας της Πατρίδας", αλλά η αποτυχία του εγχειρήματος συνεννόησης να τους διαψεύδει οικτρά.

Ντρέπομαι...
Οταν τους βλέπω, μερικές μέρες αργότερα, να ανταλλάσσουν κατηγορίες, ύβρεις και ειρωνείες, διαψεύδοντας τις δήθεν αγαθές προθέσεις τους, περί σωτηρίας της Χώρας.

Ντρέπομαι...
Οταν διαπιστώνω την προθυμία ορισμένων συνταγματολόγων να "διευκολύνουν" τη διαδικασία συγκυβέρνησης,προτείνοντας με ελαφρά καρδία, παραβίαση της συνταγματικής τάξης.

Ντρέπομαι...
Οταν οι ίδιοι συνταγματολόγοι προαλείφονται για την "επιτροπή σοφών" που θα επεξεργασθεί τις όποιες "αλλαγές" στο υπάρχον Σύνταγμα.

Ντρέπομαι...
Οταν η ελεύθερη βούληση της πλειοψηφίας των βουλευτών υποτάσσεται στην κομματική γραμμή. 
Οταν ο Πατριωτισμός μεταβάλλεται σε εργαλείο πολιτικής ή κομματικής επιβίωσης και ανέλιξης.

Ντρέπομαι...
Για μία ολόκληρη γενιά (Πολυτεχνείο, Μεταπολίτευση) που επένδυσε πολιτικά στο Λαϊκισμό, την Υποκρισία και το Συμφέρον.
Που αντάλλαξε τη Δύναμη των Ιδεών με τη δύναμη των "αγορών".
Που στάθηκε αρωγός αντιλαϊκών και αντιδημοκρατικών πολιτικών.
Που μετέτρεψε την Πολιτική σε χοιροστάσιο. 
Που εξαπάτησε τους Πολίτες.

Ντρέπομαι...
Γιατί επέτρεψα σε άλλους, με την ψήφο μου, την αποχή και τον καναπέ μου, να διαχειρίζονται τη Ζωή και το Μέλλον μου.

Ντρέπομαι...
Γιατί φοβήθηκα...Γιατί δείλιασα...Γιατί τους ανέχτηκα...